Kortom, dit soort foto's geeft aan dat de winterstop op een eindje loopt!
Maar even terug naar onze vakantie (lijkt alweer een eeuwigheid geleden): Allereerst dan onze grote dank aan Han en Jan die bereid gevonden werden om op de winkel te passen tijdens onze afwezigheid. Een nadeel van de manier zoals wij hier ons leven ingericht hebben is dat we niet zomaar de deur achter ons dicht kunnen trekken en op pad gaan. We zitten met personeel, huisdieren, tuinen/gewassen die aandacht vergen, en moeten altijd bereikbaar zijn voor potentiële gasten.
Voor deze vakantie hadden we ons een paar duidelijke doelen gesteld: we wilden niet ver (minder als 200 km) van huis, een stuk of drie verschillende plekken bezoeken die niet ver (minder als 200 km) uit elkaar liggen, en overnachten in boven-gemiddelde accommodaties. Dit laatste met name omdat we altijd weer graag zien hoe collega's werken, om een referentiekader te hebben hoe we het zelf doen, en waar onszelf kunnen verbeteren.
Maandag 23 Augustus vertrokken we, met als eerste reisdoel juist dat plekje waar ons Zuid Afrikaanse avontuur een kleine 15 jaar geleden begon: de Westkust, bekend om zijn ongeëvenaarde bloemenpracht in de lente. Tijdens ons eerste bezoek aan Zuid Afrika (we woonden toen nog in Dubai) hadden we al kennis gemaakt met dit fenomeen, wat zich afspeelt in een onvoorspelbare periode van een paar weken, afhankelijk van regenval. We streken neer in Brittania Baai, vlakbij ons voormalige vakantiehuis. Voor de lezers die daar bekend zijn: op de noordpunt van de baai was een restaurant, genaamd de Cattle Baron, waar wij regelmatig kwamen. De eigenaars van de (inmiddels dus voormalige) Cattle Baron waren naast het restaurant een gasthuis, Oystercatcher Lodge, aan het bouwen toen wij de Westkust verlieten. Het restaurant is daarna ook omgebouwd tot accommodatie en hoort erbij. Prachtige plek, prachtige accommodatie: een aanrader! Maar we kwamen voor de lentebloemen, en daarvoor bezochten we naar het West Coast National Park bij Langebaan. Vanwege geringe regenval waren er minder bloementapijten als andere jaren, maar nog steeds de moeite meer dan waard:
Na twee nachten aan de Westkust was de volgende stop Kaapstad, ongeveer 160 km rijden. Kaapstad blijft ook voor ons nog steeds een attractie, waarschijnlijk door de landelijke ligging van Mallowdeen Gardens. We vinden het telkens weer heerlijk om in een stad als Kaapstad rond te lopen! We logeerden heel sjiek in het Victoria & Alfred hotel op het Waterfront, Kaapstads oorspronkelijke havendok wat omgebouwd is tot een toeristische trekpleister. Het Victoria & Alfred Waterfront (kortweg: Waterfront) bestaat uit verbouwde hallen vol met restaurants en winkeltjes, terrassen, zanggroepen, jazzbands, en een openluchttheater en is beslist één van Kaapstads belangrijkste toeristenattracties.
Wij hebben 2 dagen de auto niet aangeraakt, het centrum van Kaapstad is heel compact en makkelijk te voet te doen. Naast een aantal boodschappen hebben we genoten van de mensen, de sfeer, de culinaire diversiteit (jazeker, we hebben weer eens Chinees gegeten!), en cultuur. Wat dat laatste betreft zijn we naar het District Six museum gewandeld. Wat een indrukwekkend beeld schept van iets wat zich nog niet zo lang geleden hier afspeelde: onder de apartheid de ontruiming van een complete (zwarte / gekleurde) wijk ten behoeve van de blanken.
Na twee dagen Kaapstad vertrokken we naar het laatste reisdoel van onze (korte) vakantie: de walvissen. Die komen elk jaar zo tussen Juli en December vanuit de koude wateren rondom Antarctica richting Zuid Afrika om te paren en jongen te baren. Hermanus is wereldberoemd vanwege de grote aantallen walvissen die de diepe baai waaraan het gelegen is, aandoen. Maar wij vinden Hermanus een beetje te toeristisch, en zochten de andere kant van die baai (Walker Bay) op, om uit te komen in De Kelders, vlak bij Gansbaai. Het weer werkte niet echt mee: we hadden graag per boot op walvissafari willen gaan, maar de zee bleef te ruw. Geen nood, we kwamen helemaal aan ons trekken vanaf het balkon.
We logeerden in de Cliff Lodge, waar we dit uitzicht hadden. En de volgende foto's zijn vanaf datzelfde balkon genomen:
één walvis,
3 walvissen,
vele dolfijnen!
Toen was het weer tijd om terug te keren naar Robertson, de vakantie zat er weer op.
En de reden dat dit bericht zo laat verschijnt heeft met name te maken met hoe de maandag ná onze vakantie begon...
