Zomer?

Vanmiddag heeft de zon ons naar binnen gestuurd: we houden van warmte, maar ineens 34 graden is best wel heftig. Gisteren was het ook niet slecht, zonnig, en zo’n 25 graden. Dat na een week van veel wind, nogal wat bewolking, en temperaturen vooraan in de 20. Vanmorgen was het ineens anders: we zaten om 8 uur buiten te ontbijten. En vanavond zaten we weer buiten te eten: dit begint op zomer te lijken!

Hoewel we door het jaar eigenlijk best wel veel bloeiende planten/struiken hebben, is de bloei momenteel nogal uitbundig:

De aloë’s, nog niet zo lang geleden geplant, staan (bijna) allemaal in bloei.

Dit is de rode variëteit van de Callistamon, de lampenpoetser noemen we hem hier.

Die hebben we ook in het paars.

Grote groepen van dezelfde planten bepalen de sfeer hier.

Met soms verrassende contrasten: lavendel op de voorgrond, dan uitbundig bloeiende succulenten met agaven daartussen, en op de achtergrond de abrikozenbomen van de buurman.

De flat is een verhaal op zich.

Daar hebben we de afgelopen maanden nogal wat werk ingestoken om die een beetje op te poetsen, en we zijn uiterst tevreden met het resultaat:

Nieuw bed, nachtkastjes en verlichting;

Kompleet vernieuwde zithoek. Pikant detail: de bank rechts was van Harrie’s ouders, die hebben we hier opnieuw laten overtrekken.

Rest nog de mededeling dat de koers van de Rand wederom met 10% gedaald is: Momenteel zitten er 14.9 Randen in een Euro. Wij liggen er niet echt wakker van, maar we krijgen wel te maken met een nieuw fenomeen: Mensen die geboekt hebben voor later dit jaar of volgend jaar betalen nu al omdat de wisselkoers momenteel gunstig is.

Wat we ook meegekregen hebben is dat middels de SP in Groningen de armoedegrens in Nederland nu duidelijk gedefinieerd is: een flatscreen tv is toch echt wel een eerste levensbehoefte. Wij begrijpen dat niet helemaal, als wij hier om ons heen kijken…

Eerst echte zomerweekeinde!

Amper bekomen van het familiebezoek realiseren we ons dat inmiddels het touristen seizoen echt begonnen is. Door de week kregen we onverwachte gasten die zomaar achterom kwamen rijden, en vanaf donderdag zaten we helemaal vol t/m zondag mede i.v.m. het populaire “Robertson Wine on the River” festival hier in Robertson. En de weergoden waren ons goed gezind: Zaterdag was het 30 graden, en zondag 29, twee dagen achter elkaar in de korte broek, voor het eerst dit seizoen! En zelfs gezwommen: ondanks het feit dat de temperatuur van het zwembad slechts 24 graden was (twee graden onder onze norm van 26 graden), kon ik me niet langer bedwingen en moest er een verkoelend bad genomen worden. Inmiddels is de buiten temperatuur weer terug naar begin twintig, en dat blijft de komende dagen nog zo. Nee, met de zomer wil het nog niet echt vlotten hier.

Politiek gezien beleeft Zuid Afrika ongekend spannende tijden: De breuk in de ANC is een feit, alleen is het nog afwachten of het gedeelte wat zich af gaat scheiden genoeg gewicht in de schaal kan het leggen om het politieke landschap wezenlijk te veranderen. Volgende maand komt er meer duidelijkheid als de nieuwe partij zich gaat profileren.

De wereldwijde financiële crisis heeft ook voor ons gevolgen: momenteel is de waarde van de Rand gedaald naar 13.5 Rand t.o.v. de Euro. Vier jaar geleden, toen wij hierheen gingen, was dat ongeveer de helft…

Familiebezoek (III)

Op maandag hadden we een dagje Kaapstad op het programma gezet. Dat betekende op tijd opstaan en via een eenvoudig ontbijt zo snel mogelijk op pad. Bovenaan op ons lijstje stonden de botanische tuinen van Kirstenbosch.

Rita en ik zijn er al een paar keer geweest, maar het blijft telkens weer een indrukwekkend schouwspel, wat verandert met de seizoenen.

Grote Koningsprotea’s in bloei…

Uitbundig bloeiende Speldenkussens…

Gewoon een prachtige plek voor eenieder die wat met bloemen, planten en bomen heeft.

Daarna een hapje gegeten op Groot Constantia,

en nog vlug even rondgekeken op de Waterfront

Dinsdag was een dag van uitrusten, en woensdag kregen we voor onzen doen nogal wat regen over ons heen: 50 mm, een kwart van ons jaarlijks gemiddelde. Daardoor werd donderdag ook min of meer een rustdag, aangezien paden nauwelijks of niet begaanbaar waren.

Vrijdag was de dag van terug naar Kaapstad en van daaruit terug naar Nederland. Wij kijken terug op een gezellige twee weken!

Inmiddels is het vakantieseizoen hier begonnen, mogen we wel zeggen. Sinds Maria, Dini, Harrie en Frank huiswaarts keerden hebben we afgelopen weekend helemaal volgezeten. En de gasten waren niet de eerste en beste: beide cottages waren geboekt door Paco en Mary, die voor de zevende (waarmee ze onze trouwste gasten zijn) keer hier een weekend logeerden, en ze brengen telkens familie / vrienden mee. In de flat hadden we vrijdag en zaterdag de area manager van Cape Town Tourism (Kaapstad Toerisme Bureau), en zondag de inspecteur van de Tourism Grading Council, diegene die bepaalt hoeveel sterren we krijgen. Bij het in orde maken van de flat (zondagmorgen) ontdekte Rita dat de uitgaande gasten werkelijk de hele badkamer leeg gemaakt hadden. We hebben allemaal wel eens een zeepje, een naaigarnituurtje, of een douche muts (we hebben echt geen idee hoe een “shower cap” in het Nederlands heet…) meegenomen uit een hotel, maar deze gasten hadden écht alles meegenomen, inclusief maandverband en de grote flacons met handzeep, bodylotion en shampoo. Die flacons, daar hebben we een soort van containers voor om ze na te vullen, maar van de flacons zelf hebben we geen reserve. Lichtelijke paniek, de controleur was op weg, en we misten essentiële attributen in de badkamer. Naar de supermarkt (die is hier open op zondag) was geen optie: de spullen die je daar koopt voldoen niet aan de standaard van de Tourism Grading Council. Gelukkig hebben we goede relaties met een aantal collega’s hier in Robertson, en kon ik datgene wat we niet op voorraad hadden lenen, in dit geval bij Corieda van Lemontree House. Uiteindelijk is alles weer goed gekomen: we houden onze 4 sterren weer voor het komende jaar!

Familiebezoek (II)

Zaterdag al weer een week geleden was eigenlijk de eerste dag van de vakantie hier van Maria, Dini, Harrie en Frank. We zijn rustig begonnen, die zaterdag eerst een uitgebreide rondleiding over ons perceel. Zondag hebben we ze kennis laten maken met Robertson, hebben daar wat rondgelopen en tuinen bekeken, daarna doorgereden naar Montagu. Daar wat gegeten, en een mooie wandeling gemaakt.

Maandag weet ik eigenlijk niet meer wat we gedaan hebben, maar dinsdag ben ik met hun eerst naar Franschhoek en vervolgens naar Stellenbosch geweest. Onderweg moest er natuurlijk nog wat gegeten worden, en dat leverde in eerste instantie wat problemen op: Boschendal was vol, maar gelukkig konden we terecht bij Zorgvliet in het Herehuis. De buitenstaander weet niet waar ik het over heb, maar het komt er op neer dat we allemaal best wel weten wat lekker is.

Dinsdag gingen we wandelen, en wel in Dassieshoek, een natuurpark nét achter Robertson, tegen de Langeberge.

Wandelen tussen protea’s,

Dassieshoek ligt even buiten Robertson, aan de voet van de Arangieskop, die met zo’n kleine 1700 meter de hoogste top is van de Langeberge. Boven is een overnachtingshut, dus je kunt in één dag omhoog, en de volgende dag weer omlaag.

De Arangieskop staat bekend als de “Everest van de West Kaap”. En als je via Google zoekt op ‘Arangieskop’, dan kom je interessante reisverslagen tegen, inclusief ontberingen. Wij hebben vooralsnog geen pogingen ondernomen om de top te bereiken.

Woensdag was ‘Ladies Day’: Rita nam Maria en Dini mee om te gaan winkelen in het winkelcentrum in Worcester. Hierover is uiteraard weinig goed nieuws te melden… Maar ik greep de kans aan om met Harrie en Frank een uitstapje te maken naar Klipdrift. Klipdrift is géén plaatsnaam, maar een product wat in Robertson geproduceerd wordt en inmiddels verweven is met de plaatsnaam zoals Peijnenburgse Koek met Geldrop. In Roberson destilleert men sinds lange tijd brandewijn met de naam Klipdrift. En cognac, maar die mag niet zo heten, want cognac moet uit de Franse streek Cognac komen om cognac te mogen heten (zoals champagne alleen uit de Franse streek Champagne mag komen). Wij hebben de historie van Klipdrift over ons heen gekregen, maar ook de destillatieketels gezien (ze stoken daar 10 ton kolen per dag!), de vaten waar de brandy ligt te rijpen, en uiteraard hebben we geproefd. En misschien mogen we het dan geen cognac noemen, maar het goeie spul wat ze daar maken, en 21 jaar ligt te rijpen in eikenhouten vaten, smaakte niet verkeerd, om het maar eens zacht uit te drukken. En over de prijs (in vergelijking met een Franse Cognac) zullen we het maar niet hebben.

Geheel ontnuchterd zijn we Donderdag gaan wandelen: we hebben de Klaas Voogds Vallei helemaal gelopen, zo’n 10 kilometer.

Vrijdag hebben we het rustig aan gedaan, weer een stuk van de wijnroute verkend, en we kwamen uit bij Weltevreden in Bonnievale.

Van wijnproeven is eigenlijk helemaal niks gekomen,

We hadden andere prioriteiten…

Zaterdag hebben we één van de lokale attracties bezocht: Soekershof. Het lukt mij nooit om in één zin te beschrijven wat Soekershof nu eigenlijk is, maar als je geïnteresseerd bent in succulenten, dan is het zeer de moeite waard.

Je krijgt er nog veel meer over je uitgestort, lokale geschiedenis, een doolhof ingestuurd worden met een wazige opdracht, kennismaking met Joey, die onwaarschijnlijke dingen maakt uit ijzerdraad, maar de rondleiding door de succulententuin was wederom het hoogtepunt

Zondag is hier min of meer een verplichte rustdag, dan is er gewoon niks te doen. Het is op die dag zelfs voor de gemiddelde toerist nog niet zo eenvoudig om ergens uit te gaan eten. Gelukkig weten we hier in de buurt inmiddels een beetje de weg, en hebben een paar opties. Deze keer kwamen we uit in McGregor, een dorpje op zo’n 15 km afstand van Robertson.

Waar we, na het versterken van de inwendige mens, ook nog even zijn wezen kijken naar “Three Hills”, waar het wat ons betreft allemaal is begonnen. Unaniem was men van mening dat we nu een stuk gunstiger zitten.