Inburgeren

Eigenlijk hebben we er absoluut niet wakker van gelegen. Afgelopen maandag kwam de tuinman, waarmee we een paar dagen daarvoor samen een arbeidscontract hadden doorgesproken en ondertekend, niet opdagen. Dinsdag hoorden we via via dat hij in het ziekenhuis opgenomen was met messteken. Met mondjesmaat kwam er verdere informatie: woensdag zou hij ontslagen zijn uit het ziekenhuis, maar moest nog aansterken. Misschien is hij er morgen weer, misschien ook niet. We zien wel. Inburgeren in Zuid Afrika…

Verder elke dag gasten die ons redelijk bezighouden, en de volgende zaken komen erbij:

• Buurvrouw Yvonne kwam met een paar zakken vijgen aan. Zo werkt dat hier, ieder heeft wel een paar fruitbomen ergens staan, en als de tijd (en dus de vrucht) rijp is, dan zit je met emmers en emmers vruchten. Het is hier een goede gewoonte om fruit te delen met de buren. Wat doe je met vruchten die je niet meteen nodig hebt? Drogen hebben we geprobeerd, maar is een constante strijd tegen insecten die eigenlijk alleen met behulp van een hoop chemicaliën te winnen is. Die strijd hebben we opgegeven. Preserveren, oftewel jam ervan maken, werkt voor ons veel beter, Rita is er inmiddels zeer ervaren in om van alles en nog wat jam te maken, en onze gasten stellen het over het algemeen zeer op prijs om ‘thuisgemaakte konfyt’ voorgeschoteld te krijgen bij het ontbijt. Hier zijn vlnr Poppie, Mollie en Elsie bezig met het schoonmaken van de vijgen.

• Ik ben onze website helemaal op de schop aan het nemen. Met een beetje geluk ziet www.mallowdeen.com er over een week helemaal anders uit. Aanleiding is enerzijds het hele fietsenverhuur gebeuren wat uiteraard ook op de website moet komen, anderzijds willen we ruchtbaarheid geven aan een speciale aanbieding om ons winterseizoen beter te verkopen.

Wat het fietsenverhuur betreft, er staat al een bord aan de weg, en komende week wordt er reclame drukwerk besteld.

Een ander positieve ontwikkeling is dat we vakantieplannen kunnen gaan maken: Mijn broer Leo komt eind Augustus voor twee weken deze kant op, en in die periode kunnen wij de winkel aan hem overlaten. We kijken er naar uit!

Zomer.

Een paar dagen per jaar is het hier gedurende de zomer normaal gesproken onaangenaam warm, temperaturen van 40 graden celcius en hoger. Die dagen hebben we nog niet gehad, dagtemperaturen liggen ergens vooraan in de 30 graden, maar nu zitten we in een periode waarin de temperatuur ’s nachts niet of amper onder de 20 graden komt. Dan begint ons zwembad toch wel een soort van eerste levensbehoefte te worden.

Wat betreft gasten lijkt het allemaal nogal mee te vallen: we hebben eigenlijk constant minimaal één van de huisjes bezet. Niet echt druk, maar genoeg om ons bezig te houden. Zeker omdat we inmiddels al weer halverwege zijn met het schilderen van ons huis (en alles wat er aan vast zit). Een redelijk omvangrijk project: grofweg zo’n 400 m2 muren, + het nodige houtwerk (kozijnen boeiboorden etc.). Eén van onze tuinmannen is inmiddels al weer twee weken aan het schilderen, en als de komende week voorbij is, dan zou de hele klus wel eens geklaard kunnen zijn. De probleem plekken (vocht) krijgen speciale aandacht.

Het is al weer een tijdje geleden dat er nieuws kwam van de afdeling personeelszaken, maar er is weer het één en ander te melden. Eigenlijk geen echte mutaties, het huidige bestand is gelukkig redelijk stabiel, maar toch gebeurt er van alles:

• Sinds begin Januari is Mollie terug van zwangerschapsverlof. Eigenlijk hadden we er stiekem op gehoopt dat ze niet terug zou komen, want deze jongedame had altijd nogal wat noten op haar zang. Tot onze grote verbazing kwam ze enthousiast terug, en heeft zelf haar vervoersprobleem (Mollie woont in Robertson) opgelost. Hiermee is de damesploeg weer compleet: Poppie die drie dagen per week ons huis bijhoudt, en Elsie en Mollie die fulltime de vakantieverblijven schoonhouden.
• Danzwill Arendse heeft vorige week een contract met ons getekend. Hij werkte al een paar maanden op proef voor ons, en dat ging goed. Dit betekent dat we weer drie fulltime tuinmannen hebben.
• Elsie blijkt 3 maanden zwanger te zijn, meldde ze afgelopen vrijdag. We hebben nog geen idee wat de consequenties zijn, maar blij zijn we er niet mee. Elsie, vorige maand twintig geworden, ontwikkelde zich met name het huidige seizoen als iemand die ons geweldig heeft geholpen, altijd bereid om in weekends te helpen, graag wilde leren, en nog zoveel dromen had om vooruit te komen in het leven. Ze zegt dat de vader helemaal in de wolken is over de zwangerschap. We hopen het voor haar.

Wat valt er verder zoal te melden:

• Het weer is hier al wekenlang nagenoeg ideaal: dagtemperaturen rond de dertig graden, temperatuur van het zwembad nét onder de dertig graden;
• Afgelopen week de eerste fietsen verhuurd, wat probleemloos verliep. Het waren ‘ervaren’ fietsers, die een tocht van ruim 40 kilometer gemaakt hebben.
• Twee weken geleden zag het er somber uit wat betreft het aantal gasten in Februarie: inmiddels is daar duidelijk verandering in gekomen, en hebben we nog zowat elke dag klanten.

Weer een rare week!

Elke week proberen we er één dag tussenuit te knijpen, en dan bij voorkeur op maandag, woensdag of donderdag, de dagen dat Poppie hier in huis is. We weten dat we dan met een gerust hart kunnen gaan, want zij zorgt niet alleen voor het huis, maar ook voor de huisdieren. De enige gasten die in de agenda stonden waren voor woensdagavond, dus dan vallen de woensdag en donderdag gelijk af als dagen om ergens naartoe te gaan. Woensdag omdat de gasten op enige tijd vanaf 14:00 uur op de stoep kunnen staan, donderdag omdat er ontbijt geserveerd moet worden, en afgerekend, meestal is de ochtend dan al grotendeels voorbij.

We hadden besloten om maandag maar gelijk na het vertrek van de gasten naar het winkelcentrum in Worcester, zo’n 50 km hier vandaan, te gaan. We hadden een behoorlijke boodschappenlijst bij ons, maar hoogtepunt van onze wekelijkse uitspatting is altijd ergens uit te gaan lunchen. En nauwelijks hadden we het eten voor ons opgediend, of de telefoon ging. Een boeking voor allebei de huisjes, diezelfde dag. Gelukkig zouden ze pas na 16:00 in komen. Zo konden we onze lunch rustig afmaken, maar de boodschappenlijst, die was nog net zo lang!

Pikant detail hierbij is dat we op dat moment niemand van ons personeel konden bereiken. We zijn in principe altijd klaar om gasten te ontvangen, maar voor ‘last minute bookings’ zijn er toch altijd nog een aantal handelingen te verrichten, zoals het aanzetten van de boiler en de koelkast, een vers bloemetje en vers fruit op de kamer. Op dat moment was ons voltallig personeel aanwezig. Allemaal hebben ze een GSM bij zich, maar wij konden niemand bereiken.

Het is allemaal goed afgelopen, en we hebben heel gezellige gasten gehad. Die vertrokken dinsdag weer, en toen gebeurde er weer iets anders, ik kreeg het eerst koud, en begon toen te zweten als een gek: koortsaanval. Woensdag weer andere gasten, ook weer heel gezellig… en wéér zo’n koortsaanval. Mijn linker onderbeen begon ook steeds meer last te bezorgen: een ogenschijnlijk onooglijk wondje begon behoorlijk pijnlijk te worden. De koortsaanvallen kwamen steeds vaker terug, en vrijdagmorgen belde Rita de huisarts. Gelukkig leven we hier in een land waar je niet uren bezig bent om je te verantwoorden om 10 minuten tijd van een huisarts te roven, en konden we diezelfde morgen op consult. Diagnose was binnen 5 minuten gesteld: ‘bosluisbytkoors’, oftewel ‘tick bite fever’. Een ‘foute’ teek had mijn linker been te pakken gehad. Niks om zorgen om te maken, zoiets gebeurt, volgens de huisarts. Niet vaak, maar niet ongewoon. En dan beginnen wij natuurlijk gelijk over de ziekte van Lyme. Die narigheid blijkt zich hoofdzakelijk in het noordelijk halfrond af te spelen… wisten wij niet. Komt voor in Zuid Afrika, maar zéér zelden, en niet in de Westkaap. Na twee dagen antibiotica slikken zijn de koortsaanvallen inmiddels verdwenen, mijn linkerbeen ziet eruit alsof ik de mazelen heb, maar verder gaat alles goed.

Ondertussen gaan we gewoon door met ons fietsenplan, iets wat we allebei helemaal zien zitten. Vanmiddag hebben we de nodige foto’s gemaakt voor promotiedoeleinden. Hier zijn er een paar die we gaan gebruiken in brochures en op onze (binnenkort geheel herziene) website.











Speciale aandacht wil ik toch wel even wijzen op de fietsstandaard, geheel volgens eigen ontwerp en kleurstelling in elkaar geknutseld.

Komende week gaat Rita bij de gemeentelijke overheid langs om te kijken of dat wat wij willen doen ook allemaal in hun plaatje past. Misschien een beetje laat, maar de tactiek van gewoon beginnen en later excuus aanbieden van ‘dat hebben we nooit geweten’ lijkt hier goed te werken.

We hoorden van verschillende kanten dat de vliegtarieven een stuk gunstiger beginnen te worden, en gisteravond gingen we zelf maar eens shoppen op de KLM website. Resultaat: Rita gaat in Juli naar Nederland en betaalt Euro 570 voor een retourtje.
Morgenvroeg knijpen we er al vroeg tussenuit. Kijken of het ons deze keer wel gegund is…