vakantie

We hebben er lang naar uitgekeken, maar uiteindelijk was het zover: op zondag 11 mei konden we er een weekje tussenuit. Sanja moest weer terug naar Nederland, maar Leo bleef nog een dag of tien en was bereid gevonden om op de winkel te passen. We combineerden het begin van onze vakantie met het wegbrengen van Sanja naar Kaapstad, en een uitnodiging van Astrid en Jan van Zeeland, de kersverse uitbaters van Bezweni Lodge. Die zondagmiddag hadden ze een aantal vrienden en bekenden uitgenodigd, waaronder wij, om te laten zien waar zij zich momenteel mee bezighouden.

Een werkelijk schitterende villa, met adembenemende uitzichten over zowel de Indische als Atlantische oceaan. Jammer dat het op dat moment gewoon rotweer was. Maar wat een prachtige uitdaging voor Astrid en Jan, en we kennen ze inmiddels lang genoeg om er het volste vertrouwen in te hebben dat ze hier een successtory van gaan maken.

Vervolgens met Sanja naar het vliegveld, waar we samen nog wat gegeten hebben. Afscheid nemen was niet zo moeilijk: we konden elkaar met een gerust hart “Tot Ziens!” toewensen. Want zoals het er nu naar uitziet verhuizen Sanja en Leo eerdaags ook deze kant op: in het nabijgelegen Montagu hebben ze al een geschikt huis gevonden.

Daarna gingen wij verder naar ons eerste overnachtingadres: City Lodge Waterfront. Speciaal gekozen om de centrale ligging: op loopafstand van zowel het centrum van Kaapstad als het levendige uitgaanscentrum aan de haven: Waterfront.

Het voordeel van een vakantie in een grote stad als Kaapstad is het groot aantal activiteiten wat er altijd plaatsvindt. Deze keer vielen we bijna letterlijk met onze neus in de boter: het was de week van de “Good Food & Wine Show” in het Cape Town International Convention Centre, zoiets als de RAI in Amsterdam. Parallel daaraan liep er de ‘Restaurant Week’, waarbij een aantal betere restaurants een speciaal ‘gourmetmenu’ (zowel voor lunch als diner) aanboden tegen de helft van de normale prijs. Voeg daarbij het feit dat er in Kaapstad ook nogal wat goeie exotische restaurants zijn, en het mag duidelijk zijn dat we verschrikkelijk lekker gegeten hebben die week.

Hier ben ik in gevecht met een brood in ons favoriete Indiase restaurant.

De eerste dagen deden we alles te voet: echt de toerist uitgehangen. Op de Afrikaanse markt nog een beeld uit Zimbabwe gekocht, het aquarium bezocht (aanrader!), en voor het eerst sinds jaren weer eens naar de bioscoop geweest. En als je te voet bent, dan stap je al makkelijk de kathedraal binnen en kaarsjes opsteken bij het Maria altaar voor deze en gene is iets wat Rita altijd zal doen.

Per auto zijn we ook Signal Hill opgereden, één van de heuvels die de Tafelberg flankeren.

Op de flanken van de Tafelberg ligt het Cecil Rhodes Memorial. Opgedragen aan een Engelsman die heel Afrika onder Brits gezag wilde brengen, en waaraan het voormalige Rhodesië (nu: Zimbabwe) zijn naam dankte.

Ook verbleven we een aantal nachten in Greenpoint, vlak bij zee. Hier zijn ze druk bezig om een voetbalstadion uit de grond te stampen voor de komende wereldkampioenschappen voetbal in 2010.

En als Rita in de buurt van de zee is, dan móeten er schelpen geraapt worden.

Op de terugweg van Kaapstad naar Robertson moesten we nog even naar Franschhoek. Wij vinden het altijd leuk om weer een voor ons nieuwe wijnkelder aan te doen, en deze keer viel de keuze op “Rickety Bridge”:

Mooi Kaaps-Hollands woonhuis

een lunch-terras midden in de wijngaard

uiteraard kan men alle hier geproduceerde wijnen proeven

opperste concentratie….

We zijn niet met lege handen naar huis gegaan…

Inmiddels zijn we alweer méér als een week terug, en het lijkt allemaal alweer zolang geleden. Sinds gisteren hebben we weer water, de droge periode heeft dus 3 weken geduurd, i.p.v. de aangekondigde 2. We staan er niet eens meer van te kijken. Zolang je als boer maar een plan hebt…