Het heeft even geduurd...

Ik sukkel verschrikkelijk met Blogger, sinds de vorige post is de layout van de website helemaal 'deurmekaar', en nu kan ik ook geen foto's meer meesturen.

Vorige week schreef ik het al, vanaf donderdag t/m zondag helemaal volgeboekt. Woensdagmiddag om 16:00 uur gaat de telefoon, of we nog twee echtparen een nacht onderdak kunnen bieden. Een half uur later stonden ze op de stoep. Het bleken 2 Engelse stellen (op leeftijd, 60+) te zijn, die op de bonnefooi door Zuid Afrika aan het trekken waren. We hebben een verschrikkelijk gezellig contact met hun gehad gedurende de korte tijd dat ze hier waren. Wederom hebben we ze naar Fraai Uitzicht gebracht om wat te eten, en ze hadden het geluk dat juist die woensdagavond er weer een uitvoering was van het lokale koor. En dat is toch iets heel speciaals, wij hebben dat meegemaakt, Victorine en John weten wat het is, en ik waag me er niet aan om dit in woorden te omschrijven. Dit moet je meemaken.
Afijn, ‘s morgens weer ons wereldberoemde ontbijt klaargemaakt, nog gezellig wat nagepraat, en tegen een uur of elf waren ze weer vertrokken.
En toen was het even spitsuur. De accommodatie voor de komende avonden was geboekt, maar we wisten niet precies hoe laat de gasten kwamen. Al met al hebben we die middag 5 wasmachines was gedraaid, en om 17:00 uur was alles weer klaar. De eerste gasten verschenen een paar minuten later, een duits echtpaar wat hier een dag of drie wijn kwam proeven. En even later kwamen de wielrenners van het Vodacom-team.
Wij zijn de afgelopen week weer een heel eind wijzer geworden over wielrennen in Zuid Afrika. In dit geval ging het over een ploegenrace over ruim 200 km. Voor diegenen die hier een beetje de weg weten: start in Montague, dan naar Robertson, Bonnyvale, Swellendam, via de Tradouwpas naar Barrydale en terug naar Montague. Een lange Tour-etappe, met een berg van de 1e categorie. In feite was het een ploegentijdrit, ruim 100 ploegen deden mee, elk bestaand uit 12 leden, en de tijd van de zesde was bepalend voor de einduitslag.
Tja, en dan heb je topsporters in huis, en dat is toch weer even wat anders als de gemiddelde tourist. De westrijd was op zaterdag, dus konden ze vrijdag lekker op rust komen. Dachten wij. Maar nee hoor, ontbijt om 07:00 uur. En uiteraard alleen maar cereal en yoghurt, en een paar bananen voor onderweg.
Zaterdagmorgen moesten ze al om 05:00 am vertrekken om op tijd aan de start te verschijnen, en in overleg hebben wij het ontbijt in hun koelkast achtergelaten. En zondagmorgen om 04:30 zijn ze weer vertrokken richting vliegveld. Rita heeft ze nog uitgezwaaid. Echt veel contact hebben we niet gehad met hun, maar dat werd weer gecompenseerd door het Duitse echtpaar wat we hier ook hadden. In eerste instantie kwamen ze nogal stijf over, maar ze voelden zich hier voortreffelijk thuis en het ijs was al gauw gebroken. Het was een artsen – echtpaar die al eerder hier in de buurt geweest waren, en met een boek in de hand (John Platter’s South African Wines 2007) zijn die hier in de regio aan het proeven geweest. Deden het rustig aan, vertrokken ‘s morgens om een uur of elf, en waren om een uur of vier weer terug, om bij/in het zwembad te ontspannen. Ze kwamen donderdag aan, bekaf, en zondag zijn ze weer vertrokken, helemaal uitgerust, heel andere mensen.
Ja, en zondag was voor ons weer flink aanpoten. Alle bedden afhalen en alles gelijk de was in, hetzelfde met de handdoeken. Weer 5 machines, en gelijk maar besloten om een grote, industriële wasmachine aan te schaffen. Die is er inmiddels, en er kan maar liefst 13 kg was in. Wel weer een halve dag bezig geweest met het maken van een tweede wasmachine-aansluiting, en een halve dag met het bij elkaar zoeken van alle spullen die daar aan te pas kwamen. En wat hebben we verder zoal gedaan: Het abrikozen seizoen is weer aangebroken en dat betekend voor Rita dat er jam gemaakt kan worden. Het tuinieren schiet niet al te best op. Vorige week maandag is ėėn van de tuinmannen weggebleven. Na een week wilde hij weer komen werken, maar toen hadden wij hem niet meer nodig. Dus we zoeken weer naar personeel, maar dat zal niet makkelijk zijn, want het is hier oogsttijd en er is dus volop seizoenswerk. Volgende week gaan nog wel even aan een nieuw project beginnen: een dubbele carport bij de gastenhuizen. Het is hier inmiddels zomer, en dan is het hier niet bepaald prettig als er geen schaduw is om te parkeren.