Mallowdeen Gardens: Gemengde gevoelens

Januari ligt alweer achter ons en we kunnen terugkijken op een maand die zakelijk erg positief verlopen is: met een aantal record aantal overnachtingen van 96 bereikten we voor het eerst een bezettingsgraad van meer als 50% (we kunnen per maand maximaal zo’n 180 overnachtingen aan). Inmiddels hebben we de statistieken voor januari ook bijgewerkt, en als we gaan vergelijken met vorig jaar, dan rollen er een paar interessante verschillen uit:

Vorig jaar januari was de verhouding tussen bezoekers uit Zuid Afrika en de rest van de wereld zo ongeveer 50/50%, met ongeveer de helft Nederlanders in de rest van de wereld. Deze januari was het percentage Zuid-Afrikaners slechts 23%, en van de resterende 77% was 77% Nederlands! Het lijkt erop dat de mond-op-mond reclame op gang komt, en ook het percentage terugkerende gasten neemt uiteraard toe.
Mensen blijven langer: de gemiddelde lengte van het verblijf van onze gasten was 3.2 nachten, afgelopen januari.
Vorig jaar januari opteerde 40% van de gasten voor een arrangement inclusief ontbijt, dit jaar was dat ruim 90%.

Wij zijn heel content met deze ontwikkelingen!

Hier een tweetal foto’s van onze gasten van vorig weekend, tijdens het ontbijt:

Op de voorgrond Rietje en Jac uit Geldrop, dan Klaar en Koen uit Antwerpen, en achteraan Klaartje en Bert uit Leuven.

Hetzelfde rijtje, maar dan andersom.

Vorige week dinsdag arriveerden Wilma en Glenn uit Nuenen, zij bleven twee nachten.

Zo was het behalve een drukke maand, ook een heel gezellige. En zolang alles lekker loopt, dan heb je er geen erg in dat je hard werkt en veel uren maakt. In januari waren er welgeteld 3 dagen zonder gasten aan de onbijttafel, en slechts één van die drie dagen viel in het weekend. Oftewel de afgelopen maand was er één morgen waarop de wekker niet om zes uur afliep. En nu lopen we tegen een paar problemen aan, en ga je dat toch voelen!

Het begon allemaal afgelopen woensdag: we verdeelden de (record) fooienpot onder het personeel. Donderdag morgen verscheen onze voorman, Karel, dronken op het werk. Ik heb hem gelijk naar huis gestuurd, met de opdracht om zijn roes uit te slapen en volgende dag terug te komen. Hij is tot op heden nog niet teruggekomen…

Verder zijn we al een poos bezig met het helpen van Elsie en Mollie, de dames die in de gastenverblijven werken. Zij zijn al een poos dakloos, en afgelopen vrijdag hebben we ze een forse lening (grofweg een half jaarsalaris) gegeven zodat ze ieder hun eigen huisje konden laten bouwen. De reden waarom ze dakloos zijn, dat is een verhaal op zich, en daar hoop ik op terug te komen. Zaterdag vertrokken er gasten en zouden er weer nieuwe gasten komen, dus we hadden de meiden gevraagd om een paar uur te komen helpen. We halen ze dan op, wachten op ze bij de township waar ze verblijven, en brengen hen later weer naar huis. Zaterdagmorgen was alleen Elsie aanwezig, voorzien van een opzichtige zonnebril, maar geen Mollie. In de township op zoek gegaan naar Mollie, en die bleek de vorige avond gedronken te hebben, en ‘haar kop was nie reg vur werk’. En de reden waarom Elsie een zonnebril ophad bleek al gauw niks te maken te hebben met de lening die we haar gegeven hadden, maar met huiselijk geweld. Van al dit soort zaken wordt je niet echt vrolijk. Overigens kwamen de gasten die een reservering hadden voor gisteravond niet opdagen. Normaalgesproken vragen wij bij een reservering óf de credit card gegevens, óf een aanbetaling van 50%. Maar deze mensen belden op vrijdag, en hadden geen credit card. Om zes uur ’s avonds waren ze er nog niet, en ik belde hen. Nog vóór ik hen kon vragen of ze wisten hoe ze hier moesten komen, werd de hoorn op de haak gegooid. Die hebben we dus ook nooit gezien.

Dit zijn allemaal zaken die, als je alles bij elkaar optelt, je wel eens doen afvragen waar je nou eigenlijk mee bezig bent. Maar gelukkig zijn daar dan ook weer die heerlijke avonden waarbij je met vrienden en kennissen bij de braai herinneringen ophaalt en wereldproblemen oplost. Vrijdag avond was zo’n avond, Jac en Rietje waren hier, en Han en Jan, en de taken waren verdeeld. Het resultaat was een braai met daarop een stuk vlees, aangesneden door de professional. Aangevuld met locale groenten “skorsies” en slaai.

Zaterdagavond waren we uitgenodigd bij Pat en Karin Busch, dat zijn diegenen waarvan wij ons huis hebben gekocht, ook weer voor een braai. Pat en Karin hebben verreweg het meeste land hier in de vallei, zo’n 2000 hectaren, waaronder het Klaasvoogds Nature Reserve en het Klaasvoogds Game reserve. De zoon van Pat en Karin, Stefan, is onze buurman, en heeft de wijnkelder Rusticus. De vrouw van Stefan, Lindi, onze buurvrouw dus, heeft voor de lol een paar koeien lopen op het land van haar schoonvader Pat. Snappen we het nog? Vorige week heeft een luipaard de koe van onze buurvrouw gearresteerd, op minder dan 3 kilometer van ons vandaan. We weten dat ze er zijn, we worden er af en toe, misschien één keer per jaar, mee geconfronteerd, en we zien ze nooit.

De volgende week zal voor een belangrijk deel staan in het teken van onze watervoorziening: we krijgen een eigen rechtstreekse aansluiting op het Klaasvoogds besproeiingswater netwerk. Tot op heden kregen wij water via andere boerderijen, met als nadeel dat als iemand de verkeerde kraan dichtdraaide, dan zaten wij zonder water. Onze nieuwe wateraansluiting ziet er zo uit: