Weer een paar stappen verder.

De week begon met een forse storm, voor ons de eerste keer dat we zoiets meemaakten. Het begon allemaal vorige week vrijdag avond, toen begon het flink hard te waaien. ’s Nachts om een uur of vier ben ik eruit gegaan, want ik hoorde nogal onheilspellende geluiden buiten. Toen ik de deur open maakte, wist ik niet wat me overkwam. Een verschrikkelijke stormwind blies om het huis, maar de temperatuur was 29 graden, midden in de nacht! De geluiden die ik gehoord had bleken afkomstig te zijn van rondwaaiende golfplaten, de oude dakplaten van ons huis. Die lagen keurig opgestapeld ergens in een hoek, maar de sterke wind was bezig ze één voor één van de stapel af te blazen, dus ik in mijn ochtendjas de zaak weer bijmekaar geraapt en er een balk en de onvolprezen zaagbok erbovenop gezet. Toen zag ik dat er bij elke windvlaag een regen van vuur over het land ging. Wat was er het geval: we hebben de afgelopen weken dagelijks het gesnoeide loof van de olijfbomen opgestookt. Dat zijn behoorlijke vuurtjes, zo zie je ze niet in de gemiddelde achtertuin in Nederland! (Én je hoeft er geen stookvergunning voor aan te vragen.) Ik ben best wel voorzichtig met dat stoken (al zeg ik dat zelf), en we stoppen om een uur of 4 in de middag, zodat het vuur gedoofd is voordat het donker wordt. Maar door de harde wind was het weer opgelaaid, en gloeiende kooltjes vlogen over de plak. Gauw de slang erop en de zaak was binnen korte tijd onder controle.
De zaterdag daarop was het weer redelijk rustig winterweer (zo’n graad of 18 –20), maar laat in de middag stak de storm weer op. Weer zo’n hete wind van een kleine 30 graden. En wel zo hevig dat ik die nacht geen bed gezien heb. Vanaf zonsondergang (momenteel hier rond 18:30) ben ik elk uur een rondje gaan maken om klapperende ramen en deuren vast te zetten, en wéér het vuur te blussen wat de vorige avond aangewakkerd was, en nu opnieuw tot leven kwam. Om een uur of 4 in de morgen viel de stroom ook nog eens uit, dus toen werden er kaarsen bij elkaar gezocht. Gelukkig bleef de periode van stroomuitvalbeperkt tot 1 ½ uur. Maar alles bij elkaar sliep ik die nacht ongeveer 2 uur.
De zondag verliep wederom rustig, maar ’s avonds begon het hele spektakel opnieuw. Deze keer viel de telefoon (en dus internet) uit, maar buiten was inmiddels alles stormvast vastgezet, en hebben we redelijk kunnen slapen.
Maandag was het behoorlijk regenachtig, met als gevolg dat de hele bouwploeg om 9 uur weer naar huis ging. Twee uur daarna trok de lucht open en straalde de zon.
Dinsdag moesten we i.v.m. de aanvraag van onze permanente verblijfsvergunning naar het kantoor van het ministerie van binnenlandse zaken in Worcester. Tot onze grote opluchting is onze aanvraag geaccepteerd, wat overigens nog niet wil zeggen dat we die permanente verblijfsvergunning krijgen. Dat kan 1 tot 6+ maanden duren. Maar het betekent wel dat wij ons huiswerk hebben gedaan, en alle benodigde documentatie (vertaald in engels) is verstrekt. Hierbij zijn we wel redelijk creatief met onze cv om moeten gaan: het is hier (en in veel andere landen) te doen gebruikelijk dat je een bewijs van goed gedrag moet kunnen overleggen van alle landen waar je één jaar of langer hebt verbleven. Het is momenteel een beetje moeilijk om zo’n bewijs uit Zimbabwe te krijgen (Dubai en Bahrein hebben we niet eens geprobeerd), dus hebben we besloten om onze buitenlandse avonturen zoveel mogelijk buiten gezicht te laten vallen. De aanvraag is geaccepteerd, en wij wachten rustig af.
Dan is afgelopen dinsdag onze tweede werknemer in dienst gekomen. Ditmaal een tuinman, en zijn naam is Willem. Willem helpt ons momenteel met het snoeien van de olijfbomen, en gaat ons vervolgens helpen om Mallowdeen Gardens gestalte te geven.
De rest van de week is rustig verlopen, de verbouwing vordert, zij het een beetje traag naar onze zin. Maar alles “vat hier een biekie tijd”, merken we wel.