Ik noemde vorige week zo even tussen neus en lippen door dat Rita een dag na aankomst hier ziek werd. Dat verhaal kreeg nog een behoorlijke staart! Zoals gezegd arriveerde Rita donderdag morgen weer hier. Vrijdagmorgen kwam ze terug van boodschappen doen en toen voelde ze zich opeens niet lekker. Ze werd misselijk, en moest braken. Zaterdagmorgen hetzelfde. Ik naar de apotheek, de situatie uitgelegd, en terug naar huis met een doosje pillen. En die hielpen, vanaf dat moment heeft Rita niet meer overgegeven. Maar ze bleef zich naar voelen, en klaagde meer en meer over pijn in haar long. Maandagmorgen gelijk de dokter gebeld. De eerste mogelijkheid voor een afspraak met onze huisarts was om 12:15. Maar we konden ook gewoon komen, op goed geluk, en de eerste dokter die een gaatje had zou haar kunnen zien (onze huisarts zit in zo’n soort maatschap met nog een ander huisarts). Wij gelijk in de auto gesprongen en om 09:00 arriveerden wij bij de huisdokter. En om 09:05 waren we aan de beurt, weliswaar niet bij onze eigen huisarts (Dr. Visser), maar bij zijn collega. Wij het hele verhaal verteld dat Rita net teruggekomen was uit Europa, en behoorlijk ziek was geworden. Hij Rita onderzocht, geluisterd naar de longen, bloed afgenomen, urine ingeleverd. De urine leverde niets op, uitslag van het bloedonderzoek zouden we de volgende dag horen. De dokter dacht aan een voedselvergiftiging, maar dat rijmde weer niet met de pijn in haar long. Dus maar gelijk een verwijskaart naar het ziekenhuis om longfoto’s te maken. Ondertussen kreeg Rita een recept voor een antibiotica kuur en pijnstillers, en om 09:30 vertrokken we naar het ziekenhuis. Daar kwamen we voor de eerste keer, dus moesten we door de bekende molen van het inschrijven. Maar dat verliep eigenlijk allemaal heel soepel, zo soepel dat we om 10:00 de foto’s hadden en af konden geven bij de dokter. Toen nog even langs de apotheek om de medicijnen te halen, en om 10:30 waren weer thuis. En om 11:00 belde de dokter met de mededeling dat hij de foto’s gezien had, en dat Rita een pracht van een longontsteking had. Of ik maar weer even wilde komen om een recept op te halen voor nog een extra antibiotica kuur. En vanaf toen is het langzaam maar zeker elke dag wat beter gegaan met Rita. De eerste dagen kwam ze nauwelijks het bed uit, maar vanaf woensdag werd ze ook elders in huis gesignaleerd. Woensdag middag terug op controle bij de huisarts, en die was heel tevreden met de gang van zake. Wel heeft hij voor alle zekerheid beide antibiotica kuren herhaald, gewoon om er zeker van te zijn dat er geen resten van de ontsteking nablijven. Op dit moment voelt Rita zich nog een beetje slapjes, maar heeft dit weekend al weer meegeholpen met het verzorgen van de ontbijtjes, en eet ondertussen alles wat los en vast zit (ze had bijna een week lang nauwelijks iets gegeten, zo ziek was ze!) We hebben overigens afgelopen maandag, toen we het nieuws hoorden, gelijk een stop op nieuwe boekingen gezet. Maar bestaande reserveringen kunnen we niet zomaar afzeggen, en dit afgelopen weekend hadden we dus gasten. En het volgende weekend is hier een lang weekend, en dan zitten we hardstikke vol! Geen ideaal herstel-scenario voor Rita, maar we betrekken ons personeel zo veel als mogelijk erbij om de lasten te verlichten.
Wel realiseren we dat we hieruit conclusies moeten trekken. Het is natuurlijk allemaal heel mooi en aardig om lekker bezig te zijn met een droom in vervulling te brengen (en echt te zien verwezelijken!). Maar de inspanningen eisen hun tol. Op een of andere manier moeten we er wat vaker tussen uit kunnen. In de ruim twee en een half jaar dat we nu hier zijn hebben we slechts een paar dagen vakantie gehad. Dat was vorig jaar, toen Tonny en Huib hier waren. We gaan er serieus aan werken om er vaker een tijdje tussenuit te kunnen trekken. Dat is echter makkelijker gezegd als gedaan, er zijn op dit moment gewoon nog teveel dingen die we nog niet gedelegeerd hebben. Om een paar voorbeelden te geven: wie zorgt er voor de honden en katten, wie staat mensen te woord die zomaar aan komen rijden (ons personeel spreekt enkel Afrikaans)? En zo kunnen we nog wel even doorgaan. Misschien zijn er onder de lezers belangstellenden om een paar weken in Zuid Afrika te verblijven, en en passant een weekje op ons huis willen passen? Moet wel ergens in de periode van Mei t/m Augustus!
Iets helemaal anders, we krijgen inmiddels aanvragen voor het volgende zomerseizoen, wat hier op 1 oktober begint. Dus hebben we prijzen aangepast, en die moeten uiteraard ook op onze website komen. Dat leek ons meteen een goede reden om ook maar weer eens wat foto materiaal aan te passen, want e.e.a. groeit hier gestaag, en hier en daar ziet het er toch weer en beetje anders uit. Een paar voorbeelden, en ik beperk me even tot de eerste pagina van de website:
panorama, 6 maanden geleden:
panorama, nu:
huisjes, 6 maanden geleden:
huisjes, nu:
ingang, 6 manden geleden:
ingang, nu:
Ergens in de loop van de komende week zouden de nieuwe foto's op de website moeten staan.
Verder hebben we de afgelopen week de kweektunnel weer in gebruik genomen. Dit vanwege de lagere temperaturen die we momenteel hier hebben. Die lagere temperaturen, daar moet ik dan gelijk bij melden dat die nog steeds zodanig zijn dat wij 's morgens het ontbijt buiten serveren.
We hebben vanalles gezaaid, van klaprozen tot korenbloemen, en weer de nodige olijven gestekt.
Maar de meest indrukwekkende gebeurtenis de afgelopen week was toch wel dat er hier in Robertson een (afhaal)chinees restaurant de deuren opende. Eergisteren heb ik voor het eerst sinds ruim 2 1/2 jaar weer eens chinees gegeten, en dat beviel uitstekend!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten