Deurmekaarstorie

De afgelopen week was wat ze hier wat ze noemen een ‘deurmekaarstorie’, misschien het best te omschrijven als een kruising tussen ‘chaos’ en ‘alles in de war’. Niet dat we helemaal niets verder gekomen zijn, integendeel zelfs, maar veel verliep anders als gepland.

Allereerst was daar de graafmachine. Die heeft het zwembad verder uitgegraven en een sleuf gemaakt vanaf het huis tot de plaats waar gebouwd gaat worden, ruim 100 meter. Daar moest een elektriciteitskabel en een waterleiding in.


Die sleuf is vervolgens weer dichtgegooid

Die graafmachine heeft ook een nieuwe toegangsweg gemaakt naar de bouwplaats, zodat we vanaf nu hopelijk geen vrachtverkeer meer rond ons huis hebben. Ook is hij afgelopen woensdag in onze septische tank gezakt. Voor diegenen die niet weten wat een septische tank is, wij zijn niet aangesloten op een rioolstelsel, maar er ligt bij het huis een ingegraven betonnen tank waarin afvalstoffen op een natuurlijke manier worden afgebroken. Eigenlijk een soort beerput, alleen raakt hij nooit vol, als het goed is. De verbouwing kwam gelijk tot stilstand, met man en macht moest er gewerkt worden aan een gewapend betonnen plaat die over de tank wordt gestort. Dit is nu voor de helft klaar en wordt morgen afgewerkt.

Ondertussen zaten Rita en ik tot over onze oren in een aantal andere, voornamelijk administratieve zaken:

• Voor onze permanente verblijfsvergunning moeten we kopieën overleggen van de contracten die we hebben afgesloten met werknemers. Hebben we nog niet. Wel hebben we ons bedrijf laten registreren als werkgever, deelnemend in een werkloosheidsfonds, en een verzekering afgesloten voor onze werknemers voor letsel opgelopen tijdens het werk. Dat zijn hier de verplichtingen die je als werkgever hebt. Om een idee te geven van kosten/tarieven: de werkeloosheid verzekering gaat over een inhouding van 1% over het salaris voor de werknemer, en een bijdrage van wederom 1% over het salaris door de werkgever. We hebben een arbeidsconsulente in de hand genomen die voor ons personeel contracten op gaat stellen, en ze hun ook uit gaat leggen. We denken dat dit nodig is, want ons huidige personeel heeft er waarschijnlijk geen enkele notie van wat hun wettelijke rechten/plichten zijn. Daarbij komt dat ook wij niet precies weten wat moet/mag, en er toch nog een zekere taalbarrière is.
• Voor de wijziging van het bestemmingsplan moeten er weer in aantal dingen precies op tekening worden gezet;
• Deze week moest de BTW-aangifte worden gedaan;
• We hebben weer een aantal stappen genomen met betrekking tot de Subsidieaanvraag. In Zuid-Afrika bestaat een subsidieregeling voor investeringen in de toerismesector. Na een lange tijd (min of meer vrijwillig) meebetaald te hebben aan (soms de meest krankzinnige) subsidieregelingen, lijkt het ons wel eens prettig om aan de ontvangende kant te zitten. Uiteraard weer een hoop papierwerk, maar we gaan het proberen.
  

Zo tussen door worden ineens ruim de helft van de fruit/notenbomen afgeleverd, die we een maand of zo geleden besteld hadden. Die moesten uiteraard zo snel mogelijk de grond in, waarbij het wel goed uitkwam dat de graafmachine hier was. Die heeft namelijk de plantgaten gemaakt.


Rita en Willem zijn compost in de plantgaten aan het gooien

Toen nog even een kleine 300 meter besproeiingsslang uitgerold, op zijn plaats gelegd, en aangesloten. En jawel hoor! Vrijdag heeft het de hele dag geregend…