vakantie

We hebben er lang naar uitgekeken, maar uiteindelijk was het zover: op zondag 11 mei konden we er een weekje tussenuit. Sanja moest weer terug naar Nederland, maar Leo bleef nog een dag of tien en was bereid gevonden om op de winkel te passen. We combineerden het begin van onze vakantie met het wegbrengen van Sanja naar Kaapstad, en een uitnodiging van Astrid en Jan van Zeeland, de kersverse uitbaters van Bezweni Lodge. Die zondagmiddag hadden ze een aantal vrienden en bekenden uitgenodigd, waaronder wij, om te laten zien waar zij zich momenteel mee bezighouden.

Een werkelijk schitterende villa, met adembenemende uitzichten over zowel de Indische als Atlantische oceaan. Jammer dat het op dat moment gewoon rotweer was. Maar wat een prachtige uitdaging voor Astrid en Jan, en we kennen ze inmiddels lang genoeg om er het volste vertrouwen in te hebben dat ze hier een successtory van gaan maken.

Vervolgens met Sanja naar het vliegveld, waar we samen nog wat gegeten hebben. Afscheid nemen was niet zo moeilijk: we konden elkaar met een gerust hart “Tot Ziens!” toewensen. Want zoals het er nu naar uitziet verhuizen Sanja en Leo eerdaags ook deze kant op: in het nabijgelegen Montagu hebben ze al een geschikt huis gevonden.

Daarna gingen wij verder naar ons eerste overnachtingadres: City Lodge Waterfront. Speciaal gekozen om de centrale ligging: op loopafstand van zowel het centrum van Kaapstad als het levendige uitgaanscentrum aan de haven: Waterfront.

Het voordeel van een vakantie in een grote stad als Kaapstad is het groot aantal activiteiten wat er altijd plaatsvindt. Deze keer vielen we bijna letterlijk met onze neus in de boter: het was de week van de “Good Food & Wine Show” in het Cape Town International Convention Centre, zoiets als de RAI in Amsterdam. Parallel daaraan liep er de ‘Restaurant Week’, waarbij een aantal betere restaurants een speciaal ‘gourmetmenu’ (zowel voor lunch als diner) aanboden tegen de helft van de normale prijs. Voeg daarbij het feit dat er in Kaapstad ook nogal wat goeie exotische restaurants zijn, en het mag duidelijk zijn dat we verschrikkelijk lekker gegeten hebben die week.

Hier ben ik in gevecht met een brood in ons favoriete Indiase restaurant.

De eerste dagen deden we alles te voet: echt de toerist uitgehangen. Op de Afrikaanse markt nog een beeld uit Zimbabwe gekocht, het aquarium bezocht (aanrader!), en voor het eerst sinds jaren weer eens naar de bioscoop geweest. En als je te voet bent, dan stap je al makkelijk de kathedraal binnen en kaarsjes opsteken bij het Maria altaar voor deze en gene is iets wat Rita altijd zal doen.

Per auto zijn we ook Signal Hill opgereden, één van de heuvels die de Tafelberg flankeren.

Op de flanken van de Tafelberg ligt het Cecil Rhodes Memorial. Opgedragen aan een Engelsman die heel Afrika onder Brits gezag wilde brengen, en waaraan het voormalige Rhodesië (nu: Zimbabwe) zijn naam dankte.

Ook verbleven we een aantal nachten in Greenpoint, vlak bij zee. Hier zijn ze druk bezig om een voetbalstadion uit de grond te stampen voor de komende wereldkampioenschappen voetbal in 2010.

En als Rita in de buurt van de zee is, dan móeten er schelpen geraapt worden.

Op de terugweg van Kaapstad naar Robertson moesten we nog even naar Franschhoek. Wij vinden het altijd leuk om weer een voor ons nieuwe wijnkelder aan te doen, en deze keer viel de keuze op “Rickety Bridge”:

Mooi Kaaps-Hollands woonhuis

een lunch-terras midden in de wijngaard

uiteraard kan men alle hier geproduceerde wijnen proeven

opperste concentratie….

We zijn niet met lege handen naar huis gegaan…

Inmiddels zijn we alweer méér als een week terug, en het lijkt allemaal alweer zolang geleden. Sinds gisteren hebben we weer water, de droge periode heeft dus 3 weken geduurd, i.p.v. de aangekondigde 2. We staan er niet eens meer van te kijken. Zolang je als boer maar een plan hebt…

Soms lopen dingen anders als gepland…

We zijn inmiddels weer terug van vakantie, en daar is best iets over te vertellen, maar de week daarvoor gebeurde er weer zoiets typisch Zuid Afrikaans! Wegens tijdgebrek (vakantievoorbereidingen) geen gelegenheid gehad om hierover te berichten, dus bij deze.

Twee weken geleden maakte ik al melding van het feit dat we een momenteel een waterprobleem hebben: we krijgen geen nieuwe aanvoer en teren op de voorraad die we in tanks hebben. Ook willen we in deze winterperiode een nogal ingrijpende reparatie laten uitvoeren op ons zwembad. Waarvoor het bad voor een periode (een week) leeg moet zijn. Qua planning een beetje moeilijk, want we zitten uiteraard met een aantal reserveringen, en die gasten willen we liefst niet confronteren met onderhoudswerkzaamheden. Een ander aspect wat meespeelt is het feit dat we weten dat het leegpompen van het zwembad aanzienlijke risico’s met zich meebrengt. Toen we (alweer) 3 jaar geleden begonnen met het uitgraven van het zwembad, zijn we gegaan tot het niveau van het grondwater. We gaan nu het regenseizoen in: als het niveau van het grondwater zou stijgen, zou ons lege zwembad zomaar omhoog kunnen gaan komen! Dus toen wij bericht kregen dat we 2 weken geen water zouden krijgen, hebben wij de zwembadfirma laten weten dat we voorlopig ons bad niet zouden kunnen vullen, en dus ook niet het risico wilden lopen om het leeg te maken. De reparatie moest uitgesteld worden en we gaven een paar alternatieve data op, ergens in juni.

Maandagmorgen 5 mei kwam er een vreemde auto achterom die gelijk doorreed naar de vakantiehuisjes. En jawel hoor, daar stond de zwembadspecialist, met een waterpomp achter op zijn bakkie. Hij had de week daarvoor vakantie gehad en zijn post nog niet gelezen…., en anderhalf uur later moest het zwembad leeg zijn, want er was een ploeg van 5 man onderweg vanuit Kaapstad hiernaartoe. Ik de situatie uitgelegd, en toen hadden we de keuze: de zaak afblazen en uitstellen tot laat in de winter, met alle (regen)risico’s van dien, of direct beginnen en maar zien hoe we het bad weer gevuld krijgen. We kozen voor het laatste, en even later stonden er een paar pompen ons zwembad leeg te pompen.

Twee uur later, nog vóór het bad helemaal leeg was, arriveerde de ploeg mannen en die togen met slijpschijven aan het werk om de zaak helemaal te schuren.

Diezelfde middag werden reeds de wanden met glasvezel bekleed.





Op dinsdag kregen de wanden een kleurtje en werd een sierstrip aangebracht.

Woensdag kreeg de vloer een kleurtje, en donderdag kreeg het hele bad nog een extra laag polyester.

Daarmee was het karwei klaar, vrijdagmorgen moesten er alleen nog een paar puntjes bijgewerkt worden. Rond het middaguur was alles en iedereen vertrokken, en zaten wij met een prachtig nieuw zwembad, alleen was het wél leeg. En water om te vullen (véél water, we praten over plusminus 90.000 liter!), was een probleem. Dus toen vrijdag avond de lucht betrok en het dreigde te gaan regenen, toen besloten we ons noodplan in werking te stellen om toch nog wat water in het zwembad te laten lopen. Dit noodplan was eerder al gemaakt, met hulp van onze voorman, Karel. Details kunnen we hier niet onthullen: creativiteit en diefstal ‘lenen’ liggen soms héél dicht bij elkaar…

Maar op zondag hadden we zo'n halve meter water in ons zwembad staan, voldoende om met een gerust hart op vakantie te gaan.

Gedurende deze week hadden we overigens ook nog gasten (trouwe lezers van deze weblog nog wel!), en we hebben ons uiterste best gedaan om de overlast tot een minimum te beperken.

Wat we ons nu meer dan voorheen realiseren is hoe belangrijk water is. Het vullen van een zwembad is natuurlijk een zeer decadent luxe probleem in Afrika, maar onze olijfbomen langs de oprijlaan hebben nu twee weken geen water gehad, terwijl ze volop fruit dragen. Er hangen nu honderden kilo’s verschrompelde olijven aan de bomen, gewoonweg omdat we ze geen water kunnen geven. Gelukkig hebben we voor onszelf nèt voor de ‘drooglegging’ geoogst, en zijn momenteel druk met het preserveren van een kleine 100 kg tafelolijven.

De helft is groen (Manzanilla), en de andere helft is zwart (Mission). Het hele proces vergt nogal wat aandacht: de eerste 3 tot 4 weken moeten de olijven elke dag vers water krijgen om de grootste bitterheid weg te nemen. Daarna gaan ze een paar weken in een zoutoplossing, om op smaak te komen. Pas daarna gaan ze met toevoeging van kruiden in potjes.

Wegens vakantie gesloten.

We zijn er even een weekje tussenuit.

Betrekkelijke rust...

Afgelopen week was (wederom) anders als anders. Niet in de laatste plaats door de aankomst van mijn broer en schoonzus, maar ook vanwege het feit dat hier in Zuid Afrika de afgelopen week welgeteld 2 werkdagen inhield, en er ook nog een verjaardag te vieren was. Het begon al lekker: maandag was een nationale feestdag, en dat kwam helemaal niet slecht uit.

Rita’s verjaardag hebben we op zeer bescheiden manier gevierd met een borrel ’s middags:

En een etentje ’s avonds bij één van onze buren hier op Klaasvoogds.

Dinsdag en woensdag werd er hier gewoon gewerkt, maar donderdag en vrijdag waren weer vakantiedagen. Behalve Sanja en Leo waren er nog meer gasten: allebei de huisjes waren de hele week besproken, maar gelukkig zonder ontbijt, dus ’s morgens was het voor ons lekker rustig. En het weer was ook niet al te beroerd: ’s middags even boven de 20, maar ’s morgens en ’s avonds kil. Gisteravond voor het eerst de kachel weer aangehad na een dag met miezerige regen: de winter is gearriveerd!

Sanja en Leo zijn druk geweest met het bekijken van huizen, met name in het nabijgelegen Montagu. Ze hebben al een paar interessante objecten gezien, en volgende week staan er nog meer afspraken met makelaars op het program. Voor ons was het rustige week, waarin we het lekker kalm aan gedaan hebben. En het grote aantal vrije dagen (geen personeel) nodigt bij uitstek uit om eens gezellig met vrienden uit te gaan lunchen. Ditmaal kwamen we terecht bij een etablissement even buiten Montagu met de toepasselijke naam “De Stal”.

Wij komen hier vaker, en het is een heerlijk landelijk plekje om ’s middags een hapje te eten.

En dat hebben we dus ook gedaan.

De komende week hebben we weer een nieuwe uitdaging: op dinsdag kwam er iemand achterom een brief bezorgen, afkomstig van de Klaasvoogds Watergebruikers Vereniging:

Geachte Besproeier

Weens die gunstige water situasie wat tans in die besproeiingsdistrik heers, het die Raad besluit om op Sondag 4 Mei 2008 om 18H00 die pompe af te skakel. Dit sal onkostes bespaar en ook de geleentheid bied om ’n noodsaaklike onderhoudswerke aan die pompstelsel te doen vanaf Maandag 5 Mei 2008.
Alle besproeiers wat van pompwater afhanklik is moet asseblief vroegtydig voorsiening maak om vir ten minste die daaropvolgende twee weke aan hul eie waterbehoeftes te voorsien.

Voor de gemiddelde boer hier is dit niet echt een probleem: de oogsten zijn binnen, er hoeft nauwelijks besproeid te worden, en hebben hun eigen reservoirs met water. Maar wij hebben geen groot reservoir, en zijn dus helemaal afhankelijk van onze watertanks. Vanmiddag is alle capaciteit die we hebben gevuld met water, en we hebben nu voor de komende twee weken een voorraad van ongeveer 17.000 liter water. Dat lijkt een hele boel, maar we zullen toch redelijk voorzichtig moeten zijn. Volgens oud Hollandse traditie hebben we uiteraard een noodplan bedacht, maar we hebben absoluut geen idee of het eigenlijk wel zal werken. Hopelijk komt het niet zover, want het noodplan heeft een paar ethische kanten die bij ons niet zo lekker liggen: grofweg komt het er op neer om water van je buurman te “lenen”. Voor de komende dagen wordt het dus spannend of er water uit de kraan komt als je hem opendraait….

Verder is onze Saar heel blij met nieuwe speelkameraadjes!

En hier is nog een herfstimpressie vanaf ons terras: