Heftig!

Eigenlijk had het een rustige winterweek moeten zijn, met mooi weer waarbij ’s middags de trui uit kan. Voor een groot deel kwam dat ook uit, alleen begonnen we met een stevige storm van maandag op dinsdag, die mij bijna de hele nacht uit bed gehouden heeft. Alles is gelukkig overeind gebleven.

En er was nog een ander akkevietje: we hadden al een tijd in de gaten dat één van onze personeelsleden niet lekker paste in de groep. Nu is de arbeidswetgeving hier niet erg afwijkend van die in Nederland, en iemand ontslaan om vage redenen is nog niet zo simpel. Maar er zijn zware overtredingen die ontslag op staande voet rechtvaardigen. En daar hadden we toch duidelijk wel mee te maken: we hebben donderdagmorgen één van onze tuinmannen ontslagen: hoofdreden was dat we er achter gekomen waren dat hij op ons perceel voor eigen gebruik ‘dagga’ (hennep) aan het kweken was. We wisten dat hij een gebruiker was, hebben met hem gepraat, hebben met zijn moeder gepraat, maar het heeft allemaal niet geholpen.

Het feit dat hij de zoon is van Poppie, onze onvolprezen hulp in huis, maakte de hele zaak nog gecompliceerder. Poppie liep huilend door huis, en de rest van de familie kwam ook langs om te proberen om de zaak weer recht te praten. Maar voor ons was de grens duidelijk overschreden. Het meest frustrerende van dit verhaal is dat we het helemaal niet begrijpen: hij had voor onze begrippen een goeie baan, met een goed salaris, in vergelijking met de hier gangbare norm, en werd goed behandeld.

Ondertussen runnen we hier ook nog Bed & Breakfast, en dan gebeurt het zomaar dat er gasten achterom rijden. Dinsdag kregen we na vijven een telefoontje van een Noors echtpaar: die waren vanaf Oudtshoorn onderweg naar Robertson, en wilden graag bij ons overnachten. Dat kon, er was één klein probleempje: we waren al ruim een half jaar bezig om een oplossing te vinden voor gasten die wat kleding wilden wassen en geen ruimte hadden om de was op te hangen om te drogen. Uiteindelijk, na lang zoeken, hebben we daarvoor een oplossing gevonden: een uittrekbaar waslijntje voor boven het bad, zoals je in de luxere hotels wel ziet. Ik heb het even opgezocht: die dingen hebben we (via internet) in Mei besteld en kwamen vorige week aan. Ik heb die dingen gelijk in de badkamers aangebracht, waarbij natuurlijk zo links en rechts een paar gaatjes geboord moesten worden. Om een lang verhaal kort te maken: na het telefoontje van die Noren was het in gestrekte galop naar één van de huisjes om de badkamer vlug schoon te maken. En om al die andere noodzakelijke handelingen te verrichten als we onverwacht gasten krijgen: de boiler moet aangezet worden; idem dito voor de koelkast, de zwembadverlichting moet aan, vers fruit en verse bloemetjes op de kamer. Maar wij hebben wel iets met Noren: we hebben ze vaker gehad en het heeft altijd geklikt, en zo ook deze keer.

Afgelopen donderdag hadden we Lieke Weerdenburg (dochter van Hans, óók voormalige gast) hier te gast, die we voor het laatst een aantal jaren geleden op de Eindhovenseweg bij Hans van Mierlo op een verjaardagsfeestje ontmoetten. Lieke heeft via de hotelschool in Maastricht hier in Kaapstad 5 maanden stage gelopen, en is inmiddels al weer terug in Nederland.

Ons weekend was eigenlijk best wel een lekker lui winter-weekend. Vrijdag hadden we hier Astrid en Jan op bezoek, Zaterdag begon het te regenen, zondag regende het nog steeds. Kwam ons niet verkeerd uit, want we waren juist bezig om het contact met ons vaderland in stand te houden: we hadden via via 3 seizoenen van Gooische Vrouwen op (illegaal gekopieerde) DVD’s gekregen, en die zijn allemaal door de DVD-speler gegaan!

Komende week staat het jaarlijkse personeelsuitstapje op het programma.