Het wordt een beetje link...

Een kort berichtje deze week, we hebben het druk gehad en zijn moe.

Rita is met haar moeder een dag of drie naar de zuidkust (Garden Route) geweest. Ze hebben het erg naar hun zin gehad. Vandaag zijn ze naar Hermanus geweest om naar de walvissen te gaan kijken.


de deugd in het midden

Uiteraard moet ik schoonmoeder even plagen: Wat mij een beetje zorgen baart is dat schoonmoeder het hier allemaal wel erg leuk schijnt te vinden. Ik ben dan ook van tactiek veranderd: ik probeer haar nu te interesseren in de natuur, met name het insectenleven. Grote spinnen, schorpioenen, sprinkhanen en dergelijke. Hopelijk werkt het. De slangen hou ik nog even achter de hand.

Ik ben bijna de hele week met de kweektunnel bezig geweest, samen met Willem en Hans, de tuinmannen. Die overigens ongeveer net zoveel weten van een tunnel opbouwen als ik: weinig. Het was dus nét geen drie keer niks, maar drie keer een beetje. Vooralsnog lijkt dat voldoende, want het geraamte staat inmiddels overeind.


de tunnel

Dat verliep (uiteraard) niet geheel probleemloos, want afgelopen woensdag stormde het zo dat we helemaal niets konden doen. En nu we het toch over problemen hebben, de aannemer kon dinsdagmorgen met zijn personeel weer gauw naar huis, want er was een waterleiding gesprongen en heel Klaas Voogds zat zonder water. Lastig als je beton moet storten.

Maar er is ook weer positief nieuws: sinds afgelopen maandag hebben we een nieuwe en veel snellere internetverbinding. We zijn weer de hele dag on-line, en kunnen weer skypen. Over de snelheid (128 Kb) van de verbinding zijn we zeer te spreken, ook al is die voor nederlandse begrippen nog altijd laag in vergelijking met adsl en kabel. In ons geval is die verbinding bijna een factor 10 sneller als de vorige, en dat is te merken. De betrouwbaarheid van de verbinding is een ander verhaal: sinds afgelopen maandag hebben we al twee dagen zonder internet gezeten. Hopen maar dat het aanloopproblemen zijn. Ons e-mail adres blijft voorlopig nog even ongewijzigd.

Opmerkelijk is het dat al drie mensen onze stek hebben weten te vinden met Google Earth. Huib was de eerste, maar die had het voordeel dat hij hier ter plekke is geweest. Ik heb afgelopen week ook een beetje rondgekeken met Google Earth, en ik neem mijn petje af voor Dick en Michel, die ons hebben weten te vinden puur op basis van de gegevens in deze weblog.


Hier wonen wij

Ik heb de grenzen van het perceel met rood ingekleurd.