En nog steeds hoogzomer...

Van de week zaten we dicht tegen de veertig graden, en draaiden dan ook een tropenrooster. Wat buiten gedaan moest worden, gebeurde ’s morgens, en ’s middags vluchten naar de (relatieve) koelte van binnen.
En we begonnen de week met alle accommodatie bezet, en geen watertoevoer. Toen er maandagmorgen niemand opdaagde om de gebarsten waterleiding te repareren, ben ik zelf maar de nodige spullen gaan halen en heeft ons personeel de zaak weten te repareren. Een paar weken geleden hadden we een dergelijke breuk gehad, en toen hebben we goed gekeken hoe e.e.a. gerepareerd werd. Zodoende hebben we het karwei deze keer zelf kunnen klaren. Maar daarmee was het eigenlijke probleem nog niet opgelost: waarom barst die pijp twee keer achter elkaar in een vrij kort tijdsbestek? Daar zijn we inmiddels wel achter, het komt er in het heel kort op neer dat als onze buurman een pomp aanzet om een hoger gelegen wingerd te irrigeren, de druk op onze pijp ook oploopt, zo hoog dat hij barst. Afgelopen woensdag was dat weer het geval. De buurman erbij gehaald en dit keer leverde hij de onderdelen voor de reparatie, en hielp mee (zijn personeel) om te repareren. Die reparaties zijn vrij kostbaar en arbeidsintensief: 2 mensen hebben een dag te graven om de zaak bloot te leggen, een man of 4 zijn een paar uur bezig met de eigenlijke reparatie, en een paar dagen later moet het gat weer dicht. En allemaal bij temperaturen van even onder de 40 graden. We zijn bezig met een lange-termijn oplossing van dit probleem, die er in feite op neer komt dat wij een rechtstreekse aansluiting krijgen op het waterleiding-net, ter vervanging van de huidige situatie waarbij we ons water via de buurman krijgen. Of dat gaat lukken weten we nog niet, ook niet hoe lang e.e.a. nog kan gaan duren.

Om de feestvreugde te verhogen hebben we ook te horen gekregen dat onze aanvraag om de bestemming van de grond waarop de vakantiehuisjes zijn gebouwd, om te vormen van agrarisch naar recreatief, is afgewezen. De reden was zo belachelijk dat we inmiddels een bezwaarschrift ingediend hebben. Rita maakt zich nogal druk hierover, ikzelf heb besloten om het hele onderwerp te negeren, in het vertrouwen dat uiteindelijk ergens gezond verstand zal prevaleren boven ambtenarij en bureaucratie.

Afgelopen dinsdag vertrokken onze gasten, maar diezelfde ochtend (voor dag en dauw) had ik Michel en Ineke al van het vliegveld opgepikt. Die konden niet meteen in hun onderkomen, want dat was nog bezet en moest nog schoongemaakt worden. Overigens wel heel leuk dat er nu al terugkerende gasten zijn, die Noren van afgelopen weekend waren al eens eerder geweest (en komen weer terug volgende maand!), van de week weer Duitsers gehad die hier al eerder waren geweest, en we krijgen emails van gasten die volgend jaar weer terug willen komen.

Michel en Ineke zijn hier inmiddels al wat gesettled, hebben de directe omgeving verkend, zowel per auto als te voet, en zijn vanmorgen vertrokken voor een trip met de Karoo als bestemming. De Karoo is het redelijk onherbergzame binnenland van Zuid Afrika, met strenge winters en hete zomers. Duidelijk een minder alledaagse bestemming, maar ik denk eerlijk gezecht dat ze behoorlijk enthousiast terug zullen komen. Als de temperaturen draaglijk zijn, want ze reizen in ons onvolprezen ‘bakkie’, zonder airco!




Hier sluit Ineke het appartement af, terwijl Michel het bakkie startklaar maakt.










En dan gaat de trip beginnen!







Inmiddels hebben we al weer nieuwe gasten, die blijven tot zaterdag, dus wij vermaken ons wel!

Wederom een druk weekend, we zitten helemaal vol, vanaf afgelopen vrijdag tot komende dinsdag. Één verschil met vorige week: ditmaal hoeven we geen ontbijt te maken. Oftewel uitslapen, zowel zaterdag als zondag! Onze gasten zijn overigens een Noors / Amerikaans echtpaar, die hier in december rond Kerst ook al een aantal dagen verbleven. Dat was kennelijk heel goed bevallen, want ze zijn nu teruggekomen, met twee dochters, waarvan er één met een Nicaraguaan getrouwd is. We hebben hier momentel dus een zeer internationaal gezelschap.
Vorige week meldden we al dat we aan het proberen waren om midden in de week minimaal één dag vrijaf te nemen. Afgelopen week is dat heel goed gelukt, met Victorine en John hebben we woensdagmiddag een “cruise” op de BreedeRivier gemaakt.

Heel gezellig bijpraten met wat kaas, crackers en (uiteraard) een glaasje wijn.

’s Avonds hadden we al lang geleden een reservering gemaakt bij Fraai Uitzicht, want die avond was er een uitvoering van een lokaal koor. Dat gebeurt zomaar eens in de zoveel tijd, en is zo intens dat ik me er niet aan waag om ook maar te proberen het te omschrijven. Dit moet je meemaken om te weten waar dit over gaat. En om de avond nog specialer te maken, werden we getracteerd op iets wat we nog nooit gezien hadden: een komeet.

Komeet McNaught

Op de foto ziet hij er niet zo spectaculair uit, maar al drie avonden lang zitten wij hier ’s avonds met z’n zevenen (onze vijf gasten + wijzelf) aan de rand van het zwembad naar de hemel te turen, waar de komeet een spectaculaire show opvoert.

Ondertussen is het hier hoog zomer. Voor diegenen die zich niet helemaal voor kunnen stellen wat dat inhoudt: even op http://dutch.wunderground.com/global/stations/68718.html?bannertypeclick=big2 klikken en dan zie je waar we over praten, momenteel zo midden 30, later deze week over de veertig. Pikant detail is dat we momenteel ook zonder water zitten. Op vrijdag barstte de hoofdleiding. Normaal gesproken zijn we zelf heel goed in staat om dit soort calamiteiten het hoofd te bieden, maar in dit geval betrof het een oud gedeelte, nog uitgevoerd in asbest.
De gebarsten waterleiding.

Daar moest hulp aan te pas komen, maar wij wonen al een poosje hier, en we weten inmiddels dat vrijdagmiddag niet een echt gunstige tijd voor hulp is. Eerst zou er iemand ’s middags komen, toen zou er iemand ’s avonds na zessen komen, ’s zaterdagmorgens maar weer eens gebeld, ‘ons gaan een plan maak’ was het antwoord, en tot op dit moment hebben we geen water. Geen nieuwe aanvoer van water, welteverstaan. Voor onszelf en onze gasten hebben we altijd een voorraad van 20.000 liter water, om dit soort situaties te ondervangen. Maar besproeiing van tuin/planten, daar is momenteel geen sparke van.

Hoogseizoen

Rond het middaguur hebben we onze gasten uitgezwaaid en sindsdien is Mallowdeen Gardens weer even voor ons tweetjes. Eerst nog een paar wasmachines draaien, was ophangen, en dan hebben we een paar uurtjes voor onszelf. Dat voelt lekker, en we hebben dat ook nodig. We maken nogal wat uren, en elk rustpuntje is momenteel welkom.
Onze zondag begon vanmorgen met een zeurende wekker, zoals gewoonlijk, om kwart over 6. Eerst zelf wakker worden, wassen, aankleden, ontbijten, en dan aan de gang voor onze gasten. Na hun ontbijt nog wat gezellig nagepraat.
En behalve dat we in de greep van het hoogseizoen zitten, is het hier al weken hoog zomer. Elke dag meer als 30 graden, dus tijd voor siesta. Elke middag na de lunch gaan we even plat, al is het maar een half uurtje. Vanmiddag was het iets langer. En dan lekker afkoelen in het zwembad, waarvan de watertemperatuur momenteel min of meer draaglijk is: zo rond de 27 graden. We zijn er inmiddels al wel achter dat mijn briljante idee om het water m.b.v. de zon te verwarmen in de praktijk toch iets minder briljant werkt als gepland, maar daar verzinnen we wel weer iets op.
Afgelopen week zijn we er wel mee begonnen om er een dagje tussenuit te gaan. Dat hadden we gepland op dinsdag, maar maandagavond kregen we onverwacht gasten. Die bleven twee nachten slapen, dus het werd donderdag. ’s Morgens om half acht zaten we in de auto, richting Kaapstad. Eerst nog een paar zakelijke dingen regelen, maar verder was het vakantie, flaneren over de Waterfront, leker luxe lunchen, weer eens door een boekwinkel snuffelen, enz. Om vijf uur waren we weer terug, en we hebben elkaar beloofd dat we dit (veel) vaker moeten doen.
Komende week valt ons weekend op woensdag/donderdag: dan komen Victorine en John op bezoek en blijven een nachtje slapen. Het avondprogramma is reeds bekend, maar we proberen ’s middags ook nog een locale attractie te boeken. Wordt vervolgd.
Vanaf vrijdag zijn we (Mallowdeen Gardens) weer helemaal volgeboekt (beide cottages en het appartement) tot dinsdag. En op diezelfde dinsdag ( we praten dan inmiddels over de 23e) arriveren Michel & Ineke, die wij nog kennen uit onze Dubai-tijd. Michel is ook bij ons in Zimbabwe geweest, samen met Ineke in Geldrop (meermalen) en in ons vakantiehuis in Brittania Baai.
Een hoop leuke dingen om naar uit te kijken, en daar gaat het uiteindelijk om. Qua tuinieren is hier e.e.a. compleet tot stilstand gekomen. Enerzijds ontbreekt het ons aan tijd om een nieuw project op te starten, anderzijds is het gewoon veel te heet en droog om te planten. De twee tuinmannen zijn eigenlijk alleen maar bezig met water geven en schoffelen.
En dan nog iets anders: in augustus 2005 hebben we onze eerste fruitboompjes geplant. Eergisteren hebben we 2 kilo perziken geplukt van deze boompjes, en Rita heeft er vandaag jam van gekookt!

Waar blijft de tijd...

Wederom wensen wij iedereen het allerbeste voor 2007. We zijn een beetje laat met dit bericht, maar ons ekskuus is dat we momenteel in het hoogseizoen zitten. En blijkbaar hebben wij toch een behoorlijk aantal dingen goed gedaan, want we krijgen meer en meer gasten. Om even een indruk te geven hoe het hier de laatste week is gegaan:

In de eerste plaats hadden we hier mijn neef Wim van Happen met zijn vrouw Annie. Zij hebben hier de kerst doorgebracht, en we hebben verschrikkelijk gezellig gepraat over vroeger en nu.

Zij hebben een nieuw exemplaar toegevoegd aan onze roest-gevoelige dierenverzameling.

Tegelijkertijd hadden we een Noors echtpaar, hij is hier in Zuid Afrika ėėn jaar
voor zijn werk. De contacten met hun waren zodanig dat we op tweede kerstdag ’s avonds met z’n allen gezellig samen een braai geregeld hadden.

Woensdag 27 december heb ik Annie en Wim weer naar Kaapstad gebracht, voor hen zat de vakantie er weer op. Inmiddels waren er alweer nieuwe gasten gearriveerd, ditmaal voor een nacht. Donderdag vertrokken ze weer, evenals de Noren, en arriveerden er een zes-tal nieuwe gasten. Victorine en John, met een bevriend echtpaar en kinderen.

Dat leverde een volle ontbijtkamer op, want de laatste dagen van 2006 waren nogal winderig. (Nogal winderig betekent hier dat de kerstboom 3 keer omgewaaid is, alle parasols omwaaien, en dat de ligbedden uit het zwembad moeten worden gehaald...)

Vrijdag de 29e arriveerde weer een andere vriendin die we nog kennen van onze Zimbabwe-tijd. Zij is gebleven tot gisteren. En op zaterdag 30 december hadden we nog een viertal Zuid-Afrikaanse gasten, die bleven ook tot in het nieuwe jaar.

Kortom, wij zijn druk, en ons voornemen voor 2007 is om zoveel mogelijk taken te delegeren, zodat we samen meer tijd kunnen besteden aan de dingen die we het liefste doen.

Eigenlijk zijn we toch wel een beetje trots, in oktober (onze eerste maand) hebben we 18 overnachtingen verkocht, in november waren het er meer als 30, in december meer als 40, en in januari hebben we op dit moment al zoveel reserveringen dat we december gaan overtreffen.