Verrassing

Soms lopen dingen anders als gepland. Zo ook afgelopen week: op maandagmorgen waren we zoals gewoonlijk om 06:30 uit de veren en maakten ons op voor een week die voornamelijk in het teken van gasten leek te staan, want alles was zo ongeveer volgeboekt. Even over 7 ging de telefoon en we kregen de mededeling dat de graafmachine onderweg was. Graafmachine? Helemaal vergeten… Wat was het geval: ergens in Oktober vorig jaar waren we druk bezig met het maken van de aanzet van de nieuw aan te leggen Japanse tuin. Een belangrijk element daarin zou een vijver worden, waarvoor een graafmachine besteld werd. Het zou ongeveer drie weken gaan duren voordat die beschikbaar zou komen, werd ons toegezegd. Toen die machine na drie weken nog niet was op komen dagen, schoten wij echt niet kompleet in de stress, want we zijn er (soms) min of meer aan gewend dat tijd hier een rekbaar begrip is. En eigenlijk waren we inmiddels met andere dingen bezig: het nieuwe seizoen was inmiddels begonnen, en het werd al gauw te warm om te gaan planten, dus de plannen voor de Japanse tuin verdwenen naar de achtergrond. Toen kwam daar de watersnood van November 2008 nog eens overheen: dan weten we ondertussen wel dat graafmachines geen tijd hebben om een vijver uit te komen graven. Daarna zijn we verschrikkelijk druk geweest met gasten, en qua tuinieren zijn we alleen maar bezig geweest met ‘puinruimen’.

Het was dus een complete verrassing dat om een uur of acht ’s morgens een dieplader voor de poort stopte en er een graafmachine het terrein op kwam gerold. Waar hadden we die vijver eigenlijk ook al weer gepland? Beslissingen moesten á la minute genomen worden, en met een blik witkalk werd de omtrek van de vijver uitgezet. Tussendoor moesten er ook nog eieren voor de gasten gebakken worden, en gedwongen door de situatie, kwam het bereiden en serveren van de ontbijtjes voor het overgrote gedeelte bij Rita terecht, waar we dit normaal gesproken samen doen.

Maandag avond waren de graafwerkzaamheden klaar. Dinsdag morgen kwam er nog even een compacteer machine, die de hele vijverbodem dicht trilde. Zo simpel is het hier om een vijver te maken: een gat graven en de vette klei even aantrillen.

Dinsdag avond konden we beginnen met het vullen van de vijver.

Saartje en Koos zijn vanaf de 1^e minuut helemaal gek van de nieuwe vijver.

Tonnie en Huib hebben dit alles uiteraard van dichtbij meegemaakt. Zij zijn afgelopen vrijdag vertrokken voor een uitgebreide tour door de West Kaap / Garden Route, we verwachten ze zo rond 19 Februari weer terug.

Dan wordt het de komen weken relatief rustig hier: nauwelijks gasten tot Valentijnsdag. Het lijkt erop dat we zakelijk gezien niet zo’n goeie februari tegemoet gaan…

Eventjes de rollen omgedraaid…

Afgelopen dinsdag arriveerden Tonnie en Huib: inmiddels alweer voor de resp. 4e en 3e keer. Kind aan huis, zou je kunnen zeggen. Vanmorgen werden wij verrast met een een uitgebreid ontbijt, met alles erop en eraan, geheel verzorgd door hun tweeën!

Verschil moet er zijn

We hebben het hier ook meegekregen dat Nederland momenteel weer eens een ouderwetse winter beleeft, iets waar wij ook nog dierbare herinneringen aan hebben. Ergens op de zolder moeten mijn schaatsen nog liggen. Die hebben we niet nodig, wij zitten hier alweer sinds weken in een typische Zuid Afrikaanse zomerperiode: afwisselend dagen met wat bewolking en wind, en temperaturen ergens hoog in de twintig, dan weer een aantal dagen onbewolkt en windstil, en dan schiet het kwik omhoog tot ruim in de dertig. Momenteel zitten in zo’n laatst genoemde periode: voor wat de komende week betreft is de voorspelling dat de temperaturen meer boven als onder de 30 graden gaan uitkomen.

Afgelopen week hebben we het weer lekker druk gehad met gasten, op maandag begon het al goed met Saskia en Camille, die we nog kennen uit Zimbabwe. Dinsdag en woensdag waren er Astrid (van Zeeland) met haar tante (Dini), die al eerder hier waren, gisteren en vandaag hadden we hier als gast een nichtje van Jan en Fokelien, die onze buren gaan worden: die hebben de wijngaard achter ons gekocht. Daarbij kwamen nog terugkerende gasten (altijd gezellig) uit Noorwegen, deze keer met kinderen (27 en 30), en Zuid Afrikaanse bruiloftsgasten.

Tussen de bedrijven door zijn we zelf druk geweest (en nog) met het opstarten van een nieuwe tak van Mallowdeen Gardens: we gaan fietsen verhuren. De diepere gedachte hierachter heeft te maken met het feit dat we onverdroten doorgaan om van Mallowdeen Gardens een vakantiebestemming te maken: een plek waar mensen één of meerdere weken verblijven. Via Rita’s netwerk hebben we beslag weten te leggen op 6 fietsen: 3 dames- en drie heren fietsen. Het zijn tweedehansjes, afkomstig van OAD Cycletours, en hebben heel Zuid Afrika en Namibie onder hun banden voorbij zien gaan.

Voor de kenners: het zijn Gazelle Medeo’s, een kruising tussen mountain bike en toerfiets. Er hangt bij ons inmiddels een nieuwe pet aan de kapstok: die van fietsenmaker. Want al die fietsen moeten weer optimaal in orde gemaakt worden: remmen bijstellen / remblokjes vervangen, derailleurs afstellen, smeren waar nodig, en ga zo nog maar even door. Als het goed is hebben wij over een paar weken iets te bieden wat hier momenteel helemaal onbekend is: per fiets tochten maken langs (en wijn proeven in) wijnboerderijen.

Zoals al gezegd: dit fietsenplan is slechts een onderdeel van een groter plan, waarin ook weer de even uit het oog verloren tennisbaan in beeld komt. Veel zal afhangen hoe de komende maanden verlopen wat betreft gasten, want aan al onze ideeën hangen ook prijskaartjes…

Dan hebben we van verschillende kanten klachten gekregen dat we zelden of nooit via Skype (telefoneren via internet) te bereiken zijn. Dat klopt, en we hebben daar ons inziens een goed excuus voor: wij hebben nog geen internetaansluiting bij het zwembad…

Wat is het stil aan de overkant...

Klopt, het is alweer 3 weken geleden sinds het laatste bericht. En dat is redelijk abnormaal voor onze weblog. “Hoekom? (Waarom?) vragen ze dan meteen hier. Een samenloop van omstandigheden zoals meestal. De aanloop naar de feestdagen was behoorlijk hectisch: véél gasten gehad in December. Normaal gesproken geen enkel probleem, in tegendeel zelfs, maar we zaten er eigenlijk een beetje doorheen. De wateroverlast van afgelopen November heeft met name mentale sporen nagelaten. En 7 dagen per week in de weer zijn, waarbij de weekends in plaats van rustpuntjes juist harder werken betekenen, hakt er ook in. En dan komt er van alles bij elkaar:

• Extreme weersomstandigheden (wind) zorgden ervoor dat olijfboompjes afbraken en de kerstboom al 3 keer omgewaaid was vóór het Kerstmis was
• Aan het einde van het jaar realiseerden we ons dat een aantal doelstellingen, met name wat betreft het aanleggen van nieuwe tuinen niet gerealiseerd waren, en we eigenlijk het onderhoud van de huidige tuinen niet meer onder controle hebben, mede dankzij de overvloedige regenval die we in November te verwerken kregen.
• Van alles ging kapot: eerst een pomp van onze waterzuiveringsinstallatie, toen een kraan die spontaan loskwam van het aanrecht in één van de huisjes, een drukschakelaar van de watervoorziening hield het voor gezien, en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Allemaal zaken die onmiddellijke aandacht vereisen.

Afijn, het komt er op neer dat we (ik met name) behoorlijk in een dip raakten. Het hele sociale programma rond Kerst werd afgezegd, we waren te druk met elkaar en hoe moeten we nu verder. We zijn eruit gekomen. De stress die wij ervaren, is door onszelf opgelegd: voor hetzelfde (eigenlijk véél minder) geld kunnen we hier ergens riant achter de geraniums gaan zitten. We zullen de lat iets lager moeten leggen. Die Japanse tuin komt dan maar wat later; en we zullen het moeten doen met ons huidige personeelsbestand

Maar wat het allemaal zo positief maakt is de mensen die we ontmoeten, en zich hier thuis voelen. In december hadden we in één huisje gasten die 14 dagen bleven, en tegelijkertijd was het andere huisje verhuurd voor 12 dagen. En gelijk daarop waren beide huisjes weer verhuurd voor 7 dagen. Het begint er sterk op te lijken dat we er in slagen om van Mallowdeen Gardens een vakantiebestemming te maken, en niet enkel een overnachtingplaats.

Hier een foto van Kitty en Theo uit Susteren, zij waren een kleine twee weken bij ons te gast.



De volgende foto bewijst maar weer eens hoe klein de wereld eigenlijk is: de drie dames rechts hier bij ons aan tafel (Han, Mara, Rita) hebben allemaal bij hetzelfde bedrijf gewerkt, en de foto behoort eigenlijk in de archieven van BetonSon.



Traditioneel maakte ook dit jaar het Klaasvoogds Kerstkoor zijn opwachting.



December 2008 heeft voor ons zakelijk alle records gebroken, zowel wat betreft het aantal gasten als omzet. De komende maanden gaan we zien wat voor invloed de financiële crisis heeft op ons bedrijfje. Maar wat veel belangrijker is, de komende dagen, weken en maanden gaan we véél vrienden en kennissen verwelkomen, en, oh ja, ook nog familie…