skip to main |
skip to sidebar
Op precies één kilometer van ons vandaan, in noordelijke richting (de Langeberge), is de ingang tot het Klaasvoogds Nature Reserve. Het is een relatief klein natuurreservaat (2000 hectaren...), waar voornamelijk antilopen leven, inclusief de grotere zoals de eland. Zebra's en wildebeesten (gnu's) zijn daar ook te zien. In het reservaat staan camera's die op beweging reageren en zo vastleggen wat er zoal langskomt. Op 8 November jongstleden (Harrie's verjaardag, hij was toen hier, het móét er iets mee te maken hebben) is er een zeldzame voorbijganger "geflitst"',
een heus luipaard! We weten dat ze achter ons in de bergen zijn, we zien ze nooit, alleen verraden ze heel soms hun aanwezigheid. Sinds de 7 jaar dat we hier alweer wonen is het één keer voorgekomen dat een luipaard in een vossenval terecht gekomen was op een boerderij in Ashton, hier een paar kilometer vandaan. Dat komt dan in de krant en zo'n beest wordt weer uitgezet in de natuur. En een paar jaar geleden is er ook een koe of een kalf van de buren gearresteerd door een luipaard. Die stonden overigens veel dichter bij de bergen, zeker 3 kilometer van ons vandaan. En het goeie nieuws is dat die luipaarden hier voorlopig wel zullen blijven, de bergen bieden hun voldoende beschutting en voedsel, en er is momenteel eigenlijk niemand die hier hun habitat bedreigt. Even wennen, komend uit Brabant, waar de wildstand redelijk gedecimeerd is, en het sterrenschot van een bunzing toch wel het summum van onze waarneming in eigen tuin was. Weet men inmiddels eigenlijk nog wel wat een sterrenschot is?Dan nog even over olijfbomen: we zijn op dit moment druk met de voorbereidingen om zo ongeveer alle ruimte die we hebben vol te planten met olijfbomen. Waarom? Omdat de boompjes die we in het verleden geplant hebben het goed doen, er is weinig onderhoud aan, en er is vraag naar. En, niet te vergeten, inkomsten uit accommodatie lopen terug, dus hopen we dat aan te vullen met inkomsten uit onze olijven.
Dit is een luchtfoto (Google Earth) van ons, de gele vlakken zijn de plekken waar we bomen gaan planten, de groene punt is een stuk waar we niet direct een bestemming voor hebben, we hebben hier onder andere een groot gat in de grond waar we van alles aan snoeisel in opstoken.
Afgelopen woensdag heb ik Maria en Harrie weer naar Kaapstad gebracht, en met enige vertraging zijn zij donderdag weer thuis gekomen.
Het is voor ons altijd weer heel speciaal om familie uit Nederland op visite te hebben, in dit geval mijn oudste zus en haar man, alweer voor de derde keer hier. Wij laten dan prompt alles uit onze handen vallen, en voor ons is dat ook een soort van vakantie. Niet dat Maria en Harrie elke dag van de ene naar de andere attractie gesleept willen worden, maar gewoon het feit dat ze min of meer deel zijn van het leven wat we hier leven, wekt bij ons altijd weer een warm gevoel op. En natuurlijk ondernemen we toch allerlei dingen, zo ben ik met ze naar De Hoop Nature Reserve geweest (uiteraard via het Malgas pontje, het enige pont in Zuid-Afrika, wat nog met de hand wordt getrokken), waar we op de valreep nog walvissen zagen.
Rita is met hen naar Knysna en Oudtshoorn geweest, en we waren ook in Franschhoek.
Uiteraard werd er ook uitgebreid aandacht besteed aan de inwendige mens!
De grotere projecten, zoals het theehuis in de Japanse tuin liggen even stil, maar tussen de bedrijven door is er een beeld in onze tuin geplaatst. Het is nog een cadeau van Rita's Moeder, en was eigenlijk bedoeld voor een compleet andere plek. Heel begrijpelijk, heeft het beeld voor Rita inmiddels een heel andere betekenis gekregen, en dus neemt het nu een centrale plaats in, goed in het zicht.
Onder de noemer "niet alledaagse vervoersmiddelen" is er ook weer iets te melden:
Deze keer een gast die met een redelijk ruim bemeten bus achterom kwam. Het was een Toergids die met 20 toeristen aan het rondrijden was. De toeristen sliepen bij Fraai Uitzicht, maar voor de gids was er geen plaats meer, dus hij werd bij ons ondergebracht. Het mag duidelijk zijn dat er nogal wat gemanoeuvreerd moest worden om die bus hier te parkeren, maar uiteindelijk is het toch gelukt. Overigens, zo'n bus kan niet door onze olijven-oprit, hij moest via een pad langs de abrikozen van onze buurman. Volgende week krijgen we weer voor een paar dagen zo'n bus op bezoek.
Voor de rest gaan we deze week aan de slag met de voorbereidingen van het planten van ruim 200 olijfbomen, waarmee we de laatst overgebleven 'open' plekken mee op gaan vullen, ruim 1/2 hectare.
