Op de valreep

We hebben zoveel commentaar gekregen op ons spijbelen, dat we niet meer durven!


Sinds gisteren hebben we weer bekenden uit Nederland te gast: Bea en Arie. Stipt op tijd gearriveerd in Kaapstad op vrijdag avond, daar overnacht in een hotel, en gisteren hierheen gekomen. ze blijven tot Zondag. Wie zijn Bea en Arie? Arie kennen wij ook nog niet zo goed, maar Bea komt al een aantal jaren in onze foto-albums voor. Hier is een foto, die een redelijke indruk zou moeten geven hoelang wij elkaar al kennen. De gele pijl wijst naar Bea.







We hebben nog geen recenter beeldmateriaal, maar dat gaat er zeker komen.


Michel & Ineke maakten ons erop attent dat er het komend najaar een serie op de nederlandse tv komt, genaamd Stellenbosch, en die speelt zich zowel in Nederland als Zuid Afrika af. Moeten we even in de gaten houden.

Tot volgende week!

Gespijbeld...

Vorige week was er geen update, gewoon even gespijbeld. Moet kunnen, denken we dan maar. Waarschijnlijk heeft het iets te maken met een beetje bijkomen van de maand Februari, wat voor ons een topmaand was, zakelijk gezien. We hebben 89 overnachtingen gehad, meestal inclusief ontbijt. Dat betekent dat we grofweg zo’n 75 flensjes en 150 eieren gebakken hebben, plus de nodige worstjes, spek, aardappels, tomaten, champignons, en ander gedoe. Om nog maar te zwijgen hoeveel sinaasappels we geperst hebben. We zijn een beetje begonnen met het aanleggen van statistieken, want we worden meer en meer benaderderd door allerhande publicaties en websites die ons graag willen adverteren, tegen “een kleine” vergoeding uiteraard. En een van de dingen die ik uit mijn vroegere loopbaan heb opgepikt is dat je je moet concentreren op de markt waar je op mikt. En die is wat ons betreft redelijk duidelijk gedefinieerd: mensen die rust zoeken, en meerder nachten willen blijven. Wat dat laatste betreft hebben we het in februari niet slecht gedaan: gemiddeld verbleven in februari onze gasten 2.6 dagen bij ons. Misschien vraagt men zich af waarom wij het zo belangrijk vinden dat gasten langer blijven: daarvoor zijn een aantal redenen:

• Het werk wat er komt kijken als gasten vertrekken. Vandaag zijn onze twee meiden, Elsie en Molly, de hele dag bezig geweest om twee gastenverblijven weer klaar te maken voor nieuwe gasten. Als gasten langer blijven, dan maken we wel elke dag schoon, maar dat is in een half uurtje gebeurd.
• Het linnengoed wordt uiteraard gewassen wanneer gasten vertrekken. Behalve de kosten die daaraan verbonden zijn (water, elektriciteit, wasmiddel, afschrijving op wasmachines en –droger) speelt hier ook de levensduur van het (dure) linnengoed mee. Als gasten langer blijven, wassen we normaal gesproken alleen de gebruikte handdoeken, lakens en slopen alleen als dat nodig is.
• Het sociale contact is in de meeste gevallen veel leuker als mensen meer als een nacht blijven.

We zijn heel terughoudend wat adverteren betreft. En dat heeft alles te maken met het feit dat bijna alle publicaties zich hier richten op de locale markt. Dat betekent: mensen die in het weekend en in de grote vakantie (December – Januari) accommodatie zoeken, en vaak ook nog met kinderen. Qua reserveringen hoeven wij ons niet druk te maken over de weekends: voor het komende weekend hebben we al zeker een stuk of 5 boekingen misgelopen omdat we vol zitten. Wij zijn ervan overtuigd dat we buitenlanders moeten vinden, en denken daarbij aan:

• Mensen die Zuid Afrika niet voor het eerst bezoeken. Mensen die zelf een auto huren en bewust een bepaalde streek kiezen om eens op hun gemak rond te kijken;
• Mensen die een rondreis doen, en ter afsluiting een aantal dagen uit willen rusten;
• Iedereen die houdt van ongerepte natuur, vogels, rust, wandelen, lekker eten, wijn proeven, en wat voor een aantal mensen niet onbelangrijk is: je kan je hier over het algemeen met gewoon nederlands heel behoorlijk verstaanbaar maken.

Op die statistieken kom ik in volgende berichten nog terug, want daaruit komt nogal wat informatie, zoals hoe komen mensen bij ons terecht, uit welk land, enz.

Maar ik wil even terugkomen op Elsie en Molly, de dames die de gastenverblijven schoonhouden. Rita is tussen de bedrijven door bezig om de jongedames (resp. 18 en 21) op te leiden. Ze dekken de tafels, komen achter ons aan met toast als we de gebakken eieren serveren, en Molly gaat zelfs al rond met de koffiepot. Ook heeft Rita hun geleerd hoe ze een vers bloemetje uit eigen tuin kunnen rangschikken.

De druiven (Hanepoot) komen van onze buurman. De afgelopen maand hebben we (met name het personeel) ons bijna ziek gegeten aan deze heerlijk zoete druiven. Helaas is deze week de hele wijngaard leeggeplukt. Ze worden verwerkt tot een dessert-wijn.

De tuinmannen zijn druk geweest met het netjesmaken van met name de kant van ons perceel die grenst aan de dam van onze buurman.

Allereerst hebben ze een zitje gecreeerd in de schaduw, waar ons complete personeelsbestand kan zitten tijdens de pauzes.

Dat hele stuk naast de dam is eigenlijk van onschatbare waarde vanwege de schaduw van de bomen die op de dam staan.

Daar staan onze kwetsbare stekjes en zaailingen. Ook dat stuk is helemaal netjes gemaakt.

En vervolgens hebben ze naar eigen ontwerp een composthoop in elkaar getimmerd.

Inmiddels zijn we al weer druk bezig met het aankleden van de olijven-laan. Aan de ene kant hebben we allemaal Plumbago geplant (om de de meter, een kleine 200, zelf opgekweekt), aan de andere kant planten we momenteel iets wat hier groeit als onkruid, we weten niet precies wat het is, maar volgens Rita is het een soort Vinca. Maakt niet uit, het bloeit erg mooi en lang, en foto’s volgen.

En uiteraard nog even een foto van een olijvenstek, die inmiddels zo ongeveer klaar is om uitgeplant te worden.

Ook daar komen we nog op terug, anders gaat dit bericht nooit de deur uit!

We zijn nu dermate in het seizoen gevorderd, dat er weer dagen zijn zonder gasten. Wel hebben we voor de gehele maand boekingen in de weekenden, maar door de week beginnen er gaten open te blijven. Dus zijn we maar weer voorzichtig bezig gegaan met wat klusjes zo links en rechts. Eerst en vooral hadden we eindelijk, na ongeveer een half jaar wachten, ons schildje met de vier sterren ontvangen. Dat moest natuurlijk gelijk een prominente plaats krijgen.

Verder was er op de slaapkamer nog wat achterstallig onderhoud. Tijdens de overstroming van vorig jaar augustus waren er muren zo vochtig geworden dat verf, en op sommige plaatsen ook het stukadoorswerk eraf kwam. Nu is alles weer goed opgedroogd en ben ik maar eens begonnen om al het losse spul eraf te steken. Het resultaat zag er als volgt uit:

Met deze foto ben ik vervolgens naar de lokale verfspecialist gegaan. Er moesten nog een aantal toevallig in de winkel aanwezigzijnde ‘deskundigen’ geraadpleegd worden, maar uiteindelijk gingen we naar huis met een hele verzameling potten en zakjes die het probleem op zouden lossen. Het kwam er op neer dat de plekken waar het stukadoorswerk eraf was, eerst behandeld moesten worden met ‘gom’, een of andere lijmsoort die de zanderige structuur van de muur bij elkaar houdt. De muren hier zijn nog gewoon van gedroogde modder, dus losse korrels wegschuren is geen optie: dan kan je doorgaan tot de hele muur weg is. Dus de zaak ingepapt met gom, de volgende dag voor alle zekerheid nog een keer, en toen opnieuw bezet met een of ander spul dat speciaal voor dit soort muren geschikt zou moeten zijn. Volgende dag wat geschuurd en geverfd, en over het resultaat zijn we verlopig heel tevreden.

De grote test volgt natuurlijk de komende maanden, wanneer het gaat regenen. Als die muur weer vocht op gaat trekken, dan is alle moeite voor niets geweest. Maar wij vertrouwen er voorlopig maar even op dat de verbeteringen die we aangebracht hebben direct na de overstroming, waaronder het weghouden van het water bij de fundamenten, hun werk gaan doen.

We hebben het al een tijdje niet meer over ons pesoneelsbestand gehad. Over het algemeen is dat goed nieuws, zo ook in dit geval. Rita en ik zijn de afgelopen maanden verschrikkelijk druk geweest met de nieuwe rol die we kregen met het verschijnen van gasten. Wat het buitengebeuren betreft heeft Karel het heel fijn opgepikt dat Rita en ik geen tijd meer hadden om ons dagelijks met de tuinprojekten te bemoeien. Hij heeft zichzelf ontplooid tot opper-hovenier, die de andere tuinmannen aanstuurt en eigenlijk de hele zaak regelt. Die andere tuinmannen zijn dus Jurie, de zoon van Poppie, en sinds afgelopen maandag ene Petrus. Karel heeft Jurie inmiddels geleerd hoe met de maaimaschine en de bosmaaier om te gaan. Hoe we aan die Petrus gekomen zijn is weer een verhaal apart, daar kom ik nog wel eens op terug (eerst maar eens afwachten of hij er morgen weer is...).
In huis zwaait Poppy de scepter. Ons dagje uit gedurende de week plannen we altijd op een dag dat Poppy in huis is. Als we dat vragen blijft ze ook een uurtje langer, tot we thuis zijn. We kunnen haar 100% vertrouwen. En dat waarderen we ook: ze gaat met het beste salaris van allemaal naar huis. Elsie en Molly zijn erg jong en moeten nog erg gecontroleerd worden. Om een voorbeeld te geven, als zij de huisjes schoonmaken, dan gaat de wekkerradio aan op volle sterkte, en dansend en swingend zijn de dames bezig. Geen enkel probleem natuurlijk, totdat er klachten komen. Midden in de nacht begint er bij de buren muziek te spelen... Of nog erger: Midden in de nacht begint opeens die wekkerradio te loeien... We zijn de dames momenteel aan het opleiden hoe je met een wekkerradio om moet gaan. Dit is overigens niet iets wat we die meiden kwalijk nemen: voor hun is de luxe die wij onze klanten bieden iets ongekends; zelf hebben ze thuis geen electriciteit...

Ander goed nieuws wat we deze week kregen was dat onze aanvraag voor subsidie is ontvangen en goedgekeurd. We hebben deze aanvraag ingediend op 8 november 2005. Je moet hier een lange adem hebben. Dit wil overigens nog niet zeggen dat we subsidie krijgen, dit betekent wel dat men gaat kijken of we recht hebben op subsidie. En dat hangt op zijn beurt weer af van factoren als werkgelegenheid en omzet. Lange termijn planning, en daar zouden we eigenlijk niet meer aan doen.

Toch weer een heel verhaal geworden, maar ik wil nog een paar foto’s laten zien die Michel op speciaal verzoek heeft gemaakt van onze gastenverblijven ’s avonds. Onze camera laat het niet toe om z.g. tijdopnames te maken, maar zijn camera wel. Hier zijn een paar foto’s:

De 2e trip van Michel en Ineke

Ineke en Michel zijn vandaag thuisgekomen in Nederland, na een niet geheel vlekkeloos verlopen terugreis, die door vertraging een totale duur van 46 uur had! Wederom zijn we in de gelukkige omstandigheid dat ze het verslag van hun 2e trip hier graag met andere lezers willen delen.

Zondag 18 februari begonnen we aan onze tweede trip, een korte van ong. 1 week. We belandden die dag in Witzand (zuidkust) waar de Breederivier uitmondt in de Indische Oceaan.



De duinen van Witzand.

We trokken verder westwaarts. De eerst mogelijke oversteek over de Breederivier was een pontje bij Malgas.



Maar goed dat Michel nog even hielp (de pont vaarde nl. op mankracht) want anders waren we natuurlijk nooit overgekomen.

We gingen weer richting kust en bekeken in Waenhuiskrans, ook wel Arniston geheten, een vissersdorp.





Zo groot was dit dorp niet, dus verder doorgekard naar l’Agulhas; het zuidelijkste puntje van Zuid-Afrika.

De volgende dag bezochten we Elim, een Duits missionarisdorp gesticht in 1824.





Moe van alle stof, warmte en soms een muffe lodge, vonden we dat we wel even wat luxe konden gebruiken. Het werd “Villa Marine” in Pringle Bay.

Inmiddels is het woensdag 21 feb. En zijn we in Kaapstad beland. Het uitzicht van ons guesthouse mocht er ook wel zijn.



We bezochten Groot Constantia met zijn historische wijngaarden (één van de eersten in Z.A.).





We probeerden een bezoek aan Robbeneiland te brengen, maar de boot was uit de vaart genomen vanwege een gevaarlijk windje. Als alternatief maakten we onze eigen kunsttour.



Na de drukte van de stad zochten we weer de landelijke rust op. We kwamen terecht in een self-catering lodge in de bush, 15 km ten zuiden van Ceres.

Lekker fikkie stoken.

De volgende ochtend kwamen nieuwsgierige zebra’s even polshoogte nemen van ons verblijf hier.



Einde van deze trip, nog een paar daagjes hier bij Wim & Rita en donderdag vliegen we terug. Tot ziens in NL, groetjes Ineke & Michel.