Nog steeds koud!

Het verhaal wordt ééntonig, maar de koude blijft maar aanhouden. Gisteren en vandaag volop regen gehad, en ook voor morgen en overmorgen is de voorspelling koud en nat, met nachttemperaturen van dicht tegen het vriespunt.

En verder zijn er geen schokkende feiten te vermelden. Waar we vorige week mee bezig waren, daar zijn we verder mee gegaan, donderdag weer eens kans gezien om er een dagje ertussenuit te gaan. En waar zijn we naar toe geweest: naar de dierentuin. Dit had een reden: vorig jaar zijn we begonnen met een personeelsuitstapje. Toen zijn we op verzoek van ons personeel naar zee geweest, en dit jaar kwam het verzoek om naar een dierentuin te gaan. Nu is er in de West-Kaap één dierentuin, in de buurt van Stellenbosch, en daar zijn we eens rond wezen kijken. Gewoon om wat vooronderzoek te doen: hoe lang is het rijden, hoe lang kan men zich daar vermaken, kunnen we daar ook nog wat eten, en dat soort dingen. Daar zijn we nu helemaal uit, dus nu is het alleen nog een datum prikken. Dit doen we in overleg met Han en Jan, die hier tijdens onze afwezigheid op het beestenspul passen.

Hier is Jurie bezig om de poort van de Japanse tuin te verven.

Tussendoor ook nog even de grapefruits controleren!

Gisteren was zo’n verschrikkelijk koude en miezerige dag, dat we de hele dag zo ongeveer voor de tv hebben gezeten. Via de al eerder genoemde Han & Jan, die vorige maand nog in Nederland in waren, hadden we alle 7 afleveringen van de serie Stellenbosch op dvd gekregen, en we hebben het gepresteerd om die op één dag te bekijken. We waren overigens best wel onder de indruk van de serie, die best wel een goed beeld schetst wat betreft de problematiek hier op het platteland, vonden wij.

Vandaag begon ook weer met regen, maar laat in de middag klaarde het gelukkig even op. Toen zijn Rita en Yvonne nog even wezen wandelen bij ons achter de bergen in. Niet verkeerd eigenlijk, om het Pat Busch Nature Reserve zo ongeveer als buurman te hebben.

Ondertussen kreeg ik onverwacht bezoek:

Ik loop naar de keuken, hoor een klap, zie een explosie van glassplinters, en een wolk van veren. Wat bleek: een duif vloog pardoes binnen door het keukenraam, om aan de andere kant van de keuken, 8 meter verder, tegen de muur tot stilstand te komen. Zwaar gewond, bleek toen ik eenmaal besefte wat er gebeurd was.

Eerst de duif met behulp van een handdoek naar buiten verhuisd, naar een plek ver van een viertal zeer geïnteresseerde huisdieren, en toen werkelijk de hele keuken schoon moeten maken: er lagen overal glassplinters en veren. Het was inmiddels al donker toen we het raam met karton dicht hadden, om de grootste koude buiten te houden. Morgen dus eerst maar een nieuwe ruit en stopverf halen!

Overigens is het niet allemaal kommer en kwel hier, alleen hebben wij een beetje moeite met een dag zonder zon. Maar er zijn ook ontwikkelingen die ons goed doen: we krijgen al veel aanvragen en daadwerkelijke boekingen voor het komende seizoen. We hebben zelfs al mensen teleur moeten stellen die in November bij ons wilden komen logeren, maar helaas (voor hun) waren we nét op die datum al vol. Er zijn al boekingen voor volgend jaar Maart, April, en zelfs Juni! En ook afgelopen weekend hadden we weer gasten: en die wisten ons te vertellen dat de walvissen weer terug zijn. Hun vorige overnachtingadres was aan de zuidkust (De Hoop Nature Reserve), en daar hadden ze al volop walvissen gezien. Het officiële walvisseizoen loopt hier van Julie t/m December, en het feit dat ze er weer zijn is voor ons een teken dat het nieuwe zomerseizoen eraan zit te komen.