"Dankie dat u niet rook nie”

Eerst even nog wat oud nieuws:
Ongeveer een maand geleden meldden we de komst van Nicky, een jonge poes die was komen aanlopen. Nou, die was blijkbaar op doorreis, want na twee weken was ie weer verdwenen. Toeval wilde dat Gina en Fernand (van Olive Garden) jonge poesjes hadden, en sinds afgelopen maandag hebben we een nieuwe Nicky.


Nicky

Dan weten we sinds een week of drie dat Willem, de tuinman die het langste bij ons in dienst is, wederom Tuberculose heeft. Hij is daar een aantal jaren geleden bijna aan overleden en heeft toen een half jaar in het ziekenhuis gelegen. Ditmaal hoeft hij niet opgenomen te worden, maar krijgt medicijnen en voedingssuplementen. Want hij weegt inmiddels 53 kg. En bij ons hangt er weer een nieuwe pet aan de kapstok, wij moeten Willem eens per dag zijn pillen geven, en twee keer per dag voedingssuplementen. Ook in het weekend, dan komt hij braaf elke morgen hier voor zijn ‘behandeling’, zoals hij het zelf noemt. Wij zijn er voor onszelf nog steeds niet uit wat we met hem aan moeten.

Afgelopen week is eigenlijk rustig verlopen. Rita is met Mama wat wezen winkelen zo links en rechts, maar verder geen schokkende dingen ondernomen. Mama draait hier gewoon mee in het dagelijkse leven.


Samen koken

Zij is ‘s morgens het eerste wakker, laat de honden uit en geeft honden en katten te eten, nog voor wij op zijn. Ook is ze afgelopen woensdag mee geweest naar onze buren Anton en Franci, die ons uitgenodigd hadden om ‘een vleisie te braai’. Het werd een verschrikkelijk gezellige avond, waarbij we ondermeer kennismaakten met een plaatselijke delicatesse: ‘skaapstert’ oftewel schapenstaartjes. Rita en ik hebben een verschrikkelijke hekel aan alles wat met schaaps- en lamsvlees te maken heeft, maar we hebben braaf geproefd. En uit beleefdheid nog een tweede staartje (wel het allerkleinste!) genomen. Mama heeft volgens mij de staarten van een halve kudde op. Zo’n typisch Zuid-Afrikaanse braai blijft toch wel een belevenis. Ik heb er ontzettend van genoten.
Hoe gaat zoiets in zijn werk?
De tafel is gedekt in de eetkamer. De kopse kant van de eetkamer bestaat uit wat ze hier noemen een ‘binnenbraai’, een kamerbrede barbeque. Hierin liggen ‘wingerdstompies’ te branden. ‘Wingerdstompies’ zijn de stammen van oude gerooide druivenranken, en zijn hier erg populair als brandstof voor de bbq. Dan het belangrijkste keukengereedschap voor een Zuid-Afrikaanse barbeque: de bats (zo noemen wij hem in Brabant) oftewel een schop om de kooltjes uit elkaar te scheppen en te verdelen.
Terwijl de wingerdstompies lagen te branden moest ik met Anton mee naar de wijnkelder. Achtergrondinformatie: Anton is het vierde geslacht van de Conradies hier in de Klaasvoogds vallei. Hij boert op zo’n 65 hectare, en doet vanalles wat, van schapen, koeien, en paarden tot voedergewassen, heeft een vervoersbedrijf, zandstraalt alles op verzoek, en maakt wijn. Hij koopt de druiven in bij boeren hier in de omgeving.
In zijn wijnkelder liggen een twintigtal wijnvaten, en dan komt er een pipet voor de dag, en worden proppen uit de wijnvaten gehaald. Tja, en dan rest de moeilijke taak om te selecteren welke wijn het beste gaat passen bij het hoofdgerecht, wat in dit geval biefstuk zou zijn. Nou, ik moet zeggen dat de jury grondig te werk gegaan is. Uiteindelijk hebben we een tweetal vaten (een shiraz en een cabernet sauvignon) ‘uitverkoren’, en dan gaat de slang erin, even zuigen, en de fles loopt vol. Terug naar de eetkamer en we hebben lekker (en uiteraard veel te veel) gegeten, maar ook heel gezellig en open gepraat.

En ondertussen zijn we redelijk grootschalig aan het tuinieren. Ik meldde al eerder dat Stefan, onze andere buurman, het grof werk (ploegen, cultivatoren, eggen) zou doen. Dat is dus gebeurd en de volgende stap was het vuil (dood onkruid) eruit halen, en opstoken.


Geploegd

Dit stuk is schoongemaakt, en de rommel ligt klaar om opgestookt te worden.


Glad geschoven

Hier in dit stuk is inmiddels alle rommel opgestookt en hebben we de hele zaak geegaliseerd. Nu nog irrigatie erin, en we kunnen aan de gang.

Verder hebben we het hele weekend, vanaf vrijdag t/m vandaag, beide vakantiehuisjes bezet gehad. We zijn dus lekker bezig geweest, maar gelukkig hebben we nogal wat hulp.


Schoonmaakdienst

Wat ons en beetje zorgen baart is het aantal cadeautjes wat Mama mee terug naar Nederland wil nemen. Zoals het er nu naar uitziet moeten we woensdag met twee auto’s naar Kaapstad om alles daar aan te leveren. Ik weet niet wie haar in Amsterdam op komt halen, maar een aanhanger (liefst een dubbel asser) is wel op zijn plaats!

Wat verder nog te melden valt is dat Rita en ik niet meer roken. Nooit meer.