Olijven

Wederom geen lang verhaal deze keer, tijd mag dan een andere dimensie zijn in Afrika, maar wij komen nog steeds tijd tekort. We doen dus iets fout, zo op het eerste gezicht, want een van de hoofdredenen om hier naartoe te gaan was een “rustiger leven”. En dat kan ook, alleen zitten we nu in een fase waarin allerlei dingen bij elkaar komen. De bouw van het “vakantiedorp” raakt echt in de afwerkfase, en we zijn al druk bezig met plannen voor de inrichting. Om een voorbeeld te noemen, de bedden voor de gastenverblijven. Bedden zijn hier uiteraard te kust en te keur te koop, en ze hanteren standaardmaten voor de afmetingen. De breedte van een bed is geen probleem, daarin zijn voldoende keuzemogelijkheden. Maar de lengte vinden wij een probleem. Alle standaard bedden zijn 1,90 meter lang, en dat vinden wij toch nét iets te kort. Bij toeval vonden we iemand vlak bij ons in de buurt die bedden en andere meubels maakt, en die heeft voor ons de bedden in elkaar getimmerd, volgens onze wensen qua maatvoering (2 meter lang). Het volgende probleem laat zich raden: de matrassen. Uiteindelijk is Rita erin geslaagd om matrassen te bestellen die op maat gemaakt zijn. In Worcester, zo’n 50 kilometer hier vandaan, is een blindeninstituut. Één van hun activiteiten is het maken van bedden en matrassen, en daar heeft Rita matrassen besteld, precies op maat. Zo moeten wij onze spullen bij elkaar scharrelen.

Ik ben de afgelopen week druk bezig geweest (samen met de tuinmannen (voor zover aanwezig)) met de aanleg van een weg naar de gastenverblijven. We gaan hier zo’n beetje de herfst in, en dan mag je regen verwachten. Afgelopen vrijdag kregen we al een voorproefje, een paar millimeter regen, maar dat is genoeg om braakliggende kleigrond te veranderen in een plakkerige, gladde massa, die per stap je zool ongeveer 1 centimeter dikker maakt. We zagen de bui(en) al aankomen en zijn op tijd begonnen met egaliseren en uitrijden van steengruis, en nu kunnen we zonder al te veel modder aan de schoenen bij de vakantiehuisjes komen.


De nieuwe ontsluitingsweg naar het 'vakantiedorp'

Vannacht is Marinus gearriveerd. Hij gaat ons de komende 8 dagen met raad en daad bijstaan bij een project wat er zomaar plotseling tussendoor gekomen is: olijven. Om een lang verhaal kort te maken, wij zitten met ongeveer anderhalve hectare grond die hoofdzakelijk bestaat uit wat wij hier ‘klippen’ noemen: stenen. Hierop is het onmogelijk om conventioneel te tuinieren, en we lopen al maanden te filosoferen wat we met dat stuk grond gaan doen. Onze doelstelling was om dat stuk grond zodanig te beplanten dat het weinig onderhoud zou vergen, en waarde toe zou voegen aan het geheel. Één van de opties die boven kwam drijven was olijven, deels omdat er naast de inrit al zo’n honderd bomen staan, en deels omdat er (relatief) weinig onderhoud aan is. Huib brengt jaarlijks nogal wat tijd door bij vrienden in Griekenland, waar het sterft van de olijven, heeft olijfbomen geïmporteerd vanuit Spanje, en heeft het vuurtje nog een beetje aangewakkert. Huib en ik gingen op zoek naar jonge olijfboompjes, en we kwamen er al gauw achter dat die alleen op bestelling leverbaar waren. Nu bestellen, en dan krijg je over anderhalf jaar een stekje wat een half jaar oud is. Dat kunnen we zelf ook, dachten we gelijk, sneller, en goedkoper. Gedurende één van onze frequente contacten met Paula en Marinus uit Middelaar kwam het onderwerp uiteraard ter sprake. Plantenvermeerdering is hun beroep, stekken en enten is voor hun bij wijze een dagelijkse bezigheid. Hun interesse in ons olijven avontuur was zó groot dat Marinus vannacht in Kaapstad arriveerde.


Net wakker, weinig geslapen

Kort door de bocht komt het ‘olijven-plan’ erop neer dat we nu gaan stekken en september/oktober de jonge boompjes uit gaan planten. Daarmee besparen we ons precies één jaar, en de aankoopkosten van jonge boompjes.

Dan nog even iets anders: vanuit Nederland hadden we zaadjes (gekregen of meegenomen, we weten het niet meer) van de Ricinus oftewel wonderboom. We hebben die zaadjes gezaaid in de tunnel, en vervolgens uitgeplant in de tuin.


Ricinus uit Nederland

Overigens schijnt de Ricinus zwaar vergiftig te zijn, en verboden in Zuid Afrika…