Juli is ook alweer voorbij

De tijd vliegt; nog één maand en dat zit onze winter erop! We hebben alwéér een week van werkelijk schitterend winterweer achter de rug, alle dagen volop zon, werkelijk geen wolkje te bekennen, en nagenoeg windstil, met een middagtemperatuur van rond de 20 graden. ’s Avonds is het nog steeds koud, de dekens liggen nog op de bank, en de kachel gaat dan weer aan om de binnentemperatuur boven de 16 graden te houden. Ook ’s morgens stoken we een uurtje of zo, als we opstaan ligt de binnentemperatuur rond de 14 graden. Maar de lente komt eraan, de vogels zijn alweer druk in de weer met allerhande bouwmaterialen, bomen ontwikkelen knoppen en bladeren, en de eerste bloesem is al gesignaleerd. Het komt er gewoon op neer dat we de hele dag buiten zijn, want daar is het veel aangenamer als binnen. Dus dingen die je normaal gesproken binnen zou doen gebeuren nu buiten.


Poppie bezig met het koper te poetsen

Uiteraard zijn we druk in de weer geweest met de trekker en tot op heden zijn we erg onder indruk van wat dat ding allemaal kan. We zijn begonnen met het uitzetten van het wegenplan en gebruiken daarbij de voorlader om de grond schoon te maken en te egaliseren.


De olijvenlaan is nu helemaal schoon

De toekomstige oprijlaan begint is nu goed berijdbaar, we zijn nu bezig met de laatste voorbereidingen voordat de steenslag komt. Aan weerszijden van de laan leggen we z.g. klippen, grote kiezelstenen, om de steenslag op zijn plaats te houden. Die klippen rapen we gewoon uit het land, er zijn hele stukken waar erg veel klippen liggen. Met het bakkie of de trekker transporteren we ze naar de laan en daar worden ze op hun plaats gelegd. Het is wel gebleken dat het verstandig is om handschoenen te dragen bij dit soort werk. Rita heeft deze week haar eerste ontmoeting met een slang gehad, die zat onder een steen die ze optilde. Gelukkig was het nog maar een heel kleintje, nog geen twintig centimeter lang. Het bleek een onschuldige zandslang te zijn. Rita liep met dat ding rond en heeft een aantal bouwvakkers de stuipen op het lijf gejaagd. Kleurlingen zijn over het algemeen verschrikkelijk bang van slangen. Maar toch zijn we weer eens gewaarschuwd, er zitten hier verschillende soorten slangen, en niet allemaal even onschuldig.

Afgelopen dinsdag en woensdag hebben we de strijd aangebonden met een andere vijand:


Onkruid

We zijn vrij grootschalig ten strijde getrokken: de buurman heeft een grote trekker met gifspuit en was bereid dit karweitje te klaren. In ruim één dag heeft hij het hele land bespoten met zo’n 50 liter Round-Up. Volgende week zouden we moeten kunnen zien of we deze eerste ronde gewonnen hebben. Maar er zullen ongetwijfeld nog meerder rondes volgen, we bereiden ons voor op een jarenlange strijd.

Het beste nieuws van de afgelopen week kregen we afgelopen vrijdag: precies één week na het indienen van de aanvraag ontvingen we die middag een goedgekeurde bouwvergunning, compleet met de nodige stempels en handtekeningen. Dat deze procedure zo snel is verlopen is te danken aan de aannemer, die is hoogstpersoonlijk met de aanvraag van loket naar loket geweest, en heeft zodoende de zaak snel voor elkaar weten te krijgen. Daarbij speelde uiteraard ook een stuk zelfbelang mee: over een week of twee is hij hier klaar met de verbouwing, en hij wil dan gelijk daarna met het grote project starten.

Minder goed nieuws is dat ik (Wim) een oom dreig te verliezen de komende dagen. In mijn jonge jaren heb ik veel tijd doorgebracht bij Ome Lowie en Tante Jo. Ik heb daar kennis gemaakt met het boeren leven, het werken met de riek en de hooivork, het houden van beesten, kortom ik heb daar achteraf een hele hoop dingen geleerd die me nu écht van pas komen. Maar dat niet alleen, de tijden die ik bij hun heb doorgebracht waren altijd feest voor mij. Nu lijkt de tijd aangekomen dat Ome Lowie gaat verhuizen, nog veel verder weg dan wij. Op zo’n moment is het flink balen dat Nederland zo ver weg is…