Afgelopen vrijdag was hier een nationale feestdag, dus we hebben een lang weekend gehad. We hadden eigenlijk gepland om naar de walvisfeesten te gaan in Hermanus, maar dat hebben we toch maar niet gedaan. Ten eerste omdat er een grote verkeersdrukte voorspeld werd, en ten tweede omdat de weersvooruitzichten niet al te best waren. Dus hebben we ons gemak gehouden en zijn stilletjes aan begonnen met de voorbereidingen voor de komst van de container.
Wel zijn we nu klaar met de inspectie van de omheining. Gisteren ben ik het perceel helemaal langs de erfgrens afgelopen, en nu hebben we een duidelijk(er) beeld. Het was overigens een schitterende maar wel zware wandeling van in totaal 9 kilometer, zo’n 3 km over een soort van pad, de rest dwars door het struikgewas. Het perceel is ongeveer een driehoek, waarvan de langste zijde (3,5 km) aan de onverharde weg ligt. De twee andere zijden zijn resp. 3 en 2,5 km lang. De route langs de omheining voert over een drietal heuvels (vandaar de naam Three Hills) en op één plaats vormde het dal langs de omheining een komplete afgrond die te voet niet over te steken was. De hoogte verschillen zijn niet gigantisch: de ingang van het perceel ligt op 225 meter boven zeeniveau, het hoogste punt op 385 meter, maar als je op een gegeven plaats 10 meter recht naar beneden gaat, dan moet er toch echt een omtrekkende beweging gemaakt worden. Maar op de heuveltoppen waren de uitzichten werkelijk ‘asemberowend’! Onderweg geen enge beesten tegen gekomen, uiteraard wel datgene wat daar zijn thuis heeft: muizen, mongoose, en verschillende soorten ‘bokkies’. Het resultaat van dit avontuur is dat we nu weten dat we een erfgrens hebben van 9 km, dat we 7 km omheining hebben, en dat die 7 km wel wat (groot)onderhoud kunnen gebruiken. Waarschijnlijk gaan we de omheining langs de weg eerst op orde brengen, en dan puur enkel en alleen om e.e.a. er een beetje verzorgd uit te laten zien. Traditioneel is een omheining bedoeld om iets binnen of buiten te houden, maar wij denken daar inmiddels anders over, en daar komen we nog op terug. Wel hebben we een nieuwe uitdaging: we willen wandelroutes gaan maken op terrein wat niet per auto/tractor te bereiken is. Waarschijnlijk gaan de foto’s van mij met een buik “collector’s items” worden!
zondag, september 26, 2004
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Rita, Wim
Wandelroute's,,,hmmm ...goed idee...het wordt steeds aantrekkelijker om te komen, denk wel aan de inwendige mens zoals een super picknick, wellicht flesje wijn uit de streek en natuurlijk de plaatselijke lekkernijen...
Groetjes
Henny
Hoi Wim en Rita,
Fantastisch initiatief dit Weblog! Nu nog proberen vol te houden om berichten te schrijven. Hiergaat alles goed, de bouw vordert gestaag, ze zijn nu ongeveer halverwege. Nog wat staalwerk plaatsen en dan kan het dak erop. Wij hebben al ervaring opgedaan met hekwerken wan we hebben onze omheining 5 meter verzet!
Groetjes,
Michel & Ineke
Een reactie posten