skip to main |
skip to sidebar
Vorige week dinsdagmiddag hield het op met regenen: de regenmeter gaf aan dat de eerste serieuze winterregen zo'n 40 mm water over ons uitgestort had. Lekkages, waarmee we de eerste jaren hier zo veelvuldig geplaagd werden, waren miniem. We zijn nu zover dat we tijdens forse regen een gewone nachtrust hebben, en dat is wel eens anders geweest! Wat overigens niet wegneemt dat we het inmiddels er wel over eens zijn dat een plat dak van golfplaten boven je slaapkamer niet ideaal is als het regent.
Wat wij hier nogal weten te waarderen is het feit dat als het hier regent, dan is dat meestal één dag, soms twee, en dan schijnt de zon weer. Zo ook deze keer, met als resultaat prachtig uitzicht op besneeuwde bergtoppen:
de Langeberge ten noorden van ons,
en de Riviersonderendberge in het zuiden.
Tijdens dit soort winterweken houden wij ons voornamelijk bezig met groot onderhoud: alhoewel we nog steeds elke week gasten hebben, zijn inmiddels alle ligbedden, hangmatten, parasols en bijzettafeltjes weer van een nieuwe verflaag voorzien en klaar voor een nieuw seizoen.
En uiteraard gaat het hele voetbalgebeuren niet onopgemerkt voorbij: in het nabij gelegen Montagu is een soort van Holland House , waar je onder het genot van o.a. friet met een kroketje, of een haring, naar de verrichtingen van het Nederlands elftal kunt kijken.
Over dat WK, wat inmiddels al weer bijna op de helft is: wij en bijna iedereen die we kennen hebben ons geërgerd aan de negatieve berichtgeving van deEuropeese pers in de aanloop van dit toernooi over Zuid Afrika, met name dat het land zo onveilig zou zijn. De belangrijkste incidenten die zich tot op heden voordeden vielen nogal mee: de inmiddels wereldberoemde Bavaria-dames (geweldige stunt!), een Nederlandse spelersbus die wel zegge en schrijve 20 minuten te laat aankwam (dit is Afrika!), en een vreemdeling (...zeker, die verdwaald is, zeker...) in de kleedkamer van het Engelse team. De buitenlandse supporters die momenteel hier zijn gaan hopelijk naar huis met een positieve indruk van dit mooie land en zijn mensen.
Wat onze broodwinning betreft verloopt deze maand eigenlijk in dezelfde trant als voorgaande jaren in het laagseizoen: elke week verhuren we zo links en rechts wel een (en soms een tweede) kamer. Wij vinden het prima zo: we blijven aan de gang, maar tegelijkertijd hebben we tijd voor andere dingen. Boekingen voor het aanstaande hoogseizoen komen ondanks alle crisis-verhalen mooi binnen.
Wellicht interessant om te vernoemen is het feit dat meerdere toekomstige gasten, die nu boeken in ons komende zomerseizoen, gelijk ook maar vast willen betalen. Vorig jaar maakten we dat ook mee, maar toen was de destijds goedkope Rand (13 in een Euro) de reden. Nu is er iets anders aan de hand, nu is de Rand in vergelijking met vorig jaar hardstikke duur (vandaag kreeg je 9.25 Randen voor een Euro). Blijkbaar is het vertrouwen in de Euro van dien aard dat men denkt dat hij nog minder waard gaat worden t.o.v. van de Rand.
Al jaren geleden, vanaf het moment dat bekend werd dat het WK Voetbal 2010 hier in Zuid Afrika plaats ging vinden, werden wij (en de gehele Zuid Afrikaanse accommodatie-sector) een geweldig vette worst voorgehouden in de trant van: in Juni / Juli 2010 kan je je slag slaan, met een béétje investeren in deze of gene zijn geweldige marketing plan zou rijk worden van de één op de andere dag een fluitje van een cent moeten zijn. Gelukkig hebben wij ons niet gek laten maken, voor ons was het eigenlijk van het begin af duidelijk dat enerzijds Zuid Afrika uit de markt geprijsd werd door de opgeschroefde tarieven van luchtvaartmaatschappijen, touroperators, en veel van onze collega's, anderzijds simpelweg omdat wij gewoon te ver weg van het feestje zitten.
Het is allemaal heel anders uitgepakt als in eerste instantie verwacht werd: verreweg het grootste contingent van aanhangers komt uit de Verenigde Staten, op grote afstand gevolgd door Engeland en Duitsland. Wij merken er weinig van: we hebben zegge en schrijve één WK gerelateerde boeking voor later deze maand.
Het WK leeft wel in Zuid Afrika. Afgelopen vrijdag hebben we gezamenlijk met ons personeel de openingsceremonie bekeken op TV,
en hen na afloop (rond 15:00) naar huis gestuurd.
Mede dankzij het mooie weer zijn alweer een stukje verder met onze Japanse Tuin:
de waterval loopt,
de rivier is "aangekleed",
en mondt zo'n 70 meter verder uit in de vijver. Zal waarschijnlijk wel de grootste waterpartij zijn van Robertson en (wijde) omgeving!
De volgende stap was het uitzetten van de paden,
waarmee we inmiddels bijna klaar zijn. Het moment waarop we daadwerkelijk planten in de grond gaan zetten begint nu toch wel héél dicht bij te komen!
Wij zijn overigens niet de enigen die flink aan het werk zijn:
Het huis van onze nieuwe achterburen begint ook al vorm aan te nemen. De komende week zal er overigens zo links en rechts minder gewerkt worden: we hebben vandaag de hele dag veel regen gehad, op dit moment komt het er nog steeds met bakken uit. Dat betekent in ieder geval dat we een aantal dagen gewoon niet op het land kunnen komen, zo nat is het. Tussen de buien door hebben we al weer sneeuw op de bergen gezien. De weersverwachting is dat het vanaf morgen weer zo ongeveer droog zal zijn, middagtemperatuur zo rond de 11 á 12 graden. 's nachts nét boven het vriespunt. Alle kachels zijn in bedrijf.
Om met het feestelijke te beginnen: Ons jaarlijkse wijnfestival, het Robertson Wacky Wine Weekend (WWW), zit er sinds vanmiddag weer op. Het was inmiddels de zesde versie van dit festival, wat uitgegroeid is tot het grootste regionale wijnfestival van Zuid Afrika. Drie dagen feest, waarbij in totaal 61 wijnkelders en restaurants de gasten het beste producten van de Breede Rivier vallei voorzetten: wijn, kaas en olijven, aangevuld met meer exotische zaken als oesters en sushi, en nationale muzikale topattracties. En dat alles speelt zich af in de buitenlucht, veelal onder tentdoek. Waarschijnlijk het best te vergelijken met het Oktoberfest in Duitsland.
Voor Rita en mij doet het altijd weer denken aan kermis of carnaval, feestelijkheden waarbij we indertijd allebei nauw betrokken waren, wel vanuit verschillende invalshoeken: Rita van achter de bar, Wim op het podium. Een korte periode van een paar dagen waarin je toch een extra prestatie moet inbrengen. Zo ook hier: midden in het laagseizoen worden we geconfronteerd met een weekend waarin we méér gasten krijgen als we op berekend zijn, en die niet altijd even nuchter zijn. Waardoor er altijd een element van spanning meespeelt, of het allemaal wel goed gaat als de feestgangers thuiskomen (meestal lang nadat wij al naar bed gegaan zijn).
Gelukkig is het zo dat wij al vijf jaar achter elkaar zo ongeveer dezelfde groep mensen te gast hebben tijdens het WWW, en dat brengt ons gelijk bij het feit dat we dit weekend ons vijfde jaar in gaan. Precies 5 jaar geleden hadden wij onze eerste gasten, Leasje en Chris, die toen in het appartement verbleven tijdens het tweede WWW (de cottages waren toen nog niet klaar), en bij ons in de keuken het ontbijt kregen.
En dan zitten we gelijk bij de mijlpaal: 5 jaar geleden in 2005 hadden we onze eerste gasten, en afgelopen weekend waren ze er weer, en niet alleen. Normaliter kunnen we zes personen onderbrengen, maar het WWW breekt alle wetten en zo zaten we afgelopen nacht met (een voor ons recordaantal van) 10 gasten: 2 in elke cottage, 4 in het appartement (2 op de slaapbank), en 2 in een tent op het grasveld. Een paar foto's om een indruk te geven hoe zoiets eruit ziet:
Het was wederom heel gezellig, maar we zijn ook blij dat het allemaal weer aan kant is. Nu gaan we hier pas echt de winterpauze in. Alhoewel, het schijnt dat er vanaf volgende week hier in de buurt ook nog een beetje gevoetbald wordt...
