Het dooit hier nog steeds

Februari is hier heet en we hebben weinig wind. Met name de avonden zijn erg aangenaam, met een sterrenhemel die verschrikkelijk mooi is.

Tonnie en Huib zijn inmiddels terug van hun ontdekkingstocht. Ze hebben zo’n 5 duizend kilometer rondgetoerd in Zuid Afrika, en kwamen terug met werkelijk schitterende foto’s, en nog veel mooiere verhalen. Ik heb het er nog niet met hun over gehad, maar de komende weken zou ik graag een paar van hun foto’s op het web zetten. Ook kunnen we nu weer eens bij hun op de koffie komen.


Op de koffie bij Tonnie en Huib

Goed nieuws over het nieuwbouwproject: we hebben mondeling te horen gekregen dat we onze vakantiehuisjes mogen gaan gebruiken voor recreatieve doelen; oftewel we mogen ze gaan verhuren. Wel zijn er een paar restricties gemaakt (we hadden vergunning aangevraagd voor 4 huisjes, krijgen vergunning voor 2. We hebben er maar 2 gebouwd, dus dat is voorlopig geen probleem), en moet er nog een heleboel papierwerk gedaan worden, maar met een beetje geluk zou alles ergens in April rond kunnen zijn.

De bouw zelf vordert gestaag. Het dak van de braaikamer is bijna klaar, en er is een begin gemaakt met een patio. De diepere gedachte achter dit alles is dat bij mooi weer onze gasten hun ontbijt onder de patio geserveerd krijgen, en bij minder mooi weer in de braaikamer.


De braaikamer met patio in wording

Ook is er een begin gemaakt met de bestrating.


Zo komt het terras vóór de huisjes eruit te zien

Van de week lazen we toevallig in de krant over een kwekerij in Somerset West, die werd opgeheven en ’s zaterdags zou er tegen grote korting planten gekocht kunnen worden. Huib en ik besloten om de wekker op zes uur te zetten om ervoor te zorgen dat we er op tijd bij waren. Na ruim 2 uur rijden kwamen we aan, het bleek een grote kwekerij te zijn, gelegen op een prachtig wijnlandgoed. We begonnen heel braaf wat plantjes uit te zoeken, de prijzen waren aantrekkelijk en gebaseerd op de doorsnede van de pot: 6 rand voor een pot met 10 cm diameter, 13 rand voor 20 cm, 37 rand voor 30 cm, en 49 rand voor 50 cm. Al snel kwamen we tot de conclusie dat het bakkie wel gauw vol zou zijn, dus gingen we eerst op zoek naar de dingen die boven op het verlanglijstje stonden: al wat grotere bomen. Die bleken ergens anders te staan en daar vonden we toch wel een aantal interessante planten zoals Lampen poetsers (Callistemon), Viburnums (Tinus), Bamboes en Camelia’s. Allemaal tussen de één en twee meter hoog, en in een pot van 50 cm doorsnee. En allemaal 49 rand (delen door 7,20 voor Euro’s) Daar zat dus toch wel wat interessant spul bij. Maar iets verderop lag nog een grote (honderden vierkante meters) ruimte onder schaduwdoek, en daar gingen we ook eens kijken. Daar lagen her en der verspreid grote aantallen stekbakken met allerlei bekend en onbekend spul. Even later bleken we ons te bevinden in een gedeelte wat gesloten was voor het publiek. We vertelden ze dat wij juist op zoek waren naar grotere aantallen, en even later kregen we permissie om daar wat spul bij mekaar te zoeken. De spelregels waren simpel: er waren 2 soorten stek-bakken: plastic met 24 plantgaten, en piepschuim met 200 plantgaatjes. Ze rekenden 1 rand per plantgat. Uiteindelijk gingen we naar huis met 7 grote stekbakken, 12 kleine, en nog een stuk of 13 grotere planten.


Een gedeelte van de gekochte planten


En nog een gedeelte

Uiteindelijk stonden er op de rekening:

424 stuks Rozemarijn
200 stuks Abelia
200 stuks Euryops
200 stuks Baleria
200 stuks Callistemon
200 stuks Pinus
24 stuks Ajuga
24 stuks Gelsium
24 stuks Scaevola
24 stuks Felecia
24 stuks Cuphea
24 stuks Tecomaria
24 stuks Lavendel wit
24 stuks Lavendel rose
24 stuks Elegia
4 Bougainvillea
3 Buddleya
1 Melaleuca
2 Phyllostacus Nigra
3 Ophionpogon Japonicus

Morgen gaan we beginnen om die hele handel op te potten. Dat wordt een fors karwei, we moeten nog een vracht potgrond regelen, misschien nog extra potten, labels, etc. En zoals het weer de afgelopen week is geweest, constant 30 graden plus, is de tunnel alleen in de morgenuren redelijkerwijs ‘begaanbaar’.

Met de hulp van Huib hebben we overigens al eerder deze week het hele kweektraject in kaart gebracht. De mini-tunnel (die overigens nokki-nokki vol is) wordt gebruikt voor zaaien en stekken. Op het moment dat het zaad goed is opgekomen of de stek nieuwe scheuten vertoont, verhuizen ze naar de tunnel. Daar komen ze een paar weken op krachten, om vervolgens naar buiten te gaan, om af te harden in de schaduw. Daar hebben we een plek voor gevonden, die moet alleen nog ontgonnen (grond losmaken / egaliseren) worden. Dan verhuizen de planten naar een kwekerij, die we nog in moeten richten. De plaats is bepaald, er is al gespoten tegen onkruid, maar we moeten er nog water naartoe brengen. Moet ook de komende week gebeuren. En dan hebben we (denken we) een situatie waarbij de tunnel continu plantjes produceert, die we tijdelijk onderbrengen in de kwekerij, en van daaruit een vaste plaats geven.

Dan nog een mededeling van huishoudelijke aard: volgende week zal er hier géén nieuw bericht verschijnen. We trekken er a.s. vrijdag een aantal dagen tussenuit. We gaan naar Kaapstad, maar hebben geen vast programma daar. We zien wel, de enige ‘verplichting’ die we daar hebben is op maandagavond het openluchtconcert van Bryan Adams.

De wereld is klein!

Dat bleek afgelopen week wel weer. Op een gegeven moment komt er een vreemde auto het erf oprijden. Ik was met de tractor klippen aan het verzamelen, en Rita was met de was bezig. De auto stopt, ik zet de trekker af en ga er naar toe. Een echtpaar stapt uit, stellen zich voor als Mara en Henk Walraven, uit Eindhoven. Mara bleek een ex-collega van Rita te zijn, toen ze nog bij BetonSon werkte. Mara en Henk hadden ons gevolgd via deze website, waren in Zuid Afrika, en hadden besloten om ons op goed geluk maar eens op te zoeken. Overigens waren ze niet helemaal toevallig in Zuid Afrika, hun zoon is hier vorig jaar getrouwd met een dochter van mensen die wij kennen uit Zimbabwe, en die op hun beurt weer vrienden zijn van Tineke en Dick, die hier gelogeerd hebben en momenteel hier ook ergens rondreizen. Kunnen we het nog volgen?

Ook hebben we nu contact via Skype (internet telefonie) met onze voormalige buurmeid uit Geldrop, Anouk Keijzers. Anouk en Ben zijn vorig jaar naar Australië vertrokken. Hun wel en wee is te volgen op http://adelaidedownunder.blogspot.com/

Voor de rest ga ik het even kort houden:


Willem de tuinman met een zelfgekweekte watermeloen

Een paar foto’s van de nieuwbouw:


Lapa


Lapa


Interieur huisjes


Interieur huisjes


Interieur huisjes

Een paar foto’s van de mini-tunnel die we in de kweektunnel gemaakt hebben:


Mini-Tunnel


Mini-Tunnel

En tot besluit nog :


Het gazon vóór is inmiddels ook aangeplant


Een stukje van de groentetuin


Maïs


meloen

Vakantie-plannen

Zaterdagmorgen zijn de Kammers vertrokken naar hun volgende bestemming in Zuid-Afrika. Sinds lange tijd weer eens een weekend samen, en dat is toch ook wel heerlijk rustig. Zondagmorgen was het een beetje té rustig, want de hele morgen hebben we geen elektriciteit gehad. En dat betekent in ons geval dan ook meteen dat we geen stromend water hebben. Vorig weekeinde hebben we ook uren zonder stroom gezeten, en voorspellingen in de media duiden erop dat er in de komende paar jaren nog wel eens vaker dit soort storingen kunnen optreden. Dit heeft alles te maken met een voortdurende economische groei, waardoor ook de energiebehoefte stijgt. De elektriciteitscentrales draaien op volle capaciteit en als er problemen optreden is er geen reservecapaciteit. Hetzelfde geldt overigens (in iets mindere mate) voor de olieraffinaderijen. Met name de stedelijke gebieden hebben al kennis gemaakt met lege benzinepompen. Volgens een diepgewortelde Afrikaanse traditie wordt er nu pas begonnen met de bouw van nieuwe energie-installaties, aan vooruitdenken wordt hier niet gedaan. Voor ons betekent dit wel dat we er serieus over nadenken om een kleine noodstroomvoorziening aan te schaffen. Zodat we zonder elektriciteit toch stromend water hebben én een potje koffie kunnen zetten.

Tineke en Dick zijn de afgelopen week enthousiast begonnen met de aanplant van een nieuw grasveld. We gebruiken hiervoor graspollen die spontaan zo links en rechts op het land groeien. Die pollen (men noemt het hier ‘kweekgras’) worden gescheurd en om de 70 centimeter (ongeveer) geplant.


Zo wordt hier een gazon aangeplant

Rita en ik zijn voornamelijk druk geweest met stekken en zaaien, maar we hebben het eigenlijk de hele maand al een beetje kalm aan gedaan, met name ‘s middags. Februari is tot op heden een hete maand geweest, met temperaturen rond of boven de 30 graden. In de tunnel kunnen we alleen ’s morgens tot een uur of elf iets doen, daarna is het niet meer te harden. Buiten gaat het wel, ’s morgens, en soms in de late namiddag. Maar voor de rest zoeken we de schaduw op.

Maar we ruimen tegenwoordig ook tijd in voor een stevige ochtendwandeling, zo nu en dan. Deze keer hadden we als doel uitgekozen de Kranskop, een uitloper van de Langeberge, die dicht bij ons huis ligt


De Kranskop op de achtergrond

Aan de achterkant is een pad naar boven, was ons verteld. Het bleken vele kleine paadjes te zijn, met zo hier en daar een pijl die meestal in de verkeerde richting wees, maar we kwamen een heel eind.


Op weg naar de top van de Kranskop

We kwamen uit op het ‘zadel’ tussen de twee toppen, en hadden van daaruit een schitterend uitzicht over de vallei.


Mallowdeen Gardens vanaf de Kranskop

Het moet ook mogelijk zijn om op de hoogste top te komen. Die uitdaging bewaren we tot een volgende keer. Wel is het telkens weer prachtig om te zien wat de fauna verandert bij een paar honderd meter hoogteverschil. Er bloeien nog steeds protea’s, bolgewassen en succulenten. Deze laatste foto komt uit Dick’s camera, evenals de volgende:


Tineke tussen de protea’s

Deze foto is overigens genomen tijdens een wandeling die ze gemaakt hebben in de buurt van McGregor.

Over de nieuwbouw is nog het volgende te melden: De elektriciteit zit er in, de vakantiehuisjes zijn van buiten gestukadoord, van binnen gestukadoord behalve de badkamer. In die badkamers zijn de sleuven gefreesd voor het sanitair. Twee van de drie betonbalken van de ‘braaikamer’ zijn gestort, zodat volgende week daar ook aan de kap kan worden begonnen.

En we beginnen langzaam maar zeker vakantieplannen te maken. In eerste instantie dachten we aan een vliegreis naar exotische stranden, maar nu lijkt het een weekje Kaapstad te worden. We vinden het gewoon een heel gezellige stad, en hebben een aantal dingen nog niet gedaan. Zo is daar Robbeneiland, waar Nelson Mandela gevangen zat, de botanische tuinen van Kirstenbosch, en dingen waar ze in Robertson nog nooit van gehoord hebben: bioscopen, theaters, exotische restaurants, en ga zo maar door. We moeten de planning nog doorspreken met Tonny en Huib, die gaan Mallowdeen Gardens draaiend houden. Maar we lonken naar begin maart, mede omdat rond die tijd ene Bryan Adams dan een aantal concerten geeft, in de openlucht, jawel in diezelfde botanische tuin van Kirstenbosch!

Gasten gaan, gasten komen

Dinsdagmorgen zij Tonny en Huib vertrokken met bestemming St Lucia, helemaal aan de Oostkust, bijna bij Mozambique. Ze hebben er ruim de tijd voor uitgetrokken, minimaal zo’n twee weken, en maken onderweg de nodige stops om e.e.a. te bekijken. Zo zaten ze donderdag in het Addo Elephant Park, en gisteren waren ze al een heel op weg eind richting Durban. We hopen maar dat Tonny een rolletje in haar fototoestel gedaan heeft: de afgelopen weken heeft ze driftig geknipt, om vervolgens tot de ontdekking te komen dat er geen rolletje in zat…
Hun slaapplaatsen bij ons zijn inmiddels al weer ingenomen door de volgende gasten: Tineke en Dick Kammer, vriendjes nog uit onze gezamenlijke Zimbabwe-periode. Zij blijven bij ons tot 12 februari, gaan vervolgens één week doorbrengen aan de Westkust, en van daar uit gaat de reis naar de Garden Route (zuid-kust) met ook weer Addo Elephant Park. Bij hun aankomst hebben ze ons weer verschrikkelijk verwend met allerei meegebrachte lekkernijen en bijzonderheden als zaden en zelfs levende planten!


En die moesten dus gelijk in een pot gezet worden

Tineke en Dick arriveerden precies de op heetste dag tot nu toe (ruim 41 graden). Dat was wel een beetje veel van het goede, gelukkig hebben we normaal gesproken maar een paar van zulke dagen per jaar. Wel hebben we nog steeds veel bosbranden, en afgelopen donderdag ontstonden er ook een paar redelijk dicht in de buurt.


Zó dicht dat hier alles behoorlijk onder de rook stond

Het komt er op de bovenstaande foto niet helemaal uit, maar de rook verduisterde de zon zódanig, dat de lamp in de keuken aan moest


Tineke en Rita in de keuken

Ondertussen kon Dick er nog juist getuige van zijn hoe een dakspant op het derde huisje (de ‘braaikamer’) gehesen werd.


Dakspant

Verder zijn we druk geweest met het planten van rozen (dat kan hier allemaal midden in de zomer), en Rita is twee keer, samen met de tuinmannen, op strooptocht geweest: planten uitdoen en opladen bij vrienden waar ze in de weg stonden. De buit bestond uit canna’s, gazania’s en spaans riet. Ook hebben we als proef een 70-tal maïs zaadjes geplant, en 150 honingmeloen zaadjes. We zijn zeer benieuwd wat hiervan terecht komt.