Verrassing

Soms lopen dingen anders als gepland. Zo ook afgelopen week: op maandagmorgen waren we zoals gewoonlijk om 06:30 uit de veren en maakten ons op voor een week die voornamelijk in het teken van gasten leek te staan, want alles was zo ongeveer volgeboekt. Even over 7 ging de telefoon en we kregen de mededeling dat de graafmachine onderweg was. Graafmachine? Helemaal vergeten… Wat was het geval: ergens in Oktober vorig jaar waren we druk bezig met het maken van de aanzet van de nieuw aan te leggen Japanse tuin. Een belangrijk element daarin zou een vijver worden, waarvoor een graafmachine besteld werd. Het zou ongeveer drie weken gaan duren voordat die beschikbaar zou komen, werd ons toegezegd. Toen die machine na drie weken nog niet was op komen dagen, schoten wij echt niet kompleet in de stress, want we zijn er (soms) min of meer aan gewend dat tijd hier een rekbaar begrip is. En eigenlijk waren we inmiddels met andere dingen bezig: het nieuwe seizoen was inmiddels begonnen, en het werd al gauw te warm om te gaan planten, dus de plannen voor de Japanse tuin verdwenen naar de achtergrond. Toen kwam daar de watersnood van November 2008 nog eens overheen: dan weten we ondertussen wel dat graafmachines geen tijd hebben om een vijver uit te komen graven. Daarna zijn we verschrikkelijk druk geweest met gasten, en qua tuinieren zijn we alleen maar bezig geweest met ‘puinruimen’.

Het was dus een complete verrassing dat om een uur of acht ’s morgens een dieplader voor de poort stopte en er een graafmachine het terrein op kwam gerold. Waar hadden we die vijver eigenlijk ook al weer gepland? Beslissingen moesten á la minute genomen worden, en met een blik witkalk werd de omtrek van de vijver uitgezet. Tussendoor moesten er ook nog eieren voor de gasten gebakken worden, en gedwongen door de situatie, kwam het bereiden en serveren van de ontbijtjes voor het overgrote gedeelte bij Rita terecht, waar we dit normaal gesproken samen doen.

Maandag avond waren de graafwerkzaamheden klaar. Dinsdag morgen kwam er nog even een compacteer machine, die de hele vijverbodem dicht trilde. Zo simpel is het hier om een vijver te maken: een gat graven en de vette klei even aantrillen.

Dinsdag avond konden we beginnen met het vullen van de vijver.

Saartje en Koos zijn vanaf de 1^e minuut helemaal gek van de nieuwe vijver.

Tonnie en Huib hebben dit alles uiteraard van dichtbij meegemaakt. Zij zijn afgelopen vrijdag vertrokken voor een uitgebreide tour door de West Kaap / Garden Route, we verwachten ze zo rond 19 Februari weer terug.

Dan wordt het de komen weken relatief rustig hier: nauwelijks gasten tot Valentijnsdag. Het lijkt erop dat we zakelijk gezien niet zo’n goeie februari tegemoet gaan…