Wat is het stil aan de overkant...

... wat overigens niet betekent dat er niets gebeurt aan de overkant!

We hebben een rustige periode gehad wat gasten betreft, met name juli was bijna dood, maar augustus kan al niet meer kapot: vorige week de hele week gasten, en afgelopen weekend zaten we helemaal vol: vanwege het Robertson Slow Festival, één (ons favoriete) van de vier wijn festivals die hier jaarlijks plaatsvinden. Zelf waren we zaterdagavond op Rhebokskraal, een olijven boerderij even buiten McGregor. En hoe ziet zo'n Robertson Slow - avond er dan uit: wij waren twee van de tien gasten die met boer en boerin, zoon en schoondochter aan tafel gaan in een monumentale Kaaps-Hollandse boerderij. Traditioneel begint zo'n avond met gebed, dan naar de keuken waar gedurende 2 dagen op open houtvuur een maaltijd is bereid: vooraf was er olijvensoep en linzesoep, als hoofdgerecht was er ossenstaart, kippenpastei en stoofvlees, met allerlei bijgerechten, en als toetje cake, ijs en chocolade/olijven saus. En tijdens de avond werd er door moeder en zoon absoluut niet onverdienstelijk gezongen, zichzelf begeleidend op gitaar. Het klinkt allemaal vreselijk oubollig, maar op één of andere manier is het zeer inspirerend om met mensen, die helemaal gepassioneerd zijn met wat ze aan het doen zijn, aan tafel te zitten en ervaringen uit te wisselen. Rita is wel een paar dagen goed beroerd geweest...



Ook is er nu weer eens tijd om een boek ter hand te nemen. Tijdens deze rustige periode kregen we een logé, "Meisje", de hond van Han en Jan.



Bij tijden was de bank te klein!

Verder blijven we driftig aan het tuinieren:



Zo kom je binnen bij onze nieuwe 'Japans geïnspireerde' tuin. En inmiddels wordt er al weer aan de volgende brug gewerkt.



Overigens hebben we onze 4 sterren weer voor een jaar in de tas: de inspectie is goed verlopen en er zijn echt maar een paar kleinigheden waar we aandacht aan moeten besteden.



Dit was wel een speciaal moment: de ondergaande zon schijnt nog op de bergen terwijl de maan opkomt.

Gisteren hebben we besloten dat we morgen ons jaarlijkse personeels uitstapje hebben, dit vanwege de zeer gunstige weersvoorspelling, en de wens van ons personeel om de Tafelberg op te gaan.

Daarover binnenkort meer.

Weer of geen weer...

Gelukkig minder extreem als de afgelopen weken in Nederland bepaalt ook hier het weer in belangrijke mate ons dagelijkse leven. Met het WK voetbal al weer achter ons, en een nieuw toeristenseizoen in aantocht, werken we hier met man en macht aan onderhoud van bestaande tuinen, en de aanleg van nieuwe gedeelten.

Om nog heel even op dat WK terug te komen: wij en heel Zuid Afrika zijn er best wel trots op de manier waarop het toernooi verlopen is, en het kan bijna niet anders dan dat we de komende jaren vruchten gaan plukken van de miljoenen buitenlandse bezoekers, die overwegend met een positieve indruk naar huis terugkeerden.

Maar voorlopig concentreren we ons op het tuinieren:



Hier is in aanbouw de eerste van een drietal bruggen die in de 'Japans geïnspireerde' nieuwe tuin komen. Voor de kenners: dit wordt (is inmiddels) een zig-zag brug.

In diezelfde tuin gebruiken we nogal wat steenslag, en Rita heeft de taak op zich genomen om die met ons bakkie hierheen te transporteren. Tijdens één van haar ritten kwam ze bij de steengroeve een mooie witte steen tegen, liet die op het bakkie leggen, en zo kwam ze thuis.



Het volgende probleem was: hoe krijgen we die zonder ongelukken (het ding moet ergens tussen de 500 en 1000 kg wegen) op zijn plaats. We kwamen er niet uit, dus uiteindelijk de hulp van buurman Anton ingeroepen. Dit gebeurde allemaal op vrijdag, en Anton beloofde om ons met zijn mensen op maandag te komen helpen. En toen begon het te regenen: niet abnormaal veel, zo'n 18 mm vingen we op in onze regenmeter. Maar het betekende wel dat we een aantal dagen niet op het land konden. Pas afgelopen woensdag is het gelukt om de steen van het bakkie op zijn plaats te krijgen:



de techniek was redelijk simpel: met 7 man de steen van het bakkie op een zware balk kantelen en tegelijkertijd gauw met het bakkie wegrijden om beschadiging te voorkomen.



Daarna de steen nog even rechtop zetten, en het karwei was geklaard.

We hadden dus weer zo'n voor de Kaap typisch koufront over ons, vorig weekend. Met wat regen, maar na twee dagen scheen de zon weer. En dan slaat de koude toe: de aarde is nat, het vocht verdampt, en onttrekt warmte. En dan krijgen we hier toestanden die voor jullie misschien niet zo abnormaal zijn, maar voor ons wel:



rijp op het gras,



en rijp op de daken! Al sinds ruim een week zijn hier 's avonds alle kachels (hout, gas, elektrisch) aan, slapen we in de dikste pyjama, met sokken aan, terwijl het overdag in de zon erg aangenaam is. Vanmiddag moesten er zelfs parasols aan te pas komen om de warmte te beperken.

En zo tussen neus en lippen door komt er een auto achterom: Nederlanders die zich hier in de buurt aan het vestigen zijn, via-via gehoord hadden dat wij ook uit Brabant komen, kwamen even kennis maken: Toon Karsmakers (uit Aalst, wel bekend in motorcross kringen) en partner Rian.

Komende week wordt ook weer niet echt saai: a.s. dinsdag wordt er bij ons een periodieke vergadering gehouden met alle belanghebbenden in toerisme (inclusief de locale overheid). En a.s. donderdag krijgen we de jaarlijkse controle van de Tourism Grading Council, de instantie die ons van sterren voorziet.

Wel vermoeiend, zo'n WK!

Onze wekker loopt in de winter om 06:45 af, zodat we rustig kunnen ontbijten voordat de dag begint. Soms met gasten, waar ontbijt voor geserveerd moet worden, maar in ieder geval met personeel wat aangestuurd moet worden. Normaal gesproken gaan we uiterlijk 23:00 naar bed, en dan lukt dat allemaal wel. Maar nu met het WK, waarin 'onze jongens' maar blijven winnen, volgen we dagelijks trouw het WK-Journaal van Jack van Gelder, wat hier om 23:30 begint, tot na middernacht. Kortom, wij lijden momenteel aan een chronisch slaaptekort.

Voor de rest is er niet zoveel te melden: ook wij hebben mooi weer, niet zo warm als bij jullie, maar overdag zonnig en temperaturen van midden 20, niet slecht in hartje winter. Afgelopen weekend onze eerste (en zoals het er nu naar uit ziet enige) voetbalgasten gehad, een jong stel uit Doesburg wat het Nederlands elftal volgde. En vanwege het laagseizoen is er weer tijd voor het onderhouden van sociale contacten, zowel gisteren als vandaag de hele middag op het terras gezeten met buren, vrienden en bekenden.

En ondertussen zijn we ook druk bezig met tuinieren:



Rita heeft vorige week de eerste lading planten opgehaald bij een grote kwekerij in Tulbagh, en die staan inmiddels voor een groot deel in de grond.