We zijn nu dermate in het seizoen gevorderd, dat er weer dagen zijn zonder gasten. Wel hebben we voor de gehele maand boekingen in de weekenden, maar door de week beginnen er gaten open te blijven. Dus zijn we maar weer voorzichtig bezig gegaan met wat klusjes zo links en rechts. Eerst en vooral hadden we eindelijk, na ongeveer een half jaar wachten, ons schildje met de vier sterren ontvangen. Dat moest natuurlijk gelijk een prominente plaats krijgen.

Verder was er op de slaapkamer nog wat achterstallig onderhoud. Tijdens de overstroming van vorig jaar augustus waren er muren zo vochtig geworden dat verf, en op sommige plaatsen ook het stukadoorswerk eraf kwam. Nu is alles weer goed opgedroogd en ben ik maar eens begonnen om al het losse spul eraf te steken. Het resultaat zag er als volgt uit:

Met deze foto ben ik vervolgens naar de lokale verfspecialist gegaan. Er moesten nog een aantal toevallig in de winkel aanwezigzijnde ‘deskundigen’ geraadpleegd worden, maar uiteindelijk gingen we naar huis met een hele verzameling potten en zakjes die het probleem op zouden lossen. Het kwam er op neer dat de plekken waar het stukadoorswerk eraf was, eerst behandeld moesten worden met ‘gom’, een of andere lijmsoort die de zanderige structuur van de muur bij elkaar houdt. De muren hier zijn nog gewoon van gedroogde modder, dus losse korrels wegschuren is geen optie: dan kan je doorgaan tot de hele muur weg is. Dus de zaak ingepapt met gom, de volgende dag voor alle zekerheid nog een keer, en toen opnieuw bezet met een of ander spul dat speciaal voor dit soort muren geschikt zou moeten zijn. Volgende dag wat geschuurd en geverfd, en over het resultaat zijn we verlopig heel tevreden.

De grote test volgt natuurlijk de komende maanden, wanneer het gaat regenen. Als die muur weer vocht op gaat trekken, dan is alle moeite voor niets geweest. Maar wij vertrouwen er voorlopig maar even op dat de verbeteringen die we aangebracht hebben direct na de overstroming, waaronder het weghouden van het water bij de fundamenten, hun werk gaan doen.

We hebben het al een tijdje niet meer over ons pesoneelsbestand gehad. Over het algemeen is dat goed nieuws, zo ook in dit geval. Rita en ik zijn de afgelopen maanden verschrikkelijk druk geweest met de nieuwe rol die we kregen met het verschijnen van gasten. Wat het buitengebeuren betreft heeft Karel het heel fijn opgepikt dat Rita en ik geen tijd meer hadden om ons dagelijks met de tuinprojekten te bemoeien. Hij heeft zichzelf ontplooid tot opper-hovenier, die de andere tuinmannen aanstuurt en eigenlijk de hele zaak regelt. Die andere tuinmannen zijn dus Jurie, de zoon van Poppie, en sinds afgelopen maandag ene Petrus. Karel heeft Jurie inmiddels geleerd hoe met de maaimaschine en de bosmaaier om te gaan. Hoe we aan die Petrus gekomen zijn is weer een verhaal apart, daar kom ik nog wel eens op terug (eerst maar eens afwachten of hij er morgen weer is...).
In huis zwaait Poppy de scepter. Ons dagje uit gedurende de week plannen we altijd op een dag dat Poppy in huis is. Als we dat vragen blijft ze ook een uurtje langer, tot we thuis zijn. We kunnen haar 100% vertrouwen. En dat waarderen we ook: ze gaat met het beste salaris van allemaal naar huis. Elsie en Molly zijn erg jong en moeten nog erg gecontroleerd worden. Om een voorbeeld te geven, als zij de huisjes schoonmaken, dan gaat de wekkerradio aan op volle sterkte, en dansend en swingend zijn de dames bezig. Geen enkel probleem natuurlijk, totdat er klachten komen. Midden in de nacht begint er bij de buren muziek te spelen... Of nog erger: Midden in de nacht begint opeens die wekkerradio te loeien... We zijn de dames momenteel aan het opleiden hoe je met een wekkerradio om moet gaan. Dit is overigens niet iets wat we die meiden kwalijk nemen: voor hun is de luxe die wij onze klanten bieden iets ongekends; zelf hebben ze thuis geen electriciteit...

Ander goed nieuws wat we deze week kregen was dat onze aanvraag voor subsidie is ontvangen en goedgekeurd. We hebben deze aanvraag ingediend op 8 november 2005. Je moet hier een lange adem hebben. Dit wil overigens nog niet zeggen dat we subsidie krijgen, dit betekent wel dat men gaat kijken of we recht hebben op subsidie. En dat hangt op zijn beurt weer af van factoren als werkgelegenheid en omzet. Lange termijn planning, en daar zouden we eigenlijk niet meer aan doen.

Toch weer een heel verhaal geworden, maar ik wil nog een paar foto’s laten zien die Michel op speciaal verzoek heeft gemaakt van onze gastenverblijven ’s avonds. Onze camera laat het niet toe om z.g. tijdopnames te maken, maar zijn camera wel. Hier zijn een paar foto’s: