Wederom bezoek uit Geldrop

Afgelopen Paasweekeinde werd er in Kaapstad de Two Oceans Marathon gelopen, de marathon van Kaapstad, om het maar eens oneerbiedig te zeggen. Want de organisatoren pretenderen dat dit de mooiste marathon ter wereld is. Wij weten het niet, wij hebben het gevoel dat we hier elke dag een halve marathon lopen, maar of die mooier of niet is, geen idee. Maar afgaande op de route moet de Kaapstad marathon méér dan redelijk spectaculair zijn, langs de kust van de Atlantisch Oceaan (Chapman's Peak Drive), dan via Constantia naar de Indische Oceaan, dat moet je gedaan hebben om te bevatten.
Dit jaar nam een delegatie van LOGO Lopersgroep Geldrop deel aan de verschillende disciplines: 1/2 Marathon en Ultra Marathon (56 km). Één van de deelnemers was iemand die Rita en ik nog goed kennen vanuit Nederland: mijn voormalige overbuurmeisje Jol Gijsbers. Vanmiddag was ze even hier, samen met trainer Cor.



Voor diegenen die geïnteresseerd zijn in de sportieve prestatie van Jol, klik hier

Verder zijn we hier het Paasweekeinde goed doorgekomen, constant gasten gehad, maar op de wisseldagen (de dagen dat gasten vertrekken en nieuwe gasten inkomen) kwam Elsie trouw in om te helpen. En ook zowel op eerste als tweede Paasdag fietsen verhuurd, dus ook die tak van sport lijkt te gaan werken.

Met geen boekingen in het vooruitzicht de komende weken zijn weer begonnen aan het winterseizoen, zo is vanmorgen het personeel weer begonnen om acht uur, i.p.v. de zeven uur van afgelopen maanden. Het weer werkt niet echt mee: vandaag was het dik boven de 30 graden, en op dit moment (22:00) nog ruim boven de 20 graden. We zijn vanmorgen begonnen met fase 1 van het Deltaplan: sloten graven. Een moeizaam karwei, niet alleen omdat het zo warm is, maar door de droogte is de grond keihard. Het komt er op neer dat de grond met pikhouweel en breekijzer losgekapt moet worden, en dan pas weggeschept kan worden.

Vorige week hadden we ook nog het tweede Nederlandse team van het Zolani Project te gast:



Deze keer moesten we vanwege de koele avond uitwijken naar binnen. De gelegenheids-chef ondervond al snel dat het knap warm kan worden voor zo'n binnen-barbeque: ik heb nog nooit zo staan te zweten! Maar het was wederom een gezellige avond, met mensen die daadwerkelijk hier naartoe komen om met eigen handen te werken aan dit mooie project. Onbaatzuchtige mensen, dat klikt hier altijd. Wij vinden het gewoon prachtig als mensen bereid zijn een klein stukje van hun leven te wijden aan de minder bedeelde medemens. En uit de gesprekken merken we dat ze er ook veel voor terugkrijgen: een redelijk goeie indruk hoe het leven hier in elkaar steekt. Iets wat je niet krijgt door het storten van 10 Euro op giro 999...

Een leuke bijkomstigheid is dat die vrijwilligers die we hier uitnodigen, cadeautjes meebrengen. Terwijl we nog zwarte tanden hebben van het uitgebreide drop assortiment waar groep 1 ons mee verraste, kwam groep 2 op de proppen met een uitgebreide variëteit aan typisch Nederlandse lekkernijen.