Gezinsuitbreiding!

Afgelopen maandag zijn Rita en ik naar het dierenasiel gegaan en kwamen terug met onze Koos:

Koos is een klein hondje, lijkt qua bouw een beetje op een tekkel, heeft de kleur van een Labrador, oren steken onafhankelijk van mekaar alle richtingen in, en heeft, en dat was voor ons nogal belangrijk, geen enkel probleem met katten in de buurt. Rita heeft een mooi en comfortabele mand geregeld voor Koos, want die had zich al gelijk de bank toegeëigend.

Koos en Sara hebben nu dus ieder hun eigen mand, alleen zijn ze er nog niet helemaal uit welke mand van wie is…

Het is hier inmiddels echt winter: we hebben alle kachels aan die we hebben!. We zitten in een periode van wat de Zuid Afrikaners “bibberweer” noemen: temperaturen overdag onder de 15 graden, wat regen erbij, kortom niet echt behaaglijk. Elke winter hebben we een aantal van zulke periodes, die meestal maar een paar dagen duren. Dit is ook de periode dat we weer echt aan tuinieren toekomen, want het toeristenseizoen is nu echt afgelopen. Dat betekent voor ons overigens niet dat er geen gasten meer komen, alleen zijn het er minder, en ze komen onverwacht. Zo hadden we afgelopen maandag, woensdag en donderdag gasten, maar dit weekend helemaal niemand.

Hier een paar foto’s van de werkzaamheden in de tuin. We hebben inmiddels een soort van routine ontwikkeld:

Eerst wordt middels de trekker een stuk land schoongemaakt: al het afgestorven onkruid wordt op hopen geschoven en bij gunstige weersomstandigheden verbrand. Normaal gesproken leggen we vervolgens irrigatie aan, maar dat was in dit geval niet nodig. We hadden namelijk zo links en rechts nog wat cactussen en vetplanten staan, en daar stellen we een soort van succulenten-tuin mee samen, bestaande uit Euphorbia’s (de grote cactussen), omgeven door een sukkulente kruiper, en een groot aantal Aloë’s.

Met ons onvolprezen (inmiddels al weer ruim 13 jaar oude) Toyota bakkie worden de cactussen vanuit de kwekerij naar hun plaats gebracht. Het hanteren van 4 meter hoge cactussen hebben we redelijk in de vingers: we omwikkelen ze met oude dekens en juten zakken.

Aan de andere kant van dit pad komen een aantal Agave’s te staan.

Het mag dan wel winter zijn, maar wij zijn altijd gezegend met een aantal bloeiende bloemen/planten soorten. Diegene die op dit moment hier de show steelt is duidelijk de Kniphofia (Fakkellelie of Vuurpijl):

En dan is onze woordenschat uitgebreid met het woord ‘xenofobia’, en nogwel dankzij Zuid Afrika. De recente gebeurtenissen, tragisch en schokkend als ze zijn, raken ons niet direct, maar kunnen op langere termijn een negatieve uitwerking hebben. Verwacht van mij geen onderbouwde analyse van dit probleem: de media hebben hun specialisten en we hebben hun (wilde) theorieën allemaal gehoord. Vanalles wordt erbij gesleept: partijpolitiek, een duistere derde macht, en ga zo maar door. Maar is het eigenlijk niet vanzelfsprekend dat in een land, waarin miljoenen armen leven zonder huisvesting, water en sanitaire voorzieningen, die armen in opstand komen als er miljoenen vluchtelingen binnenkomen en geholpen worden met juist die zaken waaraan het de lokale bevolking ontbreekt?

Overigens doen de media voorkomen of heel Zuid Afrika in brand staat: de problemen doen zich voor in een beperkt aantal townships, voornamelijk in de buurt van Johannesburg. In ons dagelijkse leven merken wij hier gelukkig niets van.