Feestweek

Allereerst wil ik iedereen bedanken voor al de telefoontjes, kaarten, E-mails en E-cards die we afgelopen week hebben ontvangen i.v.m. mijn verjaardag. Die dag hebben we in, zoals dat heet, in ‘besloten kring’ gevierd. Die kring bestond uit ons personeel en de aannemer met zijn mannen. Ik had mezelf heilig voorgenomen om die dag helemaal niets te doen, en dat is uiteindelijk ook gelukt, al viel dat niet mee, de hele dag met je handen in je zakken. Achteraf bleek dat Rita al maanden in de weer was geweest om een cadeau te regelen, en het is iets zéér bijzonders geworden.


Mijn verjaardagscadeau

Het is een zonnewijzer, gemaakt uit koper, door een kunstenaar uit McGregor. Nou is het wel zo dat je de klok erop gelijk kunt zetten dat als ik iets krijg/koop wat met het weer te maken heeft, de omstandigheden zodanig wijzigen dat ik er voorlopig niets aan heb. Voorbeeld 1: Toen wij ons vakantiehuis in Britannia Baai hadden, kocht ik (na lang zoeken) een vlieger, voor op het strand. Vanaf dat moment is het 2 weken bladstil geweest. Voorbeeld 2: Begin juni is de tank geplaatst die ons regenwater opvangt. Vanaf dat moment heeft het 2 maanden niet geregend. In dit geval verliep het al niet veel anders: van 14 op 15 augustus heeft het de hele nacht geregend, en ’s morgens waren de bergtoppen bedekt met een dun laagje sneeuw!


Het weer op mijn verjaardag

En de temperatuur: zo rond de 14 graden. ’s Avonds zijn we met z’n tweetjes gaan eten in een pas geopend restaurant in Robertson, recht voor de open haard. En we zijn er nog steeds van overtuigd dat je nergens zo’n lekkere biefstuk op je bord krijgt dan hier in Afrika!

Dinsdag was de grote dag voor Boots, onze kat. Hij heeft namelijk de leeftijd bereikt waarop (wij denken) het verstandig is om iets te doen aan het probleem van overbevolking in de kattenwereld. In Nederland wordt een dergelijke ingreep vaak omschreven met de dubieuze term ‘geholpen worden’. Hier is het al niet anders: Boots is ‘reg gemaak’. Hij heeft de ingreep buitengewoon goed doorstaan en is weer helemaal hersteld.


Boots

De verbouwing gaat nog wel even duren, er is weinig vooruitgang te melden. Heeft alles te maken met het feit dat er een aantal zaken die betrekking hebben op het nieuwbouwproject al begonnen zijn. Waaronder het inhuren van een graafmachine. Het is niet zo dat je kunt zeggen zoiets van ‘op dié datum wil ik een graafmachine, voor zoveel dagen’. Wat je kunt doen is aangeven dat je een graafmachine nodig hebt. En hij bepaalt dan wanneer hij tijd heeft. Afgelopen donderdag was het zover: de graafmachine zou komen. Dus zijn we met man en macht met zakken kalk aan de gang geweest om aan te geven waar het zwembad moest komen, waar de sleuf voor elektra en water gegraven moest worden, waar toegangswegen voor het bouwverkeer moeten komen, etc. Hetzelfde geldt voor andere bouwmaterialen als stenen en dekriet: je hebt 2 keuzes: pakken als het beschikbaar is, of wachten op de volgende partij, waarvan niemand jou kan vertellen wanneer die beschikbaar is.
De afgelopen 2 weken is hier 24 ton riet afgeladen, door het team van de aannemer bestaande uit zes man. Per man toch 4 ton riet! Dit brengt me naar een onderwerp waar ik voorheen geen notie van had. Onze aannemer werkt nu al een aantal maanden voor ons, en hij gaat ook het nieuwbouwproject voor ons doen. Het klikt goed tussen hem en ons en we krijgen regelmatig de gelegenheid om bij hem ‘in de pot’ te kijken, met name hoe hij met zijn personeel omgaat. Bouwen in Zuid-Afrika is zeer arbeidsintensief. Men sjouwt hier nog steeds met zakken cement van 50 kg. Bij de kleinere aannemers vindt je geen cement/betonmolens, alles wordt met de schop gemixed. Één van de kwaliteiten van een goede aannemer hier moet dan ook zijn om goed in te schatten hoe het met zijn ploeg gesteld is. Want als hij zijn mensen overbelast, dan is het einde oefening, dan houdt het op. Wat ik eigenlijk probeer duidelijk te maken is dat het meeste wat hier gebeurt handwerk is, en dat het menselijk lichaam grenzen kent. En eigenlijk moet je nog niet eens in de buurt van die grens komen, want het kost je dagen om te herstellen van overbelasting. Zowel Rita als ik kunnen hierover meespreken.

We zitten dus eigenlijk in een overgangsfase, het verbouwingsproject wordt afgewerkt, maar wordt op de meest ongelegen tijdstippen onderbroken door taken die nodig zijn voor het nieuwbouwproject. Met betrekking tot het laatste is er wel een mijlpaal te melden: de graafmachine is begonnen met het uitgraven van het zwembad.


Hier komt het zwembad

Dan zijn we de afgelopen week druk in de weer geweest met overgordijnen. We wonen hier nu bijna 5 maanden, en vonden dat het tijd werd om die onderhand maar eens uit de verhuisdozen te halen. Vandaag zijn in het woonhuis de laatste gordijnen opgehangen. Dat verliep eigenlijk heel vlot, voor het hele huis hebben we passende gordijnen gevonden, afkomstig uit de benedenverdieping van ons huis in Geldrop. Alleen voor de slaapkamer moest Rita ze korter maken, maar in de andere vertrekken gingen ze zó voor het raam.

Tot slot nog een foto van onze buurman zijn abrikozenbomen. Die zijn afgelopen week prachtig in bloei gekomen.


Zomer in aantocht