Geen nieuws is goed nieuws, zullen we maar zeggen...

Weinig te melden, deze keer. Rietje en Jac zijn afgelopen donderdag vertrokken naar Kaapstad, en zijn op dit moment al weer terug in Nederland. Michel en Ineke zijn zojuist heelhuids teruggekeerd van hun trip en moeten nog verslag uitbrengen. Het is hier nog steeds hoog zomer, werken doen we hoofdzakelijk ’s morgens, en voor de rest houden we zoveel mogelijk ons gemak. Zakelijk gezien zijn we nu januari al weer voorbij, dus over de klandizie hebben we nog steeds niet te klagen.

De wereld is klein...

Michel en Ineke zijn maandag in de loop van de dag teruggekeerd van hun eerste trip, waarop ze meerdere duizenden kilometers door voornamelijk de Oost- en West Kaap provincies getourd hebben. De afgelopen week is er een beknopt reisverslag gemaakt om naar hun naaste omgeving te e-mailen, en hebben het verslagje ook aan ons gegeven om op de weblog te publiceren. Dat is dus inmiddels gebeurd, en daar zijn we eigenlijk heel blij mee. Michel en Ineke zoeken meestal plekjes op ver van de populaire bestemmingen, en komen altijd terug met avontuurlijke verhalen en schitterend fotomateriaal.

Afgelopen maandag kregen we ook een telefoontje van ene Jac van Zeeland uit Geldrop. Die was met zijn vrouw Rietje aan het rondtoeren in Zuid Afrika, maar had vlak voor zijn vertrek wat gegevens over ons in zijn handen gedrukt gekregen van Nol K. te G. E.e a. resulteerde erin dat Rietje en Jac woensdag aankwamen.

Hier zitten ze aan het ontbijt

Toen was het nog niet helemaal duidelijk of ze één of twee nachten zouden blijven, maar ze zijn nog steeds hier. Het is overigens nog stééds niet duidelijk hoe lang ze blijven, maar we hebben het heel gezellig met zijn allen.

Rietje en Jac zijn vandaag op bezoek bij Astrid, Jan en Floris van Zeeland, die hier regelmatig vernoemd worden. Jac en Jan zijn namelijk neven.

Michel en Ineke zijn vandaag weer vertrokken. Hun tweede trip begint met het volgen van de Breede Rivier vanaf Robertson tot het punt waar hij in de Indische Oceaan uitkomt (Witsand), en dan verder langs de kust westwaards richting Kaapstad. Over een week verwachten we ze weer terug.

Voor de komende week hebben we eigenlijk alleen Rietje en Jac in de agenda staan. Dat wordt waarschijnlijk even wennen, want vorige week hebben we echt de hele week helemaal vol gezeten! We wachten maar rustig af.

We hebben overigens weer dikke problemen met de blogger-software, die van de hele indeling van deze blog weer een zootje heeft gemaakt.

“Ons vraag verskoning”

Reisverslag van Michel en Ineke

Michel en Ineke zijn vorige week maandag teruggekeerd van hun eerste trip. Hieronder volgt hun reisverslag:

Dinsdagochtend 23 januari, kort na zonsopkomst, maken we een prachtige daling over het Kaapse schiereiland om daarna veilig met de wieltjes op de grond te komen.

Wim haalde ons op en 2 uur later zaten we met z’n vieren aan het ontbijt. Het was een allerhartelijkst ontvangst. Huis, tuin en cottages bekeken en al gauw hadden we ons plekje voor de rest van de dag gevonden.

Ook ’s avonds werden we in de watten gelegd met een heuse Zuid-Afrikaanse braai.

Na een paar dagen waren we al aardig aan het leven en de emperaturen hier gewend en maakten we voorbereidingen voor onze eerste trip.

Hier een foto-impressie:

Uitzicht vanuit de lodge in het Karoo National Park.

Bergpas in het park.









Graaff-Reinet gelegen in een hoefijzervormige lus van de Zondagsrivier.







Eén van de vele historische gebouwen in Graaff-Reinet.








De “Valley of Desolation” vlakbij het stadje.








Ontbijt op de “Orange Valley Guestfarm” nabij de Gariepdam.








Bezichtiging van de stuwdam zelf.

Een exotische fleur onderweg.

Vergane glorie in ’t ooit prachtige Rhodes, een piepklein dorpje net onder Lesotho.

Bij Tiffendale, het enige ski-resort in Zuid-Afrika.








Ooit de woonplaats van Michel.









Morgan’s Bay aan de Wild Coast.









Het pontje over de Kei-rivier.









Het wrak de “Jacaranda”, vergaan in 1971.








Hoofdstraat in Grahamstown.









"Die AardVark”, ons onderkomen bij het Addo Elephantpark.

Bijna onder de voet gelopen door een olifant.








Een grote groep olifanten bij een “waterhole”.








Historisch stukje in Port Elizabeth.









Ontbijt met een view in Mosselbaai.









Weer terug in Robertson, waar Wim en Rita ons de volgende ochtend trakteerden op hun wereldberoemde surprise-ontbijt.






Voor nu nog een allerlaatste foto van Mallowdeen Gardens.








Tot ziens! Michel & Ineke

Gisteren en vandaag hebben we een koufront over ons heen gekregen, waarbij de middagtemperaturen daalden tot zo’n 20 graden. Er is ook 19 mm regen gevallen, en de tuin lacht. Het onkruid waarschijnlijk ook, maar dat zien we van de week wel weer. Voor het eerst sinds maanden moesten we vandaag het ontbijt binnen serveren.
Ons weekend viel afgelopen week op donderdag. We hebben er een dagje Franschhoek van gemaakt. Echt de tourist uitgehangen, een terrasje gepikt, winkeltje in, winkeltje uit, en in een gallerie nog een paar mooie prints gekocht die we in de gastenhuisjes op willen hangen. Een tijdje terug hadden Victorine en John wijn meegebracht als kadootje, en wij vonden hem erg lekker. Die kwam ook uit Franschhoek, dus zijn we gelijk maar eens even wezen proeven bij La Motte. Voor de lunch gingen we naar een wijngoed genaamd Zorgvliet, en daar was het goed toeven op de stoep van het Herenhuis (de naam van het restaurant).



































En toen weer naar huis, waar we al meteen ontdekten dat we eigenlijk helemaal niet weg hadden kunnen gaan. Want er zouden die dag nieuwe gasten komen, iets wat we kompleet vergeten waren. Het is hier inmiddels zo een beetje de regel dat wij niet weg kunnen op een ‘wisseldag’, een dag waarop gasten arriveren of vertrekken. Als mensen vertrekken, dan is dat meestal om een uur of elf, twaalf, te laat voor ons om nog ergens heen te gaan. En als nieuwe gasten arriveren, dan is dat meestal ergens in de middag, en dan moeten we uiteraard zorgen dat we thuis zijn. Afgelopen donderdag waren we toch weggegaan, maar gelukkig arriveerden de gasten pas ’s avonds. Niks aan de hand dus.
We merken overigens wel dat we momenteel in een fase zitten waarin veel buitenlandse vakantiegangers naar Zuid Afrika komen. Wij krijgen hier met name nogal wat duitsers over de vloer, en daar hebben we uiteraard geen enkel probleem mee. Tenminste, als ze een beetje Engels spreken, want ons Duits is niet zo verschrikkelijk goed, om het maar eens zacht uit te drukken. Ook met onze duitse gasten stellen wij het op prijs om “gemütlich” om te gaan (oftwel wij beginnen niet gelijk te zeuren over de fiets van ons opa, en wij serveren geen bloembollen als ontbijt). Maar we merken duidelijk een verschil tussen west- en oost duitsers. De west-duitsers spreken (bijna) allemaal engels, de oost-duitsers niet. Die spreken wel heel behoorlijk russisch, maar daar zijn wij nog niet helemaal in thuis. Conclusie van dit verhaal: wij hebben het afgelopen weekend moeten converseren in het Duits, en dat was niet altijd even makkelijk!
Nieuws van de afdeling Personeelszaken:
Onderhandelingen hebben ertoe geleid dat zowel Elsie als Jurie (voorheen Julian, de zoon van Poppy) een vast arbeidscontract hebben getekent. Jurie heeft er zelfs voor gekozen om per maand over de bank uitbetaald te worden. Rita gaat komende week met hem een bankrekening openen. Inmiddels is er ook een derde hovenier in dienst (op proef): Hendrik. We weten erg weinig van hem, maar houden hem zo goed mogelijk in de gaten. Hiermee is ons personeelsbestand gegroeid tot zes mensen.
Vandaag nog contact gehad met Michel en Ineke: zij verblijven momenteel in Mosselbaai en worden morgen terugverwacht in Robertson. Met een beetje geluk kunnen we volgende week wat foto’s laten zien van hun trip door de Karoo / Oost Kaap.
Vandaag hebben we geen gasten, maar morgen komen er weer mensen, en die blijven tot vrijdag.

Weinig nieuws te melden

Alles gaat hier zo zijn gangetje, de hele week gasten gehad, vanaf donderdag t/m vandaag helemaal vol gezeten, en vanmiddag om een uur of twee was iedereen vertrokken. Rita heeft inmiddels al weer vier wasmachines gedraaid en gedroogd. Hier is Rita in gevecht met de was:

We mogen dus helemaal niet klagen over het aantal gasten wat we krijgen. Qua statistieken groeien we lekker. In oktober meldden we trots dat we 18 overnachingen hadden verkocht. In november waren het er 37, in december 42, en vorige maand maar liefst 68! Overigens nog steeds niet winstgevend, daarvoor zal het aantal overnachtingen richting 100 per maand moeten. We gaan daarom een paar nieuwe stappen zetten op het gebied van marketing. Eerst komt er een advertentie in een wijngids die hier specifiek over deze streek gaat. Vanmiddag een aantal fotos’s gemaakt, en deze komt in de advertentie:

We weten inmiddels ook dat we gast-lezers hebben die via onze blog de vakantie van Michel en Ineke volgen. We hebben ze zojuist nog gesproken, ze zitten momenteel in Morgan’s Bay, ergens in de buurt van East London. Ze lijken het uitstekend naar hun zin te hebben en we verwachten hen voorlopig nog even niet terug.

Dan nog even wat nieuws over het personeelsbestand:
In huis werkt uiteraard Poppie (3 dagen per week), en in de vakantiehuisjes werkt Elsie (ook 3 dagen per week). Elsie doet het ondanks dat ze nog erg jong is (18) heel goed en morgen gaan we we haar een vast contract aanbieden. En morgen begint op proef Molly, die Elsie gaat helpen.
In de tuin werken momenteel Karel (sinds half mei 2006) en Julian (sinds december 2006, hij is de zoon van Poppie). Dat gaat heel goed, ook samen. Karel heeft al een vast contract, en dat gaan we morgen Julian ook een aanbieden. Begin januarie is hier ook een zekere Kobus begonnen. Hij werkte heel behoorlijk en na twee weken hebben we hem nieuwe kleren en schoenen gegeven. Wij stellen het op prijs als ons personeel er een beetje netjes gekleed bijloopt, en veiligheidsschoenen is hier geen overbodige luxe. Helaas, sedertdien ontbreekt elk spoor van Kobus. We hebben hem nooit meer gezien. De kleren en schoenen ook niet...