Stuurloos

We zitten zonder president. Zaterdag heeft het ANC de zittende president, Mbeke, beleefd doch dringend verzocht om op te stappen, en zondag heeft Mbeke in een televisierede te kennen gegeven dat hij zijn ontslag in zal dienen. Hiermee is een langdurige en hevige machtsstrijd binnenin het ANC nu definitief gewonnen door het Zuma-kamp. Het is zo goed als zeker dat Zuma volgend jaar (in 2009 zijn hier de verkiezingen) de nieuwe president wordt, en tot zolang zal één van zijn vazallen waarschijnlijk gaan fungeren als waarnemend president.

Géén goed nieuws, vinden we. Ik heb al eens eerder uitgelegd dat die meneer Zuma niet geheel onbesproken van gedrag is. Het begint er steeds meer op te lijken dat de politiek (het ANC als enige grote partij) in staat is om de rechtsstaat en de grondwet te negeren. Een vooruitzicht wat voor ons niet erg aanlokkelijk is, met Zimbabwe maar al te duidelijk op het netvlies.

Maar theoretisch kunnen deze ontwikkelingen ook nog zeer positief uitwerken voor Zuid Afrika. Er gaan geruchten dat Mbeke met zijn trouwe aanhang zich af gaat splitsen van het ANC om een eigen partij te vormen. En dat is, denk ik persoonlijk, precies dát wat hier nodig is: oppositie. Want men praat hier trots over democratie, maar eigenlijk is het hier een éénpartijstelsel. En zo racistisch als de pest: alles wat zwart is stemt op het ANC, van de linkse vakbonden tot de uiterst rechtse communistische partij. De blanken zijn (uiteraard ver in de minderheid) verdeeld over een paar kleine splinterpartijen. Vóór we hierheen vertrokken was mijn beeld van het ANC een groep sympathieke strijders voor gelijke rechten, aangevoerd door Nelson Mandela, met zijn hoge aaibaarheidsfactor. Het huidige ANC, zoals wij het hier hebben leren kennen door hier te wonen, lijdt in ernstige zin aan hoogmoedswaanzin, wat zich uit in machtswellust en corruptie. Het ANC heeft een tegenpartij nodig, en die zal uit de zwarte gemeenschap moeten komen.

Niet een echt opbeurend verhaal deze week: eerst dat politieke gedoe, en dan iets wat ons wereldwijd bezighoudt: het weer. Ook weer een klaagzang: het is niet te geloven hoe het ene na het andere koufront over ons heen trekt. Afgelopen donderdag viel er nog sneeuw op de Tafelberg. Ook zaterdagavond waren de kachels weer aan, zondag was het best lekker, 20+ graden. Maar vandaag krijgen we weer zo’n koufront over ons heen, met dagtemperaturen onder de 15 graden, en ’s nachts even boven het vriespunt, veel wind en misschien regen.

Het ‘gunstige’ weer van afgelopen zondag hebben we aangegrepen om met Han en Jan (en uiteraard Saartje en Koos) te gaan uitwaaien op het strand van de Indische Oceaan (Witsand), zo’n anderhalf uur rijden hiervandaan.