Daklozenopvang

Wij rollen hier zo van 't één in 't ander: Amper begint de toestroom van Europese toeristen af te nemen, en gelijk zitten we alweer in een andere discipline van huisvesting: daklozenopvang. In dit geval handelt het zich om (ex-)Helmonders, tja, wat moeten we daar verder over zeggen! In dit geval heeft het niks te maken met de Roma, en ze hebben voor zover wij weten geen banden met de families Weber (waarvan ik nog 5 gulden te goed heb, dit in verband met een auto die ik omtrent 1970 aan hun verkocht heb voor 7,50 gulden, en toen hadden ze geen wisselgeld, dat zouden ze nog komen brengen...) en/of Pruimeboom. En ja: hoe vertellen we het onze katten? En ons personeel: als we vertellen dat we hier twee (ex)leerkrachten hebben, dan sjouwt niemand meer met een ladder rond!

Nee, broer Leo en Sanja hebben hun huis in Helmond verkocht, en gaan hier een nieuw bestaan opbouwen.



Leo logeert hier momenteel en is druk bezig met het vinden van (tijdelijk) onderdak voor de hele familie: Sanja en de honden arriveren later deze week.

De overgang moet groot geweest zijn: hier hebben we al weken lang temperaturen gehad van hoog in de dertig, met uitschieters tot in de 40 graden. En elk jaar ontstaan er in dit soort van omstandigheden wel branden in de ons omringende bergen.



Deze brand is al bijna een week aan de gang, maar gelukkig is hij ver genoeg (20 - 30 kilometer) van ons vandaan.

Iets wat mij (Wim) de komende dagen bezig gaat houden is het feit dat we dit jaar zoveel olijven hebben (niet alleen van de oude bomen langs de inrit, maar ook van de 2 ha stekjes die we 3,5 jaar geleden geplant hebben), dat we ze willen verkopen. En voor eigen gebruik gaan we er natuurlijk ook weer een hoeveelheid preserveren.