Wachten, wachten, wachten…

Deze week heeft in het teken van wachten, wachten en nog eens wachten gestaan. Allereerst waren er nog steeds een aantal problemen met het huis, maar sinds eergisteren kunnen we een fatsoenlijke douche nemen, en sinds gisteren zit er een deur in het tuinhuis. Daarmee was de lijst van mankementen afgewerkt. Maar toen Rita vanmorgen het tuinhuis open maakte, vielen de deur én het halve kozijn eruit, maar ook dat is weer gerepareerd. Verder hebben we nog niks gehoord van onze ziektekostenverzekering, en we zouden begin deze week de definitieve offertes van de aannemers krijgen. Ook hierover is nog geen nieuws te melden, en hetzelfde geldt voor de bouwvergunning.
Gelukkig hoeven we ons niet te vervelen, er is nog zat te doen. Rita is druk bezig met het zaaien en stekken van bomen en planten, we zijn vergeten om een paar foto’s te maken, maar morgen kunnen we waarschijnlijk wel wat laten zien van haar kwekerij. Ik ben druk met het opknappen van onze houten tuinmeubels, een redelijk omvangrijk project. We hebben hier 8 stoelen, 3 banken, 2 tafels, een bijzettafeltje en een ligbed, allemaal in onderdelen. Alles moet gerepareerd, geschuurd en twee keer in de olie gezet worden.


Verder moeten we helaas melden dat de poes niet meer teruggekomen is. We hebben deze week het kattenvoer weggegeven en de kattenbak opgeruimd. We hebben de hoop opgegeven hem nog ooit terug te zien…
Daarentegen gaat het hartstikke goed met Sjors en Mara, en daar zijn we dan weer heel blij om.





Zelfs de afgelopen dagen, met temperaturen boven de 30 graden, hebben ze het hier uitstekend naar hun zin.