skip to main |
skip to sidebar
Het leek er even op dat we een verkeerd bordje bij de ingang geplaatst hadden. Door Rita's vakantie in Juli te plannen zou het voor mij ook rustig moeten zijn, was de gedachtegang. Juli is midden in de winter hier, met traditioneel weinig of geen vakantiegangers. Veel van onze collega's zijn momenteel dan ook gewoon gesloten. Misschien wel daarom hebben wij wél gasten: vanaf Rita's vertrek tot gisteren waren beide huisjes bezet, en gedurende twee nachten ook nog het appartement. Momenteel is er nog één huisje bezet, maar overmorgen komen er weer gasten bij. Ik heb inmiddels een zeer innige relatie met onze wasmachines opgebouwd: vier wasjes draaien per dag is geen uitzondering. Uiteraard wordt het meeste werk gedaan door onze dames, die de was sorteren, ophangen, afhalen, strijken en opbergen, maar de bediening van de wasmaschines is mijn taak. Alweer een nieuwe pet aan de kapstok: die van wasmachine-machinist!
Werkelijk hartverwarmend is het zoals er vanaf de meest uiteenlopende kanten meegeleefd wordt, om maar eens een paar voorbveelden te noemen:
- Foto's van Rita's bras-partijen in Nederland, soms dezelfde dag nog;
- "Tafeltje Dek Je"- service van vrienden, die aankomen met kant-en-klare wortelstamp met haché, zodat ik zelf niet hoef te koken;
- E-mails en zelfs ambachtelijke handgeschreven brieven van mensen die gewoon geïnteresseerd zijn hoe het hier gaat;
- Morgen ben ik uitgenodigd bij (Nederlandse) buren om te komen eten;
- Zojuist een E-mail ontvangen van voormalige gasten die in Geldrop bij de slager(!) hadden gehoord dat Rita weer in het land was.
Om het maar eens op zijn Zuid Afrikaans te zeggen: Daar is nie klagtes nie!
... bestemd voor het (zeer gewaardeerde) afhaalcomité. Rita is om 22:40 vertrokken, en komt als alles naar plan verloopt morgenvroeg om 10:04 aan op Schiphol. Om 16:00 zijn we hier vertrokken, ruim vroeg, en dat was maar goed ook. Druk vakantieverkeer, wegwerkzaamheden en slecht weer (regen) zorgden ervoor dat we pas ruim na 19:00 op het vliegveld waren. Daar nog wat gegeten, Rita door de douane, en ik in de stromende regen terug naar Robertson. Om 23:00 weer thuis: toen was Rita al hoog in de lucht!
Nederlanders 'in den vreemde' zijn het ook niet altijd met elkaar eens, wat dat betreft hadden we net zo goed thuis kunnen blijven. Maar één ding waar alle Nederlanders die wij in het buitenland (in de tropen of op het zuidelijk halfrond) mochten ontmoeten het wél over eens zijn, is dat Kerstmis bij zomerse temperaturen helemaal niks, of eigenlijk drie keer niks is. Ook hier wordt het gevierd, maar enige ouderwetse kerstsfeer ontbreekt altijd weer, niet in de laatste plaats vanwege het feit dat het hier dan hoog zomer is. Kerstliedjes zingen is nooit mijn specialiteit geweest, maar kerstliedjes zingen in korte broek of bij/in het zwembad, op één of andere manier gaat dat er niet in. Maar Nederlanders zijn inventief, en Han en Jan kwamen op het idee om midden in onze winter een kerstdiner aan te richten. Micky en Joop waren ook van de partij, en wij dan. In eerste instantie gepland voor 25 juni, maar wegens dringende redenen uitgesteld naar 2 juli. Dat die dringende reden een paëlla-avond was bij een lokaal restaurant (die achteraf niet doorging), daar gaan we het niet over hebben, het zou alleen maar de indruk kunnen wekken dat we het hier nog niet zo slecht hebben... Afgelopen donderdag dus een gezellig kerstdiner gehad, kompleet met kerstboom, kerstversiering en kerstliedjes.
De avond daarvoor was het overigens alles behalve een 'Stille Nacht' hier: wederom een forse storm over ons heen gekregen, die ons voor een groot deel van de nacht uit bed hield. Tot op heden staat deze winter in het teken van veel wind, qua water zitten we eigenlijk een beetje op het normale schema: in april 45 mm, in mei 35 mm, in in juni weer 45 mm. En over de temperatuur hoor je ons ook niet klagen, de hele vorige week kwam de middagtemperatuur boven de 20 graden uit, en daar lijkt de komende dagen geen verandering in te komen. Maar bij tijd en wijle kan de wind behoorlijk tekeer gaan. Voor het eerst sneuvelden er een paar olijfboompjes in het natuurgeweld, 
en brak de top uit de grote oude peperboom die vóór ons huis staat. 
Nóg meer speelgoed voor Saartje en Koos!
Dan nog iets anders: vaak nemen mensen zaadjes en soms ook stekken van planten mee om het thuis ook eens te proberen. Met name Canna's en Agapanthus willen het met de nodige zorg best goed doen in Europa. Maar deze keer ging het precies andersom: toen Tonnie en Huib afgelopen januari weer hier waren, had Huib een kleine scheut van een Canna uit zijn tuin meegebracht, een soort die we nog niet hadden. Die scheut heeft zich hier inmiddels ontwikkeld tot een mooie plant. Hij is nog wel een beetje in de war: hij staat vrolijk te bloeien terwijl alle duizenden Canna's hier bij ons pas over een paar maanden in knop komen!
Ja, en Rita kijkt inmiddels verschrikkelijk uit naar haar bezoek aan Nederland, wat inmiddels wel erg dichtbij komt: volgende week om deze tijd is ze alweer in Geldrop! Alle voorbereidingen zijn gedaan, alle afspraken zijn gemaakt, blijft nog één klein probleempje: het schijnt nogal mooi weer te zijn in Nederland, en hier is momenteel niet aan zomerkleding te komen...
