De hectiek van de afgelopen week bestond voornamelijk uit onverwachte gasten. Zo waren er dinsdagmorgen gasten vertrokken, waarna Rita de bedden afhaalt en beddengoed en handdoeken wast. Het eigenlijke schoonmaken laten we dan over aan Elsie en Mollie, die op maandag, woensdag en vrijdag werken. Tot onze grote verrassing stonden er ’s avonds om een uur of 5 een viertal gasten op de stoep, met in hun hand de reservering die ze voor die dag bij Mallowdeen Gardens gemaakt hadden. En die wij kompleet vergeten waren... Tot op de dag van vandaag snappen wij nog steeds niet hoe het mogelijk is dat wij die reservering vergeten waren. Op ons bureau houden wij keurig een lijst bij waarop per dag staat aangegeven wie in welke accommodatie zit. Die lijst kijken we normaal gesproken een aantal keer per dag door, maar die dag hebben wij geen van beiden gezien dat er nieuwe gasten zouden komen. We zijn gelijk aan de gang gegaan: Rita heeft Poppie gebeld om even te komen helpen en is vast begonnen met bedden opmaken. Waarbij al gauw een andere gast te hulp schoot: Bea had wel in de gaten dat we in de problemen zaten en ging samen met Rita de bedden te lijf. Ik had ondertussen de gasten aan een tafeltje bij het zwembad gezet en van een drankje voorzien. Poppie was inmiddels badkamers aan het schoonmaken en ik heb nog even gestofzuigd, en na precies drie kwartier (een nieuw record) konden de gasten in de huisjes.
Afgelopen woensdag kregen we om 17:00 uur nog een telefoontje of we nog plaats hadden. Toen waren de huisjes wel schoon, maar de bedden nog niet opgemaakt. Dus weer halsoverkop de zaak klaarmaken: een vers bloemetje, wat vers fruit, een flesje wijn. En precies op het moment dat we klaar waren arriveerden de gasten.
Vandaar dat we het vanmorgen wel een beetje gehad hadden. Want het is natuurlijk ook nog zo dat Rita morgen nacht al weer gaat beginnen aan haar reis naar Nederland!
Het onderwerp statistieken heb ik al eens eerder aangeroerd, en de afgelopen maand was in dat opzicht best wel interessant. Voor ons was maart een maand waarin we het druk hebben gehad en hard hebben moeten werken. We hebben net zoveel boekingen gehad als in februari, maar een veel lagere bezettingsgraad gehaald. Als ik praat over het aantal boekingen, dan bedoel ik het aantal rekeningen wat we uitschrijven. En die lagere bezettingsgraad is helemaal te wijten aan het feit dat bijna alle gasten slechts één nacht bleven. In februari, onze topmaand tot nu toe, verbleven gasten gemiddeld 2,6 dagen bij ons, in maart gemiddeld 1,7 dagen. En die 1,7 is voor een groot gedeelte te danken aan Bea en Arie, die 7 nachten hier geweest zijn. Maar om ons aller Johan aan te halen: ieder nadeel heeft zijn voordeel: mensen die maar één nacht blijven, betalen het volle pond. Dus ondanks een lagere bezettingsgraad in maart (28%, oftewel plusminus 50 flensjes en 100 gebakken eieren) eindigt maart qua inkomsten als derde, juist achter januari.
Maart is hier overigens wat het weer betreft bijzonder aangenaam geweest. Al onze ontbijtjes hebben we deze maand buiten geserveerd, en we hebben vaak buiten kunnen dineren. Geen regen van betekenis gehad, en erg weinig wind. Temperatuur van het zwembad: zo’n 24 graden.
Bea en Arie zijn dan ook heel behoorlijk bijgekleurd. Hun verblijf in Zuid Afrika was kort, maar voor zover wij kunnen beoordelen zij hebben er veel van gemaakt. Niet als een gek rondgesjouwt, maar veel gezien en lekker uitgerust. Hier in de directe omgeving hebben ze gewandeld in Vrolijkheid (McGregor), wijn geproefd op de Breede Rivier bij Viljoensdrift, een wildpark (Aquila) bezocht, een mooie route gereden: Montagu – Barrydale – Tradouwpas – Swellendam – Robertson, dagtrips gemaakt naar Kaapstad en Hermanus. Maar ook bijna elke dag tijd ingeruimd om wat te lezen, zonnen, en luieren bij het zwembad.
Hier zitten ze aan het ontbijt.
Gisteren zijn ze hier vertrokken op weg naar Kaapstad. Daar blijven ze nog een nacht en vliegen vanavond weer terug naar Nederland.
Zo tussen de bedrijven door hebben onze tuinmannen ook nog wat olijven geplukt. We zijn zo’n 15 kg aan het inmaken.
Met vereende krachten zijn die inmiddels in een grote emmer verdwenen, waar ze over een paar maanden als eetbare olijven uit moeten komen.
Hier laat ik het even bij, vanavond gaan we bij de buren eten, en morgen nacht dan rijden we om een uur of 3 naar Kaapstad, waar Rita om 07:00 uur vertrekt richting Nederland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten