Sneeuw op de bergtoppen
En dan is de hele Kaapprovincie in rep en roer! Op de radio de hele dag berichten waar je bij de sneeuw kunt komen, want als er sneeuw gesignaleerd is, dan rukt half Kaapstad uit om te gaan kijken. Dinsdag was alles weer weg. Niet alleen de sneeuw, ook Sanja en Leo vertrokken die dag, terug naar het tropische Nederland.
Tot besluit van hun verblijf hier hadden Rita en ik besloten om op maandagavond te gourmetten, in onze nieuwe “braaikamer”, de ruimte waarin we bij minder goed weer het ontbijt aan onze gasten gaan serveren.
Sanja met een paar stamgasten
Uiteraard was dit een unieke gelegenheid om de open haard te testen. Hij brandde uitstekend, dat was goed nieuws. Hij rookte ook heel behoorlijk, dat was iets minder...
Het laatste avondmaal
Maar we hebben gezellig gegeten, en dinsdag was de tijd aangebroken voor Sanja en Leo om weer terug naar Nederland te gaan. Hun vlucht vertrok laat, rond half twaalf in de avond. Dat is niet echt gunstig, want wij rijden niet graag auto na zonsondergang. Er is hier nagenoeg geen straatverlichting, en de verassingen die je ‘s nachts op de weg tegenkomt zijn legio. Ze variëren van allerlei soorten overstekend wild en/of vee, mede-weggebruikers zonder licht, overstekende voetgangers, en ook criminaliteit.
We zijn om een uur of 4 in de middag hier vertrokken en waren om 6 uur ‘s avonds op de luchthaven. Ik ben gelijk maar weer omgedraaid, want het begon al te schemeren. De terugreis verliep redelijk voorspoedig; slechts twee keer een gratis test van de hartkleppen gehad door toedoen van medeweggebruikers zonder verlichting. Maar we kunnen terugkijken op een aantal gezellige weken, waarin Sanja en Leo best veel gezien hebben, en een goede indruk gekregen hebben hoe wij hier leven.
Maar nu even terug in de tijd. Een week of twee geleden vonden Rita en ik dat een aantal olijvestekjes dusdanig begonnen uit te schieten dat we de proef op de som namen en er ieder een uit de stektray haalden en in een pot gezet hebben. Een week later heb ik weer een aantal uitgeschoten stekken opgepot, en gaandeweg krijg je gevoel of er aan een stekje al dan niet wortels zitten. En tot onze grote vreugde ontdekten we dat er ook wortelvorming optrad onder stekken die niet waren uitgeschoten.
Wortels!
Ik ben voorzichtig begonnen met het oppotten, en de eerste vijftig staan in de grond.
Eerste opgepotte stekken
Maar toen werd het zo koud dat we die werkzaamheden moesten staken. De kleine stektunnel is nu helemaal vol en de rest van de potten, of eigenlijk plantzakken, zal in de grote tunnel moeten komen staan. Inmiddels is het weer een stuk warmer, dus komende week gaan we weer verder. Op de volgende twee foto’s staan we ieder met onze eerste stek, die twee weken geleden opgepot is.
We durven nog geen schatting te maken van het slagingspercentage, maar het begint erop te lijken dat alle inspanningen niet voor niets zijn geweest!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten