Wat is het stil aan de overkant...

Klopt, het is alweer 3 weken geleden sinds het laatste bericht. En dat is redelijk abnormaal voor onze weblog. “Hoekom? (Waarom?) vragen ze dan meteen hier. Een samenloop van omstandigheden zoals meestal. De aanloop naar de feestdagen was behoorlijk hectisch: véél gasten gehad in December. Normaal gesproken geen enkel probleem, in tegendeel zelfs, maar we zaten er eigenlijk een beetje doorheen. De wateroverlast van afgelopen November heeft met name mentale sporen nagelaten. En 7 dagen per week in de weer zijn, waarbij de weekends in plaats van rustpuntjes juist harder werken betekenen, hakt er ook in. En dan komt er van alles bij elkaar:

• Extreme weersomstandigheden (wind) zorgden ervoor dat olijfboompjes afbraken en de kerstboom al 3 keer omgewaaid was vóór het Kerstmis was
• Aan het einde van het jaar realiseerden we ons dat een aantal doelstellingen, met name wat betreft het aanleggen van nieuwe tuinen niet gerealiseerd waren, en we eigenlijk het onderhoud van de huidige tuinen niet meer onder controle hebben, mede dankzij de overvloedige regenval die we in November te verwerken kregen.
• Van alles ging kapot: eerst een pomp van onze waterzuiveringsinstallatie, toen een kraan die spontaan loskwam van het aanrecht in één van de huisjes, een drukschakelaar van de watervoorziening hield het voor gezien, en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Allemaal zaken die onmiddellijke aandacht vereisen.

Afijn, het komt er op neer dat we (ik met name) behoorlijk in een dip raakten. Het hele sociale programma rond Kerst werd afgezegd, we waren te druk met elkaar en hoe moeten we nu verder. We zijn eruit gekomen. De stress die wij ervaren, is door onszelf opgelegd: voor hetzelfde (eigenlijk véél minder) geld kunnen we hier ergens riant achter de geraniums gaan zitten. We zullen de lat iets lager moeten leggen. Die Japanse tuin komt dan maar wat later; en we zullen het moeten doen met ons huidige personeelsbestand

Maar wat het allemaal zo positief maakt is de mensen die we ontmoeten, en zich hier thuis voelen. In december hadden we in één huisje gasten die 14 dagen bleven, en tegelijkertijd was het andere huisje verhuurd voor 12 dagen. En gelijk daarop waren beide huisjes weer verhuurd voor 7 dagen. Het begint er sterk op te lijken dat we er in slagen om van Mallowdeen Gardens een vakantiebestemming te maken, en niet enkel een overnachtingplaats.

Hier een foto van Kitty en Theo uit Susteren, zij waren een kleine twee weken bij ons te gast.



De volgende foto bewijst maar weer eens hoe klein de wereld eigenlijk is: de drie dames rechts hier bij ons aan tafel (Han, Mara, Rita) hebben allemaal bij hetzelfde bedrijf gewerkt, en de foto behoort eigenlijk in de archieven van BetonSon.



Traditioneel maakte ook dit jaar het Klaasvoogds Kerstkoor zijn opwachting.



December 2008 heeft voor ons zakelijk alle records gebroken, zowel wat betreft het aantal gasten als omzet. De komende maanden gaan we zien wat voor invloed de financiële crisis heeft op ons bedrijfje. Maar wat veel belangrijker is, de komende dagen, weken en maanden gaan we véél vrienden en kennissen verwelkomen, en, oh ja, ook nog familie…