Het aftellen is begonnen...

Nog 10 dagen en dan is het zover, dan kunnen we in ons nieuwe pandje. Als het goed is, want er zit nog een addertje onder het gras. We hebben al eerder verteld over de huidige huurder/bewoonster van ons nieuwe huis, Nella, een lieve, levendige vrouw, 89 jaar. Voor Nella is haar a.s. verhuizing een zeer traumatische ervaring. Huib en ik hebben een dag of drie op het perceel rondgelopen met een meetlint, en zo links en rechts wat piketpaaltjes in de grond geslagen. Achteraf hoorden we dat ze daar telkens behoorlijk van overstuur raakte en huilend bij de buren aanklopte. We hebben het meet-project maar stopgezet en besloten Nella niet meer lastig te vallen tot ze verhuisd is. En dat zou dus vóór 1 februari gebeurd moeten zijn. Men is voor haar een huis in orde aan het maken, en het lijkt een race tegen de klok te worden. Uiteraard is in het koopcontract opgenomen dat we het pand op 1 februari onbewoond kunnen aanvaarden, maar wat doe je als er op die dag nog een huilend dametje van 89 binnen zit? We gaan er voor het gemak maar vanuit dat het niet zover komt. Een ander pikant detail is dat notarissen hier in Zuid Afrika hun eigen agenda hebben. In ons geval komt het er op neer dat volgens het koopcontract de notaris alles in het werk zal stellen om de akte op 1 februari te transporteren. Mocht hij daar niet in slagen, dan kunnen wij toch per 1 februari intrekken, maar het huis is dan nog niet van ons. Deze situatie hebben we al eens eerder meegemaakt: toen we introkken in ons huisie aan de Westkust was de akte ook nog niet gepasseerd. We wachten het maar af.

Vorige week zijn Rita en Tonny een weekje naar de Westkust en het Kaapse schiereiland geweest. De foto’s zijn nog niet klaar, dus daar komen we zo spoedig mogelijk op terug. Huib en ik bezochten ondertussen een aantal tuinen en kwekerijen, o.a. de Karoo Tuin in Worcester, waar we de volgende plaatjes van hebben:



Wilde Druif


Kokerboom



Schildpadjes

Op onze diverse trips verzamelde Huib de nodige stekken en zaden, en daar moest uiteraard het e.e.a. mee gedaan worden. Dus ’s avonds werd er gestekt en gezaaid, en er werd een heuse kweektunnel in onze voortuin ‘opgericht’.



Huib aan het stekken



De kweektunnel in de voortuin



De kweektunnel in de voortuin (2)



De kweektunnel in de voortuin (3)


Hierbij kwam aan het licht dat Huib behoorlijk allergisch is om geld uit te geven aan kweekbenodigdheden, heeft waarschijnlijk iets te maken met zijn verleden. De kweektunnel is opgebouwd uit vier piketpaaltjes, en een op maat gezaagde gordijnroede uit het huurhuis. Plastic was bij de boerenbond alleen te koop zes meter breed, maar bij de bouwmaterialen handel stonden een paar nieuwe boilers in plastic. Men keek wel vreemd toen Huib om de plastic verpakking vroeg, maar we kregen hem mee. Alle potjes en stek-tray’s werden ‘geregeld’ bij kwekerijen.

Dan nog een paar foto’s van zaden die her en der verzameld werden:



Zaden (1)



Zaden (2)


Dit zijn diegenen we zo konden plukken, Huib heeft inmiddels een boonstaak geregeld zodat ook hogere bomen niet langer onbereikbaar zijn.