‘Een flinke bos hout voor de deur…’

Als er bij ons een kruiwagen met hout aan de achterdeur staat, dan ga er maar vanuit dat er hard gestookt wordt. En dat was nodig, de afgelopen week! Het ene koufront na het andere kwam over met in eerste instantie nogal wat regen, maar vooral met veel koude. Afgelopen vrijdag was wat ons betreft de koudste dag ooit buiten Nederland, een middagtemperatuur van ergens rond de 7 graden. En als je dan geen centrale verwarming hebt, dan heb je hout nodig, kruiwagens vol! Behalve hout stoken we inmiddels ook een gaskachel en een aantal elektrische kachels, en de temperatuur binnenshuis is alleszins draaglijk. Maar de thermostaat een graadje hoger zetten, dat kennen we hier niet! Overigens, die kruiwagen, daar zit nog een verhaaltje aan vast. Die dateert terug uit de tijd van Tuincentrum A.L. van de Sande. Die heeft zo ongeveer alle cement vervoerd wat aan de verbouwing van Eindhovenseweg 72 te pas is gekomen, die heeft alle bomen vervoerd die we daar geplant hebben. Hier in Zuid Afrika kwam hij al snel op een zijspoor, vanwege zijn luchtband. Het sterft hier overal van de doorns en ander ongerief wat niet samengaat met luchtbanden. Ruim twee jaar heeft hij stil gestaan, maar eerder deze week is hij weer toegevoegd aan ons (krui)wagenpark.

We proberen steeds om er elke week een dag, meestal op donderdag, ‘tussenuit te knijpen’ (zo voelen we dat). Meestal komt het neer op iets zoeken wat we nodig hebben, maar lokaal niet te verkrijgen is. Zo ook afgelopen week, we hebben kussens nodig voor de ligbedden bij het zwembad. In eerste instantie dachten we in Paarl te kunnen slagen, maar dat viel tegen. Wel een heel leuke koffieshop gevonden. Toen verder richting Kaapstad en in storm en stromende regens hebben we toch nog onze kussens gevonden!
Die extreme weersomstandigheden leveren altijd weer mooie plaatjes op:





Maar er is een keerzijde van de medaille: afgelopen nacht stak er een storm op, zó angstaanjagend dat ik van 2:30 tot 06:00 op ben geweest en regelmatig buiten een ronde heb gemaakt, om te kijken of alles ok was.



Nu lijkt het weer stabiel voor de komende dagen, dus kunnen we hopelijk lekker slapen.

Eindelijk weer eens een paar foto’s

Rond het middaguur vertrokken de laatste gasten. Nog een uurtje ruimen, en dan begint ons weekend... Niet echt, er moet volop gewassen en gedroogd worden. Het was vandaag een mooie winterdag, maar echt drogen buiten doet het eigenlijk maar vanaf 11:00 tot 16:00 uur. Maar er is weer kans op (wat) regen, de komende week, dus Rita probeert zoveel mogelijk droog te krijgen zolang de zon schijnt.

Want afgelopen weekend hebben we toch weer 6 overnachtingen gehad, en voor het komende weekend worden er dat 8, volgens ons boekingsregister. We zijn en blijven dus lekker bezig, in de weekends.

Afgelopen maandag waren we uitgenodigd op een bruiloft. Ilse en Sjef gingen trouwen, en als ik erbij vertel dat ze nu meneer en mevrouw van Nuffelen zijn, dan mag het misschien duidelijk zijn dat het hier gaat om zuiderburen, een aantal jaren geleden vertrokken vanuit Vlaanderen, en via Stellenbosch in Robertson terechtgekomen. Ilse en Sjef zijn de uitbaters van het restaurant van Rosendal, één van onze buren. De bruiloft was heel speciaal, met afrikaanse tintjes. Zo was de bruidsjurk van Ilse gemaakt door lokale afrikaanse dames, en ook het koor was 100% lokaal. De huwelijksplechtigheid vond plaats in de wijnkelder van Rosendal.

Hier geven Ilse en Sjef elkaar het jawoord

Het gemengd Robertson dameskoor

Wat voor Ilse en Sjef het hele gebeuren nog meer speciaal maakte was het feit dat hun beider ouders overgekomen waren om dit alles mee te maken. En van de ouders van Sjef weten we nu dat Sjef niet Sjef heet, maar Zjozèf…

Wij zijn hier inmiddels driftig aan het snoeien. Eerst zijn de fruitbomen onderhanden genomen, en toen waren de canna’s aan de beurt.

Hier zijn Elsie en Petrus bezig om de bijna uitgebloeide canna’s bij de grond af te knippen.

Daar komt nogal wat snoeisel af, zoveel dat het bakkie (onze Toyota pick-up) vele malen heeft moeten rijden om alles naar de composthoop te brengen.

Nu ziet alles er verschrikkelijk kaal uit, maar de planten zijn al behoorlijk aan het uitschieten, dus dit plaatje gaat weer snel veranderen.

Maar als je dan in zo’n gewas bezig bent, dan kom je ook nog wel eens wat tegen. In eerste instantie een kleine slang. Rita was er net op tijd bij, ze stonden al klaar met de schop om hem dood te maken. Met zo’n tang waarmee je gehaktballen uit de pan haalt heeft Rita de slang in een plastic zak gedaan, en ons personeel opdracht gegeven om hem zo ver mogelijk hier vandaan weer vrij te laten.
In tweede instantie kregen we te doen met een nogal uit de kluiten gewassen spin.

Hier zit hij op de achterkant van het bakkie, na het wegbrengen van de zoveelste lading snoeisel. Hij lijkt op de foto niet zo indrukwekkend, maar als je zijn afmetingen vergelijkt met de nummerplaat, dan praten we hier toch over een spin met een ‘spanwijdte’ van meer als 10 centimeter, en dan praten we wat mij betreft over een grote spin. En met in het achterhoofd dat tarantula’s en black widows, spinnen die ernstig, zo niet dodelijk ongemak kunnen veroorzaken, hier voorkomen, werden we toch een beetje voorzichtig en hebben we niet geprobeerd om hem te aaien…

Onder ons personeel ontstond meteen een levendige discussie over welk gif het beste zou werken tegen de spin. Wij hebben nogal wat bestrijdingsmiddelen in huis, tegen mieren, en tegen allerlei luizen, rupsen, kevers, noem het maar op. Maar op ons verzoek is de spin gevangen en wederom ver van huis losgelaten.

Achteraf lijkt dat het hier om een geheel onschuldige regenspin gaat, een die we al eens binnen gehad hebben, en absoluut niet gevaarlijk is. Alleen was deze wel een beetje erg groot…

Verder ben ik nogal druk geweest met de keuken van het woonstel. De keuken had alleen maar schappen, en geen deurtjes ervoor. Dat is inmiddels veranderd:

Daar komt aankomende week ook nog een verwarmd handdoek rek in. We willen beslist de comfort standaard van het woonstel op dezelfde hoogte houden als van de cottages, want er zijn nu al gasten die specifiek om het woonstel vragen. Meestal mensen die hier al eens geweest zijn, en weten wat de voordelen zijn ten opzichte van de fotogenieke cottages.

Wij wonen en leven hier in de vallei van wijn en rozen, en Rita is vorig jaar al begonnen met het leggen van contacten met betreft het stekken van rozen. Het werkt, van alle kanten krijgen we snoeisel aangeleverd, en honderden stekken zijn inmiddels geplant.

Wederom een betrekkelijk rustige week gehad. ’s Nachts koud, bijna elke morgen was het grasveld wit van rijp, maar ’s middags zitten we lekker in het zonnetje onze boterhammen op te eten. De hele week nog geen zuchtje wind en geen wolkje aan de lucht gehad.

Voor dit weekend hadden we in eerste instantie één boeking, en dat was er een die weliswaar gratis was, maar we waren er toch blij mee.
Wat is het geval: we komen bij OAD in de reisgids, en iemand van de organisatie die de belangen van OAD hier in Zuid Afrika vertegenwoordigt, kwam eens poolshoogte nemen. We hebben namelijk een pakket samengesteld wat bestaat uit:

• 2 overnachtingen bij ons;
• de entree kosten voor een bezoek aan Soekershof;
• een “Gourmet BBQ pakket”.

En deze aanbieding komt in een OAD reisgids die ergens in december uitkomt. Persoonlijk (Wim) vindt ik dit soort aanbiedingen allerbelabberdst, als wij zelf op vakantie gaan zoeken wij zelf wel uit waar we naar toe willen gaan, maar het schijnt dat je meer en meer westerse toeristen alles voor moet kauwen. De reden dat wij met OAD in zee gegaan zijn:

1. Zij bereiken de Nederlandse markt, en wij hebben buitenlandse markten nodig om door de week gasten te krijgen;
2. Zij zijn bereid om ons voor twee nachten aan te bieden. De meeste touroperators laten hun klanten elke nacht ergens anders slapen. Wij denken dat dat fout is en wensen daar absoluut niet aan mee te doen. Niet alleen omdat het voor ons relatief veel werk meebrengt om gasten voor één nacht te hebben, maar omdat je dan alleen op reis bent, en weinig meekrijgt. Simpelweg komt het er op neer: dát lijkt me een interessante plek, dan moet je zorgen dat je er daags van tevoren bent, en pas de volgende dag vertrekt. Maar dat is natuurlijk nogal persoonlijk.
   

Die bewuste vertegenwoordigster van AAA-Travel, die de OAD belangen hier behartigt zou dus gisteren komen, om te kijken hoe het er hier uitziet, en vandaag bij Soekershof gaan kijken. Afgelopen donderdag kregen we een telefoontje van AAA-Travel, of we nog meer ruimte hadden. Om een lang verhaal kort te maken hebben we één van de twee cottages ingericht met twee eenpersoons bedden, de andere gewoon met een tweepersoons bed. En wie hadden we gisteravond te gast: Behalve de Zuid-Afrikaanse
vertegenwoordiger van AAA-travel was daar haar vriend, die uit Etten-Leur komt, en sinds een jaar een guesthouse heeft in Pretoria. En die bracht mee een bevriend stel, hij kwam uit Bergeik, zij uit Lommel, en ze wonen nu in Lommel. Dus we hebben weer verschrikkelijk plat Brabants gepraat, en dat is lekker, zoals ze dat hier noemen. Ook vandaag hebben we weer gasten. En die willen morgen om 8 uur ontbijt. Bij ons loopt morgenvroeg de wekker om 06:10 af, net zoals vandaag

Komkommertijd

Of de komkommers het momenteel goed doen hier, weet ik eigenlijk niet. Maar we hebben niet zo verschrikkelijk veel te melden. Het is hier nog steeds koud; wel hebben we inmiddels gasflessen voor ons nieuwe gasfornuis.
Volgens Zuid-Afrikaanse begrippen zijn we klaar bij het zwembad. Dat ‘volgens zuid-afrikaanse begrippen’ betekent eigenlijk dat je nog helemaal niet klaar bent, maar dat je net doet alsof je klaar bent. De rest komt wel. (Over ons inburgeringproces hoeft niemand zich zorgen te maken.)
Wat ons wel blijft verbazen is dat we steeds weer gasten krijgen. En dat in een periode waarin een aantal collega’s geen boekingen hebben of gewoon voor een paar maanden sluiten. Vrijdag op zaterdag hadden we een echtpaar uit Kaapstad, zaterdag op zondag hadden een echtpaar uit Paarl, vandaag een paar wat 2 dagen blijft, en voor maandag is er ook weer een boeking. Een intensief weekend voor de afdeling wassen / drogen / strijken!

Aangezien we het nu toch over gasten hebben, en we zitten met een gebrek aan ander nieuws, én vergeten zijn om foto’s te maken, gaan we over naar een paar statistieken.

We proberen een aantal zaken nauwkeurig in de gaten te houden, zaken zoals: wie zijn onze gasten, hoe komen ze bij ons terecht, en dat soort zaken.

We praten hier over de maanden oktober 2006 t/m juni 2007, de eerste 9 maanden dat we open waren.

Gedurende die periode hebben we 385 overnachtingen (1 persoon / 1 nacht) gehad. Dat resulteerde in een gemiddelde bezettingsgraad van 24%, met als uitschieters de maand februari met een bezettingsgraad van 49%, en de maand mei met een bezettingsgraad van 4 %. Even ter herinnering: wij hebben 6 bedden, dus maximaal kunnen wij per maand 180 (6 bedden x 30 nachten) overnachtingen hebben. En dan zouden we een bezettingsgraad van 100% hebben. Voor zover als we het nu kunnen bekijken spelen we ongeveer quitte bij een bezettingsgraad van 50%, dus we hebben nog een behoorlijke weg te gaan.

Wat valt er te melden over die 385 overnachtingen:

Algemeen:

• De gemiddelde lengte van het verblijf was 2.1 dagen. Dit gegeven vinden wij héél belangrijk: wij mikken zeer beslist op gasten die langer als één nacht blijven;
• 74% van de overnachtingen was inclusief ontbijt, 26% was zelfcatering.

Waar komen ze vandaan?

• 48% Zuid Afrika
• 24% Nederland
• 8% Engeland
• 7% Noorwegen
• 4% Duitsland
• 3% Zwitserland
• 2% Frankrijk / Zweden
• 1% U.S.A. / Australië / Nicaragua
  

Hoe zijn ze bij ons terecht gekomen?

• internet: 31%
• van horen zeggen: 28%
• via collega’s die vol waren: 19%
• onbekend / komen zomaar binnen rijden: 9%
• terugkerende gasten: 8%
• via touroperators: 5%

Dit soort gegevens zijn voor ons heel belangrijk om te besluiten hoe wij geld gaan uitgeven aan de marketing van Mallowdeen Gardens. Het lijkt voorlopig niet nodig om te adverteren in “Middenstandsbelangen”, het plaatselijke weekblad van Geldrop, onze voormalige woonplaats. We hebben inmiddels vanuit Geldrop al bezoek gehad van:
- een voormalig hoofd van school,
- iemand die iets in verzekeringen deed (oftewel uitkijken!)
- een voormalig slager
Daar voegen we volgend jaar nog aan toe: een voormalig juwelier uit de Kerkstraat, die hier een week komt rondkijken. Volgens mij heeft mijn jongste zus daar nog een tijd gewerkt, maar ik weet het niet helemaal zeker.

Hartje winter!

Het was de bedoeling om even gauw het zwembad af te maken, voordat dit weekend de gasten zouden arriveren. We hadden namelijk een boeking voor een lang weekend (zaterdag t/m dinsdag): een jong stel komt hier hun tweede huwelijksverjaardag vieren. Maar e.e.a verliep uiteraard niet helemaal zoals gepland. Maandag begon het verschrikkelijk te stormen, zo erg dat er golfplaten van ons dak los begonnen te raken en lagen te klapperen. ’s Middags, toen het even wat kalmer was, is Petrus op het dak geklommen en heeft de platen weer vastgeslagen. Het was weer zo’n berucht koufront, wat dit keer nogal wat schade aanrichtte in de Kaapprovincie. De harde wind werd gevolgd door regen en koude temperaturen, met als gevolg dat we dinsdagmorgen wederom sneeuw (“kapok” noemen ze dat hier) op de bergen hadden.









Die bewuste dinsdag kwam er laat in de middag een auto aanrijden, en het bleek een Amerikaans echtpaar te zijn, wat onderdak zocht. Met als gevolg dat we van dinsdag tot donderdag gasten hadden, en alleen aan het zwembad konden werken als de gasten weg waren. Dat schoot dus niet geweldig op. Wel hebben we een leuk contact gehad met onze Amerikaanse gasten. Hij is beroepsmilitair en is voor 15 maanden gestationeerd in Irak, en zij is reservist die een paar maanden in Koeweit zit.

Ondertussen was dinsdag ook ons nieuwe gasfornuis geïnstalleerd. Echter één klein probleempje: de gasflessen waren er niet bij. Vorige week wisten we al dat er een schaarste was aan gas. De flessen zouden woensdag of uiterlijk donderdag komen. Maar ja, wij zaten ondertussen weer met gasten die een ontbijt wilden, dus dinsdagavond het gasfornuis maar weer aan de kant geschoven, en ons oude vertrouwde elektrische fornuis kwam weer even op zijn plaats. Het staat er overigens nog steeds, want de gasflessen zijn nog niet gearriveerd….

Donderdag en vrijdag konden we verder met de bestrating rond het zwembad, maar moesten de werkzaamheden vrijdagmiddag al vroeg staken: gasten! Zuid-Afrikaners in dit geval, die een weekend hier wilden uitrusten. En zo zitten we momenteel dus met allebei de huisjes bezet, één tot morgen, en het andere tot woensdag. Voor onze begrippen een topweekend! Juni was al een ontzettende meevaller wat gasten betreft, maar ook Juli begint veelbelovend. Overigens zijn we bijna klaar bij het zwembad: er moet alleen nog gevoegd worden.




Dan is Rita afgelopen dinsdag ook nog naar de dokter geweest. Ze voelt zich al wekenlang bíjna helemaal hersteld van de longontsteking, maar nét niet helemaal. Dus Rita naar de huisarts om het verhaal te vertellen, die stuurt haar door naar het ziekenhuis om longfoto’s te maken, met die foto’s terug naar de huisarts, en die kwam met het goede nieuws dat de longontsteking helemaal verdwenen is. Ondertussen had hij ook nog wat bloed afgetapt en geconstateerd dat de suikerspiegel aan de hoge kant was. Toen hij begon over medicatie hiervoor heeft Rita de boot afgehouden. Het stoppen met roken (alweer ruim 8 maanden geleden) is er namelijk wel de oorzaak van geweest dat ze meer is gaan snoepen. Dat zal dus een beetje moeten veranderen. Overigens prijs ik ons verschrikkelijk gelukkig met een medische voorziening waarbij je binnen 2 uur:

• een verwijzing krijgt voor röntgenfoto’s en de foto’s daadwerkelijk gemaakt worden;


• je bloed getest wordt;


• je de uitslag krijgt van je huisarts.

We hebben net de rekening van het ziekenhuis gekregen, voor de röntgenfoto’s. R 74, oftewel zo’n € 8,-. ‘Gelukkig’ wordt dit alles vergoed door onze ziektekostenverzekering.

Na ruim 2 jaar hebben we eindelijk een antwoord gekregen op onze aanvraag om de bestemming van ons perceel grond te wijzigen van agrarisch naar recreatie. Het antwoord komt er op neer dat we ‘tijdelijk’ toestemming hebben om ons accommodatiebedrijf uit te voeren. Voor het gemak vergeet men vervolgens te vermelden wat het begrip ‘tijdelijk’ precies inhoudt. Inmiddels zijn wij zodanig ‘ingeburgerd’ dat we niet teveel moeilijke vragen stellen. De toestemming is er, en dat is het belangrijkst! (De uitdrukking: ‘wie dan leeft, die dan zorgt’ is hier van toepassing)

We hebben de uitslag gekregen van de genomen grondmonsters, dit i.v.m. het planten van de olijvenbomen. Die uitslag houden we nog even geheim, maar we gaan zo snel mogelijk planten. Onze buurman Anton vond het nodig om op vakantie te gaan, dus we moeten nog een week wachten voor we een beroep op hem kunnen doen om onze grond nog een keer te ploegen. Maar dan gaan we echt aan de gang om van Mallowdeen Gardens een ‘olive-estate’ te maken.