Donderdag kregen we bezoek van Lietje Stroobach. In ons bericht van 13 juni j.l. heb ik verteld hoe wij elkaar hebben leren kennen, en de droevige tijding van het overlijden van haar man Gerard. Rita was die dag gelukkig weer redelijk opgeknapt, maar ik hoestte me de longen uit het lijf. Toch hebben we er (denk ik) een leuke dag van weten te maken.
Diezelfde dag verscheen onze tuinman (Willem) niet op zijn werk. Via via kregen we later op de dag te horen dat hij ziek was. Willem loopt hier nu al een paar weken rond, en we zijn eigenlijk best happy met zijn werk. Maar hij draagt een rugzak: hij heeft (net als zijn vrouw) TBC gehad, en is daarvoor een half jaar onder behandeling geweest. Hij zou daarvan helemaal genezen moeten zijn, maar wij hebben zo onze bedenkingen. Vrijdag morgen stond Willem’s vrouw aan de poort. Of we asjeblieft Willem naar het ziekenhuis wilden brengen, want het ging helemaal niet goed met hem. Uiteraard hebben we hem gelijk opgehaald en naar het ziekenhuis gebracht. Dit was onze eerste kennismaking met het publieke gezondheidssysteem in Zuid Afrika. Voor mensen die niet particulier verzekerd zijn bestaat er niet zoiets als een huisarts, je gaat bij klachten naar het ziekenhuis. Kosten per consult: 5 Rand, medicijnen zijn gratis. We waren van tevoren al gewaarschuwd dat we niet moesten wachten, want wachttijden konden behoorlijk lang zijn. We hebben Willem’s vrouw ons telefoonnummer gegeven, zodat ze ons kon bellen om hun op te halen. De hele dag geen telefoontje gehad, maar om een uur of zes stond Willems’s vrouw aan de poort. Ze kwam de 5 rand terugbrengen die we haar hadden meegegeven om ons op te bellen als we hun op konden halen. Wij waren uiteraard heel benieuwd hoe het met Willem was, maar zij bekende dat ze niet bij het onderzoek aanwezig was, en dat Willem nu moest rusten. Wel had ze de medicatie bij zich die ze hem hadden gegeven, en na enige navorsing bleek dat een ontstekingsremmer en een pijnstiller te zijn. We zijn benieuwd of Willem maandag opgeknapt is: in ons achterhoofd zijn we nog steeds bang dat de TBC niet over is, en met het oog op de gezondheidsrisico’s van toekomstige gasten (en van ons) moeten er misschien drastische maatregelen genomen worden. Het krankzinnige van de hele situatie is dat de ziekte goed te behandelen is, maar daar moet de patiënt wél voor open staan. En volgens Willem is hij helemaal oke.
Vrijdag en zaterdag hebben we hoofdzakelijk doorgebracht met het leegruimen van het woonstel, waar a.s. maandag grof verbouwd gaat worden.
We wachten ook nog steeds ongeduldig op de aflevering van de bestelde tractor en kweektunnel.
Vandaag hebben we het kalm aan gedaan, lekker op het terras wat gelezen, en vanavond erwtensoep en appeltaart gegeten bij Yvonne en Herman (http://soekershof.com).
Het mag hier dan wel hartje winter zijn, toch bloeit er nog van alles in onze ‘tuin’. Een paar voorbeelden:
Cosmos (Bidens Formosa)
Boslelies noemen ze die hier
Eén van de vele hier voorkomende Aloë-varieteiten
Dit is overigens allemaal spul wat er al stond. Die Cosmos wordt hier eigenlijk beschouwd als onkruid, wordt ruim een meter hoog en zaait zich behoorlijk uit. De aronskelken groeien hier spontaan op wat nattere plaatsen zoals slootkanten.
Dan tenslotte nog een plaatje van Rita, die nog wat plantjes aan het uitzoeken is voor de echte tuin.
Een rustige zondagmiddag in de winter
Geen opmerkingen:
Een reactie posten