de ploeg
Het soort ploeg wat ze hier gebruiken is een z.g. ‘skottel-ploeg’. Een ‘skottel’ is een schotel, dus misschien kennen we die in Nederland als schotelploeg. De spellingchecker protesteert niet, dus het zal wel. Bijna twee volle dagen heeft dit spektakel geduurd, en toen waren de tomatenplanten voor een groot deel verdwenen. En een spektakel was het, met name de zwermen vogels die erop af kwamen en achter de tractor aan vlogen als meeuwen achter een vissersboot. Ook nu nog zien we veel (veelal grote) vogels op het omgeploegde veld. Ibissen, eenden, pauwen, kievieten, parelhoenders zijn vaste bezoekers, en een ooievaar is er ook al geweest (had gelukkig niets meegebracht).
En nu ligt het land er zo bij:
omgeploegd land
Nu nog even de rommel eruit harken en we kunnen aan de gang… Zo simpel(?) is het echter niet. De verwachting is dat over een paar weken het veld weer groen is. Het is hier een winter regengebied en het regent hier momenteel elke week wel een keer. De grond is vruchtbaar en het onkruid zal weldra opkomen, en zo ook nog een heleboel jonge tomatenplantjes. De te verwachten onkruiden zijn hoofdzakelijk: ‘kleefgras’ een grassoort met van die aren die zo lekker in je sokken, veters en broekspijpen gaan zitten, wilde datura, en nachtschades. We zijn er nog niet helemaal uit hoe we ons tuintje zuiver gaan maken, en de adviezen die we krijgen van buren (allemaal land/tuinbouwers) lopen nogal uiteen. In eerste instantie werd ons afgeraden om het land om te laten ploegen. Het kale land zou een geweldige hoeveelheid stof produceren bij winderige omstandigheden. Een ander advies is om onkruid op te laten komen, het dan plat te spuiten met ‘round-up’, wat via de bladeren het onkruid doodt, en vervolgens te spuiten met ‘simosin’, een middel wat de aanwezige zaden in de kiem smoort. Van mijn vader herinner ik me nog dat in Nederland ook wel eens lupinen werden gezaaid op een stuk grond wat niet direct gebruikt ging worden. Hier moeten we dus nog wat over nadenken.
Het is inmiddels al weer meer als vier weken geleden dat er een advertentie verscheen in de lokale nieuwsmedia, waarin werd aangekondigd dat wij de bestemming van (een gedeelte van) ons perceel willen veranderen van agrarisch naar recreatief. Vanaf publicatiedatum was er vier weken tijd om protest aan te tekenen. Die protesten zijn gelukkig achterwege gebleven, wat betekent dat de hele procedure om de bestemming van ons perceel te veranderen gladjes verloopt (tot nu toe). ‘Gladjes’ in die zin dat er tot op heden geen obstakels zijn en de aanvraag de ambtelijke molen ingaat. We weten allemaal hoe snel dit soort molens draaien, in dit geval krijg ik indicaties van tussen 3 en 6 maanden. Uiteraard hebben wij geen zin om zo lang te wachten en zijn we listen aan het verzinnen.
Aanstaande dinsdag gaan we naar het departement van binnenlandse zaken in Worcester, dit in verband met onze permanente verblijfsvergunning. We hebben zeg maar 95% van de vereiste documentatie bij mekaar en gaan een eerste poging wagen. Er bestaat een (kleine) kans dat met de spullen die we nu hebben een aanvraag in kunnen dienen, maar we verwachten dat we met nog wat huiswerk teruggestuurd worden. Als je in Nederland woont is het absoluut onmogelijk om een voorstelling te maken wat er allemaal voor nodig is om je buiten Europa te vestigen.
Wat de bouw betreft kregen we afgelopen maandag bericht dat er 5000 stenen onderweg waren, dankzij goede connecties van onze aannemer Dus al zijn personeel liet alles uit zijn handen vallen waar ze mee bezig waren, en er werd er druk gewerkt aan de voorbereidingen om met het plaveien van onze voortuin te beginnen. Hiervoor hebben we meer nodig als die 5000 stenen, maar we hebben zeker genoeg voor een kant.
bestrating van de voortuin
de stratenmakers
finishing touch
Met mijn schouder gaat het alweer een stuk beter dankzij 2x per week fysiotherapie en dagelijks een aantal oefeningen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten