Gespijbeld...

Vorige week was er geen update, gewoon even gespijbeld. Moet kunnen, denken we dan maar. Waarschijnlijk heeft het iets te maken met een beetje bijkomen van de maand Februari, wat voor ons een topmaand was, zakelijk gezien. We hebben 89 overnachtingen gehad, meestal inclusief ontbijt. Dat betekent dat we grofweg zo’n 75 flensjes en 150 eieren gebakken hebben, plus de nodige worstjes, spek, aardappels, tomaten, champignons, en ander gedoe. Om nog maar te zwijgen hoeveel sinaasappels we geperst hebben. We zijn een beetje begonnen met het aanleggen van statistieken, want we worden meer en meer benaderderd door allerhande publicaties en websites die ons graag willen adverteren, tegen “een kleine” vergoeding uiteraard. En een van de dingen die ik uit mijn vroegere loopbaan heb opgepikt is dat je je moet concentreren op de markt waar je op mikt. En die is wat ons betreft redelijk duidelijk gedefinieerd: mensen die rust zoeken, en meerder nachten willen blijven. Wat dat laatste betreft hebben we het in februari niet slecht gedaan: gemiddeld verbleven in februari onze gasten 2.6 dagen bij ons. Misschien vraagt men zich af waarom wij het zo belangrijk vinden dat gasten langer blijven: daarvoor zijn een aantal redenen:

• Het werk wat er komt kijken als gasten vertrekken. Vandaag zijn onze twee meiden, Elsie en Molly, de hele dag bezig geweest om twee gastenverblijven weer klaar te maken voor nieuwe gasten. Als gasten langer blijven, dan maken we wel elke dag schoon, maar dat is in een half uurtje gebeurd.
• Het linnengoed wordt uiteraard gewassen wanneer gasten vertrekken. Behalve de kosten die daaraan verbonden zijn (water, elektriciteit, wasmiddel, afschrijving op wasmachines en –droger) speelt hier ook de levensduur van het (dure) linnengoed mee. Als gasten langer blijven, wassen we normaal gesproken alleen de gebruikte handdoeken, lakens en slopen alleen als dat nodig is.
• Het sociale contact is in de meeste gevallen veel leuker als mensen meer als een nacht blijven.

We zijn heel terughoudend wat adverteren betreft. En dat heeft alles te maken met het feit dat bijna alle publicaties zich hier richten op de locale markt. Dat betekent: mensen die in het weekend en in de grote vakantie (December – Januari) accommodatie zoeken, en vaak ook nog met kinderen. Qua reserveringen hoeven wij ons niet druk te maken over de weekends: voor het komende weekend hebben we al zeker een stuk of 5 boekingen misgelopen omdat we vol zitten. Wij zijn ervan overtuigd dat we buitenlanders moeten vinden, en denken daarbij aan:

• Mensen die Zuid Afrika niet voor het eerst bezoeken. Mensen die zelf een auto huren en bewust een bepaalde streek kiezen om eens op hun gemak rond te kijken;
• Mensen die een rondreis doen, en ter afsluiting een aantal dagen uit willen rusten;
• Iedereen die houdt van ongerepte natuur, vogels, rust, wandelen, lekker eten, wijn proeven, en wat voor een aantal mensen niet onbelangrijk is: je kan je hier over het algemeen met gewoon nederlands heel behoorlijk verstaanbaar maken.

Op die statistieken kom ik in volgende berichten nog terug, want daaruit komt nogal wat informatie, zoals hoe komen mensen bij ons terecht, uit welk land, enz.

Maar ik wil even terugkomen op Elsie en Molly, de dames die de gastenverblijven schoonhouden. Rita is tussen de bedrijven door bezig om de jongedames (resp. 18 en 21) op te leiden. Ze dekken de tafels, komen achter ons aan met toast als we de gebakken eieren serveren, en Molly gaat zelfs al rond met de koffiepot. Ook heeft Rita hun geleerd hoe ze een vers bloemetje uit eigen tuin kunnen rangschikken.

De druiven (Hanepoot) komen van onze buurman. De afgelopen maand hebben we (met name het personeel) ons bijna ziek gegeten aan deze heerlijk zoete druiven. Helaas is deze week de hele wijngaard leeggeplukt. Ze worden verwerkt tot een dessert-wijn.

De tuinmannen zijn druk geweest met het netjesmaken van met name de kant van ons perceel die grenst aan de dam van onze buurman.

Allereerst hebben ze een zitje gecreeerd in de schaduw, waar ons complete personeelsbestand kan zitten tijdens de pauzes.

Dat hele stuk naast de dam is eigenlijk van onschatbare waarde vanwege de schaduw van de bomen die op de dam staan.

Daar staan onze kwetsbare stekjes en zaailingen. Ook dat stuk is helemaal netjes gemaakt.

En vervolgens hebben ze naar eigen ontwerp een composthoop in elkaar getimmerd.

Inmiddels zijn we al weer druk bezig met het aankleden van de olijven-laan. Aan de ene kant hebben we allemaal Plumbago geplant (om de de meter, een kleine 200, zelf opgekweekt), aan de andere kant planten we momenteel iets wat hier groeit als onkruid, we weten niet precies wat het is, maar volgens Rita is het een soort Vinca. Maakt niet uit, het bloeit erg mooi en lang, en foto’s volgen.

En uiteraard nog even een foto van een olijvenstek, die inmiddels zo ongeveer klaar is om uitgeplant te worden.

Ook daar komen we nog op terug, anders gaat dit bericht nooit de deur uit!