Vorig week hadden we het over de uil die terug was, met een kwalitatief niet zo’n goeie foto genomen van binnenshuis, in de avondschemering. Achteraf bleek dit een jong te zijn van het uilen paar wat hier regelmatig “rondhangt”. Dinsdagmorgen ging Rita de was ophangen en vond de jonge uil, vlak bij de waslijn, dood liggend in het gras. Er waren geen zichtbare wonden, dus wij dachten gelijk aan vergiftiging. Karel, onze voorman erbij gehaald, en die had de situatie gelijk door: de vogel lag naast de mast waar onze elektriciteit binnenkomt: een houten paal waaraan op een meter of vijf in de hoogte een transformator hangt, die ons van elektriciteit voorziet. Volgens Karel was het een domme jonge uil, want iedere vogel weet dat als hij op zo’n transformator gaat zitten, het gevaar loopt om geëlektrocuteerd te worden. Dom of niet, het blijft een triest gezicht zo’n prachtige vogel dood in je achtertuin. We hebben een passende begrafenis geregeld, één van de ouders was die dag nog aanwezig, maar sindsdien ontbreekt elk spoor van de ouders…Het mag dan wel komkommertijd zijn hier, en voor menigeen heeft bovenstaand relaas waarschijnlijk een hoog komkommergehalte, wij waren redelijk van de wap.
En ja, echt veel nieuws is er niet te melden. We zitten alweer midden in het toeristenseizoen, volop gasten, vanuit alle windstreken, maar ook:
- Wederom gasten uit Geldrop gehad: Harry en Heleen uit de Willem van Ruysbroeckstraat,
- Geheel onverwacht kijkers gehad uit Geldrop, die uiteindelijk toch besloten om nog wat verder te gaan kijken.
Verder gaat hier alles zo’n beetje zijn gangetje:
We klussen gewoon door;
terwijl onze gasten opgehaald worden voor een ‘game drive’ door het Klaas Voogds Game Reserve.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten