De laatste stuiptrekking...

(hopen we) van deze winter zorgde ervoor dat alle kachels gisteren weer aan waren. Nachttemperaturen zo rond de +1 graden, dat is koud voor hier. Maar de voorspelling ziet er goed uit: morgen alweer boven de 20, en richting 30 tegen het einde van de week: het betere werk! Wel bracht dit koufront wat hoognodige regen, want top op heden is de winter droog en mild geweest. Maar van Zaterdag op Zondag heeft het de hele nacht (zachtjes) geregend en konden we weer 25mm bijschrijven bij de totale neerslag over dit kalenderjaar. De teller staat overigens nog steeds duidelijk onder het gemiddelde (200 mm neerslag) wat we hier mogen verwachten. De tuin is er blij mee, en, iets minder, het onkruid waarschijnlijk ook!

Vorige week Dinsdag hadden we dus ons personeelsuitje, inmiddels een ware traditie geworden. Deze keer hadden we, in tegenstelling tot vorig jaar, wél mooi weer, en op verzoek van het personeel ging de reis naar de dierentuin ergens tussen Kaapstad en Stellenbosch. De hele maandag middag stond in het teken van het geschiktmaken van ons 'bakkie' voor personenvervoer. Het kappie moet er weer op, alles moet goed zuiver gemaakt worden, en vervolgens gaan er een lading dekens en kussens in om de reis zo comfortabel mogelijk te maken.
We hadden onze mensen verteld dat we 's morgens om 8 uur zouden vertrekken. Maar we hadden nog een verrassing voor hun in petto: Rita en ik waren vroeg uit de veren en hadden een ontbijt a la Mallowdeen Gardens voor hun klaargemaakt, precies zoals we anders voor de gasten doen.



Vervolgens met z'n achten in het bakkie op weg naar de dierentuin, waar we even na elven aankwamen. Pas achteraf ondekten we dat er op één of andere manier een lelijke veeg op de lens van de camera terecht was gekomen, waardoor zo ongeveer alle gemaakte foto's als mislukt moeten worden beschouwd. Maar deze moet er toch bij, alleen al voor de archieven:



Het komplete personeelsbestand (op dit moment..): vlnr Karel, Clara, Poppie, Elsie, Danzwill, en op de voorgrond Maarten.
De mensen hebben hun ogen uitgekeken, met name de uitgebreide slangencollectie had diepe indruk gemaakt. O ja, en Maarten vond dat het luipaard 'zich onbeskoft gedragen had'. Bij navraag bleek dat het luipaard naar hem geblazen had...

Na drie uur in de dierentuin rondgelopen te hebben, was het weer verzamelen, en reden we naar Paarl, om wat te gaan eten.



Dat is altijd weer een hoogtepunt voor de mensen, want die gaan anders nooit uit eten. Ook deze keer waren de spare ribs weer zeer populair, enerzijds omdat het véél (600 gr) is, anderzijds omdat ze dan niet met mes en vork hoeven te eten...

Na het eten hebben we ieder wat zakgeld gegeven en was er gelegenheid om wat inkopen te doen, en vervolgens moesten we weer terug naar Robertson.

Zo rond half 6 waren we weer thuis, en zat het er weer op. Best wel een zware dag, maar het was leuk. Volgend jaar gaan we weer iets anders verzinnen.

Wederom dank aan Han en Jan, die ondertussen op de winkel en de beesten gapast hadden!

Het heeft even geduurd...

... maar daar zijn we weer. Weliswaar nog niet helemaal hersteld van een fikse verkoudheid (nee, recentelijk hebben we geen gasten uit Mexico gehad...), maar twee dagen in bed heeft de zaak weer redelijk rechtgetrokken. Alleen ben ik mijn stem bijna helemaal kwijt, en heeft Rita zodoende voorlopig even telefoondienst.

Amper terug van vakantie moesten weer flink aan de gang, want het seizoen is wat ons betreft al weer begonnen. Afgelopen 2 weekends hadden we gasten in alle kamers, waaronder voor het eerst een rolstoeler in het Appartement. Dat was wel even spannend, maar verliep verder probleemloos. Vorig jaar hadden we al een rolstoeler in één van de cottages gehad, wat ook goed ging. We kunnen dus voortaan met een gerust hart aanvragen van rolstoelers beantwoorden.

Al met al hebben we de afgelopen weken hard gewerkt, voornamelijk om alles weer zomerklaar te krijgen. Rita is met de tuinmannen druk bezig geweest in de tuinen,



er was nog wat schilderwerk achter bij de huisjes, en ook de olijven staan er weer puik bij.

Iets wat hierbij bijna ongemerkt aan ons voorbij ging: ons eerste lustrum hier in Zuid Afrika! Op 1 September waren we namelijk al weer 5 jaar hier, iets waar ik een volgende keer nog uitgebreid op terug wil komen.

De komende week staat het jaarlijkse personeelsreisje op het programma: a.s. dinsdag gaan we weer met het voltallige personeel op stap. Hopelijk met beter weer als vorig jaar, maar dat lijkt wel goed te zitten. De winter lijken we wel zo ongeveer gehad te hebben.

Ook nog een vermeldenswaardig feit:



Afgelopen week liepen er geheel onaangekondigd mannen met ladders en kabels over het terrein. Wat blijkt: heel Klaasvoogds heeft nu ADSL, en onze aansluiting is klaar tot bij het huis. Alleen weten we niet of er wel gebruik van gaan maken, want onze huidige draadloze verbinding werkt beter (sneller: 1000 kbps) als ooit tevoren.

'Back to the Basics'

Het lijkt al weer zo lang geleden, maar vorige week om deze tijd zaten we nog 2000 km van huis! Afgelopen dinsdag laat in de middag waren we terug in Robertson, waar we Mallowdeen Gardens, inclusief personeel en veestapel in blakend gezonde toestand aantroffen, mede dankzij de goede zorgen van interim manager Leo, die we langs deze weg nogmaals willen bedanken voor de goede zorgen. Hetzelfde geldt uiteraard ook voor Sanja, voor het lenen van Leo! Vanmorgen hebben we de eerste ontbijtjes gemaakt: het nieuwe seizoen is begonnen.

Maar om even terug te komen op onze vakantie: ons reisdoel was zo ongeveer het meest oostelijke plekje van Zuid Afrika, vlak bij de grens met Mozambique. Back to the basics: weer terug de natuur in, ver van tv, krant en weet ik wat al nog niet meer. Morgen twee weken geleden vertrokken we met de auto naar Kaapstad, en vlogen vervolgens in een kleine 2 uur naar Durban. Daar (in de buurt: Umhlanga) hebben we overnacht, om de volgende dag naar ons 1e hoofddoel te rijden: het HluHluwe Wildpark, het oudste wildpark van Zuid Afrika. Hier verbleven we 3 nachten, midden in het park,



in comfortabele accommodatie,



waar tussen de huisjes kleiner wild gewoon rondliep. De dagen werden gevuld met 'game drives', door het park rijden, op zoek naar de wilde dieren. En die waren er volop:



Volop buffels,



Meer 'renosters' (neushoorns) als we ooit hebben gezien,



'Kameelperd en Vlakvark' (giraf en wild zwijn),



en leuke plekjes om gewoon weer eens tot het besef te komen hoeveel de natuur ons te bieden heeft.

Pikant detail hierbij is dat in ons huisje in het park werd ingebroken: op een morgen kwamen we uit bed om een familie apen aan te treffen op ons balkon:



die hadden de schuifdeur opengemaakt en al onze suikerzakjes weggehaald!

Van het Hluhluwe Wildpark is het slechts een uurtje rijden naar ons volgende doel: de St. Lucia Wetlands. Water en wouden, op de lijst van de UNESCO werelderfgoeden. Ook daar hebben we drie dagen rondgekeken en ons verbaasd over de natuur zoals we hem nog nooit gezien hadden.




Enerzijds was er de tropische kust met de warme Indische Oceaan,



anderzijds een estuarium en binnenmeer met indrukwekkende aantallen 'seekoeien' (nijlpaarden)



en krokodillen,



die wij daar tegenkwamen, niet alleen op tochten per boot, maar ook wandelend langs het water. De nijlpaarden zijn grazers, overdag liggen ze in het water om te herkauwen, 's nachts komen ze op het land om te grazen en je kan ze daar dan zomaar in het dorp tegenkomen! Na drie dagen St Lucia weer terug naar Durban gereden, daar overnacht, en vervolgens afgelopen dinsdag weer teruggevlogen naar Kaapstad.



En Leo is inmiddels al weer lang en breed in Helmond!