Politieke onrust...

Vorige week werd Eugene TerreBlanche (ET) op brute wijze op zijn boerderij vermoord, door twee zwarte werknemers. Een gebeurtenis die de gemoederen hier nogal bezig hield. ET was het hoofd van een extreem rechtse organisatie: de Afrikaner Weerstand Beweging, die zich nooit heeft willen neerleggen bij de afschaffing van Apartheid. Hij was geen schatje, een uitgesproken rassist, en veroordeeld voor mishandeling en poging tot moord.

Onder de witte gemeenschap van Zuid Afrika (10% van de totale bevolking) heeft deze gebeurtenis een grote uitwerking gehad, voornamelijk door gebeurtenissen die hier aan vooraf gingen:

• Sinds een paar weken laat het ANC proefballonnetjes op over het nationaliseren van alle landbouwgrond in Zuid Afrika. Achterliggende gedachte: in 1994 (Afschaffing van de Apartheid) was 87% van de landbouwgrond is in handen van de 13% witte boeren. Men slaagt er maar niet in om die percentages wezenlijk te veranderen. Het nationaliseren van alle landbouwgrond zou er op neerkomen dat het grondwettelijk recht van eigendom niet meer van toepassing zou zijn, wat uiteraard nogal wat onrust onder de boeren veroorzaakte. Vergelijkingen met Zimbabwe blijven dan natuurlijk niet uit. O ja, en dan is er ook nog sprake van het beperken van hoeveelheden grond in buitenlands eigendom...
  
• Sinds 1994 zijn er ruim 1800 boeren vermoord in Zuid Afrika: meer als 2 per week. Vaak gaat het daarbij niet om buit, maar om een soort van vergelding. De boerengemeenschap vecht al jaren om een gerichte aanpak van dit soort misdrijven, tevergeefs.
• de leider van de ANC jongeren afdeling, ene Julius Malema, heeft er de gewoonte van gemaakt om bij bijeenkomsten een lied te zingen waarin de zin "Skiet die Boere" voorkomt. Hij spreekt ook openlijk zijn steun uit voor het grondverdelingsbeleid van Mugabe in Zimbabwe, en wil nog een stapje verder gaan door alle Zuid Afrikaanse mijnen te nationaliseren.

Gelukkig heeft de president eindelijk ingegrepen en Malema tot de orde geroepen. Hierdoor lijken de spanningen weer af te nemen.

Ondertussen tuinieren we hier rustig door: omdat we nu minder gasten hebben helpen de dames mee in de tuinen, hier knippen ze uitgebloeide Cannas weg.



En de waterpartij bij de ingang begint vorm aan te nemen nu we een grote betonnen vaas boven op de stapel stenen geplaatst hebben.



Dat ding weegt een paar honderd kilo, en was met ons vieren niet te tillen. Maar een boer maakt een plan...



... en hij staat nu op zijn plaats!



Nu nog even een stroompje uitgraven naar de 70 meter verderop gelegen vijver...