Soms lopen dingen anders als gepland…

We zijn inmiddels weer terug van vakantie, en daar is best iets over te vertellen, maar de week daarvoor gebeurde er weer zoiets typisch Zuid Afrikaans! Wegens tijdgebrek (vakantievoorbereidingen) geen gelegenheid gehad om hierover te berichten, dus bij deze.

Twee weken geleden maakte ik al melding van het feit dat we een momenteel een waterprobleem hebben: we krijgen geen nieuwe aanvoer en teren op de voorraad die we in tanks hebben. Ook willen we in deze winterperiode een nogal ingrijpende reparatie laten uitvoeren op ons zwembad. Waarvoor het bad voor een periode (een week) leeg moet zijn. Qua planning een beetje moeilijk, want we zitten uiteraard met een aantal reserveringen, en die gasten willen we liefst niet confronteren met onderhoudswerkzaamheden. Een ander aspect wat meespeelt is het feit dat we weten dat het leegpompen van het zwembad aanzienlijke risico’s met zich meebrengt. Toen we (alweer) 3 jaar geleden begonnen met het uitgraven van het zwembad, zijn we gegaan tot het niveau van het grondwater. We gaan nu het regenseizoen in: als het niveau van het grondwater zou stijgen, zou ons lege zwembad zomaar omhoog kunnen gaan komen! Dus toen wij bericht kregen dat we 2 weken geen water zouden krijgen, hebben wij de zwembadfirma laten weten dat we voorlopig ons bad niet zouden kunnen vullen, en dus ook niet het risico wilden lopen om het leeg te maken. De reparatie moest uitgesteld worden en we gaven een paar alternatieve data op, ergens in juni.

Maandagmorgen 5 mei kwam er een vreemde auto achterom die gelijk doorreed naar de vakantiehuisjes. En jawel hoor, daar stond de zwembadspecialist, met een waterpomp achter op zijn bakkie. Hij had de week daarvoor vakantie gehad en zijn post nog niet gelezen…., en anderhalf uur later moest het zwembad leeg zijn, want er was een ploeg van 5 man onderweg vanuit Kaapstad hiernaartoe. Ik de situatie uitgelegd, en toen hadden we de keuze: de zaak afblazen en uitstellen tot laat in de winter, met alle (regen)risico’s van dien, of direct beginnen en maar zien hoe we het bad weer gevuld krijgen. We kozen voor het laatste, en even later stonden er een paar pompen ons zwembad leeg te pompen.

Twee uur later, nog vóór het bad helemaal leeg was, arriveerde de ploeg mannen en die togen met slijpschijven aan het werk om de zaak helemaal te schuren.

Diezelfde middag werden reeds de wanden met glasvezel bekleed.





Op dinsdag kregen de wanden een kleurtje en werd een sierstrip aangebracht.

Woensdag kreeg de vloer een kleurtje, en donderdag kreeg het hele bad nog een extra laag polyester.

Daarmee was het karwei klaar, vrijdagmorgen moesten er alleen nog een paar puntjes bijgewerkt worden. Rond het middaguur was alles en iedereen vertrokken, en zaten wij met een prachtig nieuw zwembad, alleen was het wél leeg. En water om te vullen (véél water, we praten over plusminus 90.000 liter!), was een probleem. Dus toen vrijdag avond de lucht betrok en het dreigde te gaan regenen, toen besloten we ons noodplan in werking te stellen om toch nog wat water in het zwembad te laten lopen. Dit noodplan was eerder al gemaakt, met hulp van onze voorman, Karel. Details kunnen we hier niet onthullen: creativiteit en diefstal ‘lenen’ liggen soms héél dicht bij elkaar…

Maar op zondag hadden we zo'n halve meter water in ons zwembad staan, voldoende om met een gerust hart op vakantie te gaan.

Gedurende deze week hadden we overigens ook nog gasten (trouwe lezers van deze weblog nog wel!), en we hebben ons uiterste best gedaan om de overlast tot een minimum te beperken.

Wat we ons nu meer dan voorheen realiseren is hoe belangrijk water is. Het vullen van een zwembad is natuurlijk een zeer decadent luxe probleem in Afrika, maar onze olijfbomen langs de oprijlaan hebben nu twee weken geen water gehad, terwijl ze volop fruit dragen. Er hangen nu honderden kilo’s verschrompelde olijven aan de bomen, gewoonweg omdat we ze geen water kunnen geven. Gelukkig hebben we voor onszelf nèt voor de ‘drooglegging’ geoogst, en zijn momenteel druk met het preserveren van een kleine 100 kg tafelolijven.

De helft is groen (Manzanilla), en de andere helft is zwart (Mission). Het hele proces vergt nogal wat aandacht: de eerste 3 tot 4 weken moeten de olijven elke dag vers water krijgen om de grootste bitterheid weg te nemen. Daarna gaan ze een paar weken in een zoutoplossing, om op smaak te komen. Pas daarna gaan ze met toevoeging van kruiden in potjes.