Het mag inmiddels duidelijk zijn dat Rita en ik een hele boel samen doen, maar we hebben zo ook onze eigen verantwoordelijkheden, gebaseerd op persoonlijke talenten/eigenschappen. En Rita heeft zich de afgelopen jaren ontwikkeld tot diegene die mensen achter hun broek zit, met een duidelijke voorkeur voor ambtenaren. En er spelen een tweetal belangrijke zaken:
- een permanente verblijfsvergunning zou toch wel lekker zijn, als je een groot deel van je spaarcentjes hebt geïnvesteerd in dit land.
- en als je dan iets leuks (vinden wij, en we hebben getuigen: zie ons gastenboek) in elkaar getimmerd/gemetseld hebt om mensen een leuke vakantie te bieden, dan zou het erg prettig zijn als de lokale overheid het daar ook mee eens is.
Wat betreft de verblijfsvergunning hebben haar inspanningen inmiddels vruchten afgeworpen: sinds vorige week vrijdag hebben wij een permanente verblijfsvergunning in ons paspoort staan. Deze was overigens reeds op 9 november afgegeven, maar niemand had de moeite genomen om ons hiervan op de hoogte te stellen. En dankzij Rita’s telefoontjes kwamen wij erachter.
Wij zijn ruim 2 jaar bezig geweest met dit proces, hebben een aanzienlijke hoeveelheid geld geinvesteerd, hebben momenteel nog 4 mensen in dienst (Willem is afgelopen dinsdag op staande voet ontslagen) en onderhouden zodoende 4 families. Even om aan te geven hoe moeilijk het is om in een ander land binnen te komen. Wij hebben hier ook meerdere malen gevraagd: waarom doen jullie zo moeilijk. En het antwoord was telkens: we willen in geen geval dat buitenlanders aanspraak/misbruik maken van ons sociale stelsel. Stof tot nadenken?
Die permanente verblijfsvergunning gaat best wel het een en ander teweegbrengen. Zo kunnen we nu op een Zuid-Afrikaans rijbewijs uit, maar ook krijgen we een uitgebreide keuze in ziektekostenverzekeringen, omdat alle maatschappijen ons nu moeten accepteren.
De dubbele carport staat inmiddels.
De carport
Wel moet er nog geschilderd worden, verlichting gaat erin komen, en steenslag als vloeroppervlak. Dat moet volgende week gebeuren, evenals de oprichting van twee vlaggenmasten bij de ingang. Vandaag zijn hiervoor de fundamenten gestort. De vlaggen zijn ook al besteld, na lang wikken en wegen gaan we voor de Zuid Afrikaanse vlag, en die van de Europeese Unie. Er waren nog meer kandidaten, zoals de vlag van Brabant, en die van de Verenigde Oost-Indische Compagnie. Maar die zijn (om verschillende redenen overigens) toch afgevallen. Wel hebben we de Nederlandse vlag achter de hand, misschien leuk als er Nederlandse gasten komen.
Over gasten gesproken, daar hadden we het afgelopen weekend geen gebrek aan. Van vrijdag op zaterdag hadden we ėėn cottage bezet, en van zaterdag op zondag was het volle bak, alles zat vol, inclusief de flat. Het was dus weer ren je rot, het afgelopen weekend. Het lijkt erop dat we midden in de week een vrije dag voor onszelf in moeten gaan lassen. Gisteren hebben we vast geoefend, toen waren Victorine en John wederom (net als vorig jaar december) op bezoek, en hebben we de boel de boel gelaten.
Overigens hadden we vorig weekend een Nederlands koppel (Marga en Ron uit Zoetermeer) als gast. Heel gezellig contact gehad en ze bleken beide enthousiaste amateur-fotografen te zijn. Ze hebben hier nogal wat foto’s gemaakt, hebben er een aantal inmiddels naar ons toe ge-emaild, en een kleine selectie hieruit willen we jullie niet onthouden. Mallowdeen Gardens gezien door de lens van onze gasten, zullen we maar zeggen:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten