De hele week géén gasten gehad, En eigenlijk vonden we dat niet erg, want we zaten er een beetje door. Precies zoals vorig jaar en het jaar ervoor stokt de aanvoer van Europese toeristen abrupt in de tweede helft van Maart. Het is voor ons een soort van eindstreep geworden, die met een laatste krachtsinspanning helemaal buiten adem wordt overschreden. Dat geldt overigens niet alleen voor ons, maar voor iedereen die in de toeristenbusiness zit. Vrijdagavond konden we na lange tijd weer eens uitgaan, en we kwamen terecht bij Wolvendrift, een wijnboerderij hier in de buurt, waar een 'Seafood and Sauvignon Blanc' avond werd georganiseerd. We waren onder andere met nog twee stellen die een gasthuis in Montagu hebben, en die waren er net zo aan toe als wij. Het was nog niet zo erg dat we met onze kop in de soep gevallen zijn, maar toen om elf uur het dessert nog geserveerd moest worden, ging bij ons toch wel het licht uit. En vanmiddag zijn we eindje gaan fietsen, om uit te komen bij Fraai Uitzicht. Waar Sandra en Karl ook op hun tandvlees lopen. Zelfs Saartje heeft ruggesteun van Koos nodig!
Maar we hebben het gehaald, en ook nog in een goeie tijd: vergeleken met vorige hoofdseizoen (September t/m Maart) zijn onze inkomsten met 18% gegroeid. Afgelopen woensdag avond hadden we een team van vrijwilligers te gast die werken aan een ontwikkelingsproject in Zolani, een township in het nabijgelegen Ashton. We hadden ze uitgenodigd voor een barbecue, gewoon omdat we vinden dat ze hier prachtig werk doen.
De komende weken komen er weer andere teams, en ook die gaan we weer hier uitnodigen.
Nu krijgen we ook weer tijd om ons bezig te houden met de tuinen. Want we hebben nog een kleine 3 hectare land braak liggen, en vinden dat het nu maar eens moet gaan gebeuren. We zijn er alleen nog niet helemaal uit wat er allemaal moet gebeuren. In ieder geval de al lang geplande Japanse tuin, maar als er toch grote graafmachines moeten komen, misschien ook maar de rest van het land voorbereiden op de aanplant van (olijf?) bomen, en dan ook maar gelijk het grondwerk voor de tennisbaan?
Maar er zijn nog andere prioriteiten: Het regenseizoen nadert, en de ervaringen van de afgelopen jaren zijn van dien aard dat we het deze winter graag droog (binnenshuis bedoel ik) willen houden. We gaan een soort van Deltaplan uitvoeren om de kans van wateroverlast zoveel mogenlijk te beperken. Fase één wordt het metselen van een muurtje langs de oprit vóór het woonstel wat het water weg zou moeten houden van ons huis.
De radicale veranderingen waarover ik het vorige week had lijken allemaal nogal mee te vallen. Inderdaad hadden we vorige week maandag, dinsdag en woensdag geen gasten, maar vanaf donderdag was het weer flink prijs.
En het verliep allemaal een beetje (erg) chaotisch: een echtpaar had lang van tevoren geboekt, kwam gisteren om een uur of drie aan, moesten naar een bruiloft hier in de buurt, kwamen vannacht om 4 uur terug, hebben om negen uur ontbeten, en waren om tien uur weer weg. De andere cottage was geboekt voor zaterdag en zondag door iemand die we al eerder te gast gehad hadden. Hij kwam zaterdag middag binnen om te vertellen dat ze pas Zondag zou komen. Zondagmiddag zijn ze een uur of 4 hier geweest, en toen kregen we de mededeling dat ze alweer weg moesten. Oftewel 2 nachten geboekt (en betaald!) en maar een paar uur hier geweest. het is hun keuze, voor ons gemakkelijk wat ontbijt en was etc. betreft, maar veel voldoening geeft het niet. Tegelijkertijd hadden we in het woonstel een paar wat hier naartoe was gekomen om een weekend weg te zijn van de dagelijkse sores, hij deed iets met zwembaden, zij was een fysiotherapeute. Zij hebben ten volle genoten van wat wij te bieden hebben: rust, comfort, 's avonds een intieme bbq, en 's nachts vaag de uilen horen roepen. En dat geeft ons dan weer juist de voldoening. Als je iets hebt waar je blij mee bent, dan wil je dat graag delen.
Ook het weer heeft zich keurig hersteld: na een dipje zaten we gisteren alweer boven de dertig graden, en vandaag iets daaronder. Wel zijn de nachten een stuk koeler geworden, zo tussen de 10 en 15 graden: de nazomer is begonnen.
De berichtgeving is door al de drukte nogal onregelmatig en summier geweest, maar met een beetje geluk kunnen we de wekelijkse draad weer gaan oppakken. Eerst nog even een paar weken terug in de tijd:
Van een gulle gever in Nederland hadden we een geldbedrag ontvangen, als steun aan de lokale lagere school hier in Klaasvoogds. In overleg met het schoolhoofd werd een verlanglijst opgesteld en is Rita, samen met Tonnie, die toen nog hier was, gaan winkelen. Huib heeft onder meer de volgende foto’s gemaakt van de overdracht:
...en de nieuwe vijver is kaasje voor Saartje!
Och, er is nog zoveel meer te vertellen:
Over de druivenoogst, die er al weer bijna opzit;
De lotgevallen van beginnende fietsenverhuurders;
De plannen die nog op de tekentafel staan;
Onze vakantieplannen.
En zo kunnen we nog wel even doorgaan, maar het is alweer vér over bedtijd. Wat in het vat zit, verzuurt niet, zullen we maar zeggen.
Overigens speelt er zich in het nabijgelegen Ashton momenteel iets moois af, een ontwikkelingsproject met een nadrukkelijk Brabants tintje. Kijk maar eens op http://zolani.blogspot.com/. Zijdelings proberen wij ook een steentje bij te dragen, om het zo maar eens te zeggen. Daarover volgende week meer.
Twee om precies te zijn: vertrekkende gasten, en het weer.
Om met de vertrekkende gasten te beginnen: Tonnie en Huib komen vanavond weer thuis na een verblijf van ruim twee maanden in Zuid Afrika, waarvan zo’n 4 weken bij ons.
Hier zitten ze gezellig te ontbijten, een foto van eergisteren. We hebben het gezellig gehad, maar we hadden liever toch wat meer tijd samen willen doorbrengen. Dat was moeilijk, want er waren méér gasten in Maart, véél zelfs! Zo waren daar Ellie en Theo uit Leusden: vorig jaar waren ze hier drie nachten, deze keer tien. En Lucie en Bert uit Nieuwegein, vorig jaar één nacht (toevallig, omdat Fraai Uitzicht een dubbele boeking had…), nu drie nachten. Voor de rest zaten we de eerste twee weken van Maart bijna helemaal vol met gasten die zomaar binnen kwamen rijden, meestal verwezen door mensen die eerder bij ons logeerden. We zijn nog maar halverwege, maar Maart kan qua gasten niet meer kapot. Voor ons waren het zware weken: we waren constant bezig met gasten en alles wat er zoal bijkomt: gemiddeld zo’n 5 wasmachines was per dag die gewassen, opgehangen, afgehaald, gestreken en gevouwen moesten worden. Met daarbij nog de nodige problemen met personeel, en temperaturen van boven de 35 graden overdag, en ergens rond de 20 graden ’s nachts…
Maandagmorgen vertrokken Tonnie en Huib, en Ellie en Theo. Sindsdien zijn er geen nieuwe gasten opgedaagd. Hetzelfde scenario als vorig jaar lijkt zich te voltrekken: rond half maart eindigt ons seizoen voor wat betreft de Europese toeristen. Zoals er het nu naar uit ziet gaan we een tijd tegemoet waarin we voornamelijk gasten tijdens de weekends zullen krijgen. En eigenlijk zijn we er ook dringend aan toe aan een beetje rust in de tent. Kunnen we weer wat meer (hoognodige) aandacht besteden aan de tuinen. Voor het eerst sinds weken heb ik vandaag weer op de tractor gezeten. Het voelde goed.
De andere grote verandering is het weer. Afgelopen zondag was het hier nog steeds 39 graden, een temperatuur de afgelopen weken meermaals bereikt is. Februari en de eerste twee weken van Maart zijn hier heet en droog geweest. Meestal sliepen onze gasten met de ramen en deuren wagenwijd open (gelukkig kan dat nog in dit gedeelte van de wereld). Afgelopen maandag kwam de ommekeer: de dag begon stralend, maar geleidelijk aan daalden de temperaturen, om uit te komen op een nachttemperatuur van 4 graden… (zondag nacht was het nog 20 graden!). Momenteel is de (nacht) temperatuur alweer dik onder de 10 graden, dus vannacht gaat het dekbed er weer op. Alhoewel, voor het weekend worden weer temperaturen van rond de 30 graden voorspeld. Wij hebben vandaag dapper in een T-shirt en kippenvel rondgelopen…
Dit moet ik nog even kwijt: Tonnie is verreweg onze trouwste en zéér gewaardeerde gast, in de afgelopen 4 jaar heeft zij ruim een half jaar hier doorgebracht, en pas twee dagen geleden hebben wij ontdekt hoe om Tonnie stil te krijgen: bij 39 graden op een fiets (met of zonder fluisterzadel) zetten en bergop sturen. Duurt een paar minuten, maar het werkt, gegarandeerd!
Die hittegolf wat die Wes-Kaap tans teister, is nog nie verby nie.
Ofskoon die weerkantoor voorspel dat die temperatuur vandag effens laer as die afgelope naweek kan wees, gaan die kwik die res van die week weer styg.
Ná gister se 34 °C by die Kaapstadse Internasionale Lughawe sal dit Woensdag en Donderdag weer die hoogte inskiet, volgens mnr. Niek Koegelenberg, ’n voorspeller by die weerkantoor.
Teen die naweek word temperature van by die 35 °C verwag.
Intussen saai veldbrande steeds ontwrigting en verwoesting in die Boland en die Helderberg-streek.
Jan Gerber berig die brand wat die afgelope drie weke in die Helderberg woed, het Saterdagmiddag weer opgevlam en geboue op die spogplase Vergelegen en Fleur du Cap beskadig.
Op Fleur du Cap het twee huise in die slag gebly en op Vergelegen die ontspanningsentrum. Teen druktyd kon die omvang van die skade nie vasgestel word nie.
Voorts het daar ook in die berge in die omgewing van Sir Lowry’s Pass Village ’n brand gewoed.
Smit het gesê ’n stormsterk wind het die probleme veroorsaak. “Die wind hardloop rond met die mense.”
Volgens me. Liezl Moodie, senior brand-en-redding-kommunikasiebeampte, het brande wat gister weer by Vergelegen en naby Lourensford se saagmeule opgevlam het brandbestryders se aandag geverg.
Brandbestryders was ook in die High Riding-gebied van Sir Lowry’s Pass Village besig, maar dit was hoofsaaklik bevogtiging.
Teen druktyd was geen eiendom beskadig of bedreig nie.
Die Cape Classic-konsert wat Saterdag op die wynlandgoed Vergelegen by Somerset-Wes gehou sou word, is Saterdagmiddag inderhaas na Stellenbosch geskuif weens ’n vernietigende veldbrand.
Die eienaars van die landgoed het die organiseerder, me. Gabi Zahn, omstreeks 15:00 laat weet dat die plaas deur die brand bedreig word en dat die konsert nie meer aangebied kan word nie.
Mnr. Farouk Robertson, munisipale woordvoerder oor water en sanitasie, het gister gesê die metropool het eintlik nog heelwat water in die damme as gevolg van ’n goeie reënseisoen verlede jaar.
De tijd vliegt, zeker als je bezig bent. En we zijn behoorlijk bezig geweest, een beetje érg veel eigenlijk. Februari is achteraf gezien een goeie maand voor ons geweest qua inkomsten, de beste Februari tot nu toe. En dat terwijl we steeds meer negatieve geluiden uit de hele accommodatiesector krijgen over het wegblijven van toeristen. Wij klagen niet, integendeel zelfs. Vergeleken met vorig jaar doen we het vanaf het begin van het seizoen (1 September) tot nu toe ongeveer 15% beter als vorig seizoen. Wél is er een duidelijk verschil hoe de boekingen binnenkomen: vorig seizoen en dit seizoen t/m Januari werd alles (soms) ver van tevoren geboekt. In Februari is dat duidelijk veranderd: precies 1 maand geleden zag de boekingsagenda van Februari er redelijk desastreus uit, maar daar zijn gelukkig veel boekingen bijgekomen, veelal toeristen die al in Zuid Afrika waren. Zoals het er nu naar uitziet wordt Maart een rustige maand, maar misschien gaat het wel hetzelfde als in de afgelopen maand. We wachten maar af.
Wel brengt het allemaal redelijk wat stress mee: op elk moment van de dag kan er iemand achterom komen rijden voor accommodatie, en dan moeten we natuurlijk alles op orde hebben. Zo ook afgelopen weekend: vrijdag nacht hadden we één cottage en het appartement bezet, zaterdag was er geen boeking voor de cottages. Één van de meisjes zou zaterdag komen werken om mee te helpen: de afwas van het ontbijt doen, de dagelijkse schoonmaak van het appartement, en het schoonmaken van de cottage die vrij kwam. Helaas daagde er niemand op… En dan kijken we mekaar een keer aan en dan gaan we zelf aan de gang. Twee uur nadat we klaar waren reden er twee auto’s achterom. Afgelopen nacht zaten we weer helemaal vol, maar je moet er wél iets voor doen!
Personeel blijft een rode draad door ons leven hier. Nu hebben we weer een ander probleem, en een groot probleem. Heeft alles te maken met de fooienpot. Even ter verduidelijking: gasten laten vaak fooien achter voor het personeel. Wij hebben er sinds dag 1 een gewoonte van gemaakt dat fooien in een pot gaan, en gedeeld worden onder het complete personeel. Ook de tuinmannen dragen bij tot de tevredenheid van gasten, denken wij. Er staat een fooienpot op het kantoor, waar gasten afrekenen met credit cards. Voor de gasten die contant betalen, staat er nog een fooienpot in de ontbijtkamer. Een week of drie geleden was ik erbij toen gasten 2 briefjes in diezelfde fooienpot stopten. Op het einde van de week, als we de pot leeghalen, was hij al leeg. We begonnen te twijfelen of we hem zelf al eerder leeg gehaald hadden, en toen hebben we er een briefje van 20 Rand ingestopt. En jawel hoor, een week later was de pot wéér leeg. Rita en ik waren er helemaal kapot van, we hebben een dief onder ons personeel! En hij/zij steelt niet van ons, maar van collega’s: de fooien worden alleen maar onder het personeel verdeeld. We weten niet wie, alhoewel Elsie en Mollie de twee meisjes zijn die dagelijks in de ontbijtkamer komen, is die ruimte overdag gewoon open als er gasten zijn, en dat is de afgelopen weken het geval geweest. Ook komen tuinmannen er zo nu en dan om kachelhout aan te vullen. We hebben wel een vermoeden, maar dat mogen we niet uitspreken omdat het niet gebaseerd is op feiten. Vorige week maandag het personeel bij elkaar geroepen en op de hoogte gesteld van wat we vastgesteld hadden, hoe teleurgesteld we waren, en de dief een week de gelegenheid gegeven om het gestolen geld terug in de fooienpot te stoppen. Dat is helaas niet gebeurd, morgen begint voor ons de week met een moeilijke personeelsvergadering.
Dan zijn we druk geweest met het helemaal vernieuwen van onze website www.mallowdeen.com. Afgelopen week is hij in de lucht gegaan, we hebben geprobeerd om hem er wat frisser en vrolijker uit te laten zien. Zo hebben we zoveel mogelijk gebruik gemaakt van eigen fotomateriaal, en van foto’s die gasten ons toestuurden. Ook zijn we afgestapt van zoveel mogelijk vertalingen: statistieken wezen uit dat eigenlijk alleen de Nederlandse en Engelse pagina’s werden bezocht. Daarom hebben we ons deze keer beperkt tot deze twee talen. Diegenen die bijgedragen hebben tot bij de Duitse, Franse en Spaanse versie van onze vorige website: nogmaals hartelijk bedankt! Overigens ondergaat de nieuwe website de komende weken nog wel een paar aanpassingen: de eerste taalfouten zijn al gesignaleerd, we zoeken nog een paar betere foto’s, en zijn bezig met een technische verbeteringen (zoals integratie met Google Maps). Er was druk op de ketel om die nieuwe website te lanceren, omdat we helemaal klaar waren om het fietsenplan wereldkundig te maken: de brochures waren klaar, en daarin verwezen we voor verder info wél naar onze website. Afgelopen vrijdag zijn de e-mails eruit gegaan naar allerlei toeristische organisaties om aan te kondigen dat je bij ons een fiets kan huren. Mijn dagelijkse takenpakket is inmiddels uitgebreid met het ’s morgens naar buiten brengen van twee fietsen, en ze ’s avonds weer binnen zetten.
Tonnie en Huib zijn inmiddels al weer een dag of tien terug van hun rondreis. Mochten er lezers zijn die zich zorgen maken of het wel goed gaat met ze in het verre Zuid Afrika:
hoeft niet.
Februari was een prachtige maand wat het weer betreft, en een jaarlijks terugkerende consequentie is wijdverspreide bosbranden. Deze keer kreeg o.a. het gebied rond Somerset West het zwaar te verduren. Astrid en Jan hebben bange momenten gekend en zijn tijdelijk geëvacueerd geweest. Gelukkig is alles redelijk goed afgelopen.
Hier genieten we zoveel mogelijk van de mooie (na)zomer.
Middels deze website houden wij belangstellenden op de hoogte van onze vorderingen m.b.t. het opzetten en runnen van een "Bed & Breakfast" in Zuid Afrika.
Rita en ik hebben reeds geruime tijd geleden besloten om Nederland vaarwel te zeggen en een nieuw bestaan op te gaan bouwen in Zuid Afrika. De verkoop van ons huis in Geldrop heeft voor de nodige vertraging gezorgd, maar uiteindelijk is ook dat gelukt, en we zitten inmiddels met honden en kat in Zuid Afrika. We hebben daar in december 2003 een stuk grond (119 ha) gekocht vlak bij McGregor, zo’n 160 km oostelijk van Kaapstad, en het is de bedoeling om daarop een huis te bouwen plus een aantal gastenverblijven. Die gastenverblijven gaan we verhuren op basis van ‘bed & breakfast’ en/of ‘self-catering’, en op die manier hopen we in ons levensonderhoud te kunnen voorzien.
