Onder bedenkelijke weersomstandigheden vertrok Rita met haar moeder op maandagmorgen richting Stellenbosch. Eerst nog even op bezoek bij Astrid en Jan van Zeeland, en toen naar het overnachtingadres voor de komende 2 nachten. De keuze was gevallen op het land/wijn-goed Spier, even buiten Stellenbosch. Ik was er zelf niet bij (er moet ook nog gewerkt worden...) maar de foto’s doen vermoeden dat de dames het goed naar hun zin gehad hebben.

Tijdens deze braspartijen in Stellenbosch was het weer hier in Robertson ronduit belabberd. Vorige week vertelde ik al dat het op zondag begon te regenen. Maandag was het van hetzelfde laken een pak, en dinsdag was het zo nu en dan even droog. Drie dagen regen achter elkaar is hier uitzonderlijk, maar de 30 mm regen die er viel bracht ons weer in lijn met het jaarlijkse gemiddelde van zo’n ruim 200 mm regenval. De bijkomende koude (’s nachts temperaturen rond het vriespunt) zorgde ervoor dat we zowel links (Langeberge) als rechts (Riviersonderend Berge) op besneeuwde berghellingen keken. Gelukkig hadden we genoeg werk in de tunnel: we hebben weer zo’n 300 olijvenstekken opgepot. Dit is de reservebank voor wat we de komende weken buiten in de volle grond gaan planten. Als er boompjes om een of andere reden niet aanslaan, dan hebben we een reservevoorraad. En bijna al de zaadjes die schoonmoeder meegebracht heeft zijn inmiddels ook gezaaid. Vanaf woensdag werden de weersomstandigheden stukken beter en konden we weer naar buiten. Wat betreft de olijvenboomgaard is de huidige situatie als volgt:

Alle PVC pijpen voor de besproeiing zitten in de grond. Morgen gaan we beginnen met het dichtgooien van de sleuven, en dan kan er druk op de leidingen worden gezet.

Alle rijen zijn uitgezet met paaltjes op elke plek waar een olijfboom komt staan, en alle besproeiingsslangen zijn uitgerold en liggen op hun plaats. De zaak moet nog wel aan elkaar geknoopt worden.

Van afstand ziet het er zo uit:

Donderdag waren we uitgenodigd door Jan en Fokelien om mee uit te gaan eten. Zij verschenen vorig jaar november uit het niet, bleken lezers van deze weblog te zijn. Zij wonen in Groningen, zijn beide toegewijde aviateurs, en hebben grootse plannen met het vliegveld van Robertson. Al meer als een jaar zijn zij in onderhandeling met de gemeente Robertson, en er is een leuk contact ontstaan tussen hen en ons.

Afgelopen vrijdag is schoonmama hier naar de kapper geweest, samen met Nella, de 91-jarige vorig bewoonster van ons huis, nu bijna-buurvrouw en nog altijd een graag geziene bezoeker.

Hier komen beide dames naar buiten, beiden voorzien van een nieuwe helm van haarlak.

Gisteren ben ik met schoonmoeder naar Witsand geweest. Wederom volop walvissen, dit is beslist één van Zuid Afrika’s best bewaarde geheimen. Hermanus staat wereldwijd bekend als de walvissenhoofdstad, maar wij weten inmiddels dat Witsand méér walvissen te bieden heeft, in een omgeving die véél minder toeristisch is.

Tenslotte nog even poseren tussen de bloemetjes: