Op maandag begon het gewone leven weer: om 08:00 was het personeel (4 van de 6 hadden ook een week vakantie gehad) er weer, en na een week van afwezigheid was er uiteraard werk genoeg. Gelijk 's morgens kwamen zowel Elsie als Clara met hun problemen. Laten we maar met Elsie beginnen, zij werkt tenslotte al ruim 4 jaar hier. Elsie begon bij ons in 2006 op 17-jarige leeftijd. Haar moeder is alcoholiste en wil niets van haar weten, en haar vader is niet in beeld. Elsie is opgegroeid bij ooms / tantes / nichten, en vroeg van de (lagere) school gehaald om te gaan werken op het land. De laatste tijd woonde ze hier in de buurt (een uurtje lopen!!!) bij een nicht, maar die gooide haar het huis uit. Elsie had een plan gemaakt: ze wilde geld van ons lenen om wat planken en golfplaten te kopen. In Ashton, zo'n 8 kilometer hier vandaan had ze een plekje gevonden (waarschijnlijk hardstikke illegaal) waar ze een huisje in mekaar wilde laten timmeren: ze wilde nu onderhand wel eens een plekje voor haarzelf hebben. Daar hadden wij alle begrip voor, maar voor ons was dat geen gelukkige oplossing voor haar probleem. Een aantal jaren geleden hebben we Elsie ook geld geleend om haar eigen huisje te bouwen in Robertson, en dat is in een groot fiasco uitgelopen. En daar komt dan nog bij dat als zij in Ashton zou gaan wonen, zij voor ons verloren zou zijn. Er is namelijk geen openbaar vervoer, en personeel 's morgens ophalen kunnen we niet, omdat de morgen voor ons juist de drukste tijd is in het seizoen.
Clara kwam een redelijk identiek probleem: zij werd uit huis gezet door haar vriend. Clara heeft 4 kinderen, 2 van een vader die al jaren uit beeld is, en twee van haar (voormalige) vriend. Zij is meerdere malen mishandeld door die laatste, die daarvoor ook veroordeeld is. En die dus maar besloot om haar met kinders en al het huis uit zetten.
Om een lang verhaal kort te maken: twee van onze personeelsleden zochten dringen onderdak. Gelukkig vonden we bij Gina en Fernand van Olive Garden begrip voor onze problemen en zij bleken bereid om twee leeg staande werkershuisjes aan ons te verhuren. Dus togen wij meteen aan het werk om die een beetje op te knappen, want die stonden al jaren leeg, en hadden een beetje aandacht nodig. Dachten we, maar dat viel tegen! Bijna drie weken zijn we daar met het voltallige personeel bezig geweest om die huisjes weer bewoonbaar te maken.
Maar vorige week waren we zover dat de dames in konden trekken, en sindsdien zijn we druk bezig geweest om achterstallig werk hier bij ons weer in te lopen. We hebben nog geen tijd gehad om foto's te maken, maar die komen nog.
Wat afgelopen week zomaar even via e-mail binnenkwam: we hebben nu een officiële stempel van de lokale Vogelbescherming gekregen.
Hiermee hopen we nog meer vogelliefhebbers deze kant op te krijgen!
De komende week wordt ook weer redelijk spannend: we gaan weer op volle kracht verder in de Japanse tuin, als de weersvoorspellingen uitkomen zouden we wel weer eens kunnen gaan zwemmen, en met een beetje geluk krijgen we komende week een nieuw vervoermiddel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten